اعتیاد و بارداری

زنان باردار معمولا دیر به اعتیادشان اعتراف می‌کنند و این موضوع در روند درمان و زایمان، مشکلات بسیاری را هم برای خودشان و هم فرزندشان به وجود می‌آورد.

نوزادانی که مادران آنان به گروه آمفتامین‌ها معتاد هستند، آسیب زیادی می‌بینند. ممکن است جفت از بین برود و این نوزادان معمولا نارس به دنیا می‌آیند. وزن و قدشان کمتر از حد معمول است و چون کیسه آب مادر زود پاره می‌شود، این نوزادان زودتر از زمان تعیین شده به دنیا می‌آیند.

البته همه این پیامدها بستگی دارد که مادر تا چه ماهی از بارداری و از چه مخدری مصرف کرده باشد. علاوه بر همه عوارض جسمی و روانی اعتیاد مادر بر کودک، آنچه از همه مهم‌تر است، این که این نوزادان، معتاد متولد می‌شوند.

ترک‌دادن این نوزادان، بویژه در خانه بسیار دشوار است، زیرا هم به دارو احتیاج دارند و هم بسیار بی‌قرارند.

مدت زمان ترک این نوزادان هم بستگی به مقاومت بدن آنان و مدت زمان و میزان مصرف مادر دارد. اما معمولا بین ۱۰ تا ۱۴ روز طول می‌کشد تا نوزاد بهبود یابد، البته در این مدت به مراقبت‌های ویژه نیاز است. اما مشکل به همین جا ختم نمی‌شود.

با آغاز دوران شیردهی، در صورت تداوم اعتیاد مادر، نوزاد دوباره در معرض خطر اعتیاد قرار می‌گیرد. اعتیادی که این قدر زود آغاز می‌شود، در بدن نوزاد ریشه می‌دواند و ترک آن را در گذر زمان بسیار دشوار و تقریبا غیرممکن می‌کند.

اگر روند اعتیاد کودک ادامه پیدا کند، ممکن است اعصاب او آسیب‌های جبران‌ناپذیری ببیند و در دوران نوجوانی دچار اختلالات رفتاری شود.

این کودکان، قربانیان کوچک اعتیاد هستند که ناخواسته اسیر این افیون خانمانسوز شده‌اند و پیامدهای آن تا پایان عمر با آنان همراه خواهد بود و کیفیت و کمیت زندگی‌شان را به شدت تحت تاثیر قرار خواهد داد.

متاسفانه بسیاری از مادران معتاد متعلق به طبقه فقیر جامعه هستند که از نظر فرهنگی و اقتصادی اراده‌ای برای ترک‌دادن آنان وجود ندارد.

اعتیاد در کودکان موجب سوء‌استفاده از آنان در خانواده و بیرون از خانواده می‌شود و آسیب‌های اجتماعی بسیاری را برای آنان و جامعه ایجاد می‌کند.