بهنوش خرم‌روز: درمان‌های نازایی رو به پیشرفت هستند و به نظر می‌رسد که هر روز زوج‌های بیشتری از این درمان‌ها استفاده می‌کنند تا رویای داشتن یک فرزند، آن هم فرزندی که به هر حال از سلول‌های بدن خودشان باشد را تحقق بخشند. اما اگر داشتن این فرزند قیمت بالایی داشته باشد چه؟ صحبت از پول و هزینه‌های مالی نیست، صحبت از نقص‌های فیزیولوژیک احتمالی است که برای تمام عمر ممکن است با این فرزند باقی بماند و روی زندگی خودش و البته خانواده‌اش تاثیر عمیقی داشته باشد.
کودکانی که به کمک درمان‌های نازایی شکل می‌گیرند و متولد می‌شوند، با احتمال بالاتری همراه با نقص‌های جدی جسمانی پا به دنیا می‌گذارند. گروهی از محققین استرالیایی به سرپرستی مایکل دیویس در دانشگاه ادلاید، به تازگی مطالعه‌ای را انجام داده اند که نشان می‌دهد نوزادانی که با روش‌های مختلف درمان نازایی، مانند تحریک تخمک‌گذاری، لقاح خارج از رحم و یا تزریق مستقیم اسپرم به درون تخمک، به وجود آمده و متولد می‌شوند، در ۸٫۳ درصد موارد، به نقص‌های جدی جسمانی مبتلا هستند.
این در حالی است که در نوزادان عادی، این احتمال ۵٫۸ درصد است، تفاوتی که به گفته دیویس، بسیار معنادار است. وی می‌افزاید: »چیزی که من فکر می‌کنم در کلینیک‌های درمان نازایی بدان اشاره نمی‌شود، احتمال داشتن یک فرزند معلول است. درصد به دست آمده در این مطالعه نشان می‌دهد که در این کلینیک‌ها باید روی این احتمال تاکید شود، قبل از این که اقدامات درمانی انجام بگیرد. آنها باید زمانی که می‌خواهند در مورد این نوع درمان‌ها تصمیم بگیرند، در رابطه با خطر نقص و معلولیت صحبت کنند».
به گفته دیویس، از موسسه نازایی رابینسون دانشگاه، این مطالعه روی نقص‌های جدی تاکید داشته است: «مواردی که خود نیاز به درمان دارند یا اگر درمانی در کار نباشد، به عنوان معلولیت شناخته می‌شوند، مانند مشکلات قلبی یا فلج مغزی.»
این مطالعه ۹۷۴،۳۰۸ نوزاد متولد شده در جنوب استرالیا در فاصله سال‌های ۱۹۸۶/۱۳۶۵ و ۲۰۰۲/۱۳۸۱ را در بر می‌گیرد که از بین آنها، ۱۶۳،۶ نوزاد به کمک روش‌های درمان نازایی متولد شده بودند. دیویس در این‌باره می‌گوید: «من هیچ دلیلی نمی‌بینم که نتوانیم نتایج این مطالعه را به کل کلینیک‌هایی که در سراسر زمین مشغول کار هستند تعمیم دهیم».
هر ساله در دنیا ۳٫۷ میلیون نوزاد به کمک روش‌های درمان نازایی متولد می‌شوند. این مطالعه که محققینش آن را جامع‌ترین در نوع خود می‌دانند، نشان می‌دهد که همه روش‌های درمان نازایی به یک اندازه خطرآفرین نیستند. آنها اعلام کرده‌اند ۷٫۲ درصد معلولیت‌ها در نوزادان روش لقاح خارج از رحم (آی.وی.اف) و ۹٫۹٫ درصد در نوزادان روش تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (آی.سی.اس.آی) دیده شده است.
در مورد روش آی.وی.اف، وقتی مولفه‌هایی مانند سن والدین، مصرف سیگار و سایر مولفه‌های مشابه کنترل شوند، درصد خطر به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد، اما در مورد روش آی.سی.اس.آی حتی با کنترل این موارد، درصد خطر همان‌قدر باقی می‌ماند. آی.سی.اس.آی که در آن، سلول اسپرم مستقیما درون یک تخمک تزریق می‌شود، در واقع نوعی از آی.وی.اف است که لقاح خارج از بدن و در محیط آزمایشگاه انجام می‌گیرد.
به گفته دیویس، فرضیه‌های مختلفی برای توضیح چرایی خطرآفرین بودن آی.سی.اس.آی وجود دارد، شاید اسپرم انتخاب شده سالم نباشد یا این که به اسپرم یا تخمک در آزمایشگاه آسیب وارد شود. در روش آی.وی.اف، اسپرم خودش وارد تخمک می‌شود و به اندازه آی.سی.اس.آی، دستکاری آزمایشگاهی وجود ندارد.
همچنین محققین در این مطالعه به این نتیجه رسیدند که در زنانی که از کلومیفن سیترات، داروی تحریک تخمک‌گذاری استفاده می‌کنند، احتمال خطر سه برابر می‌شود. دیویس در این زمینه می‌گوید: البته در مطالعه ما گروه کمی از این دارو استفاده می‌کردند. اما آن‌چه باید نگرانش بود این است که در حال حاضر این دارو به میزان زیاد و با قیمت پایین در دسترس است.
۵۳۲۷۲
دانلود
خبرآنلاین