اخباری وجود دارد که نه باراک اوباما رئیس جمهوری امریکا و نه رقیب جمهوری خواه او میت رامنی دوست ندارند شما متوجه آنها شوید: هزاران نفر از سربازان آمریکایی در افغانستان در حال جنگ هستند. شاید زمانی که سخنان این کاندیداها را می شنوید متوجه میل به پنهان کردن این حقایق توسط آنها نشوید اما حقیقت این است که واحدهایی از ارتش امریکا در حال جنگ با طالبان افغانستان در جنوب و شرق این کشور هستند. نظامیان امریکایی در چند ماه اخیر متحمل خسارت های بسیاری در افغانستان شده اند. در ماه جولای، ۴۶ سرباز از امریکا و دیگر کشورهای عضو ناتو در افغانستان کشته شده اند. این بالاترین رقم تلفات برای امریکایی ها از سپتامبر گذشته تاکنون است. شش نفر هم در روزهای نخست ماه آگوست جان خود را از دست دادند. نیروهای امریکایی در حالی که مشغول امن سازی راهی برای نفوذ به منطقه Ghazni حدفاصل کابل و استان جنوبی قندهار بودند، جان خود را از دست دادند. برخی دیگر هم در جریان مبارزه تن به تن با طالبان کشته شدند. برخلاف ادعاهای کمپین باراک اوباما ، جنگ در افغانستان به مراحل پایانی خود نرسیده است. تعداد حملات تروریستی در بازه زمانی سه ماهه ای که ۳۰ ژوئن به پایان رسید ، ۱۱ درصد بیش از همین بازه زمانی در سال گذشته میلادی بوده است. در ژوئن ۳۹ سرباز از نیروهای ناتو کشته شده و روزانه در سرتاسر افغانستان قریب به ۱۱۰ حمله صورت گرفت. هرچند در قیاس کلی با این بازه زمانی در ۲۰۱۱ ، باید اعتراف کرد که از میزان حملات و قربانیان کاسته شده است اما درگیری ها در تابستان نشان می دهد که طالبان به نوعی بازاحیای خود دست زده اند. شاید نخستین بار در جریان جدال های انتخاباتی امریکا باشد که این کشور درگیر جنگی تمام عیار در خارج از مرزهای خود است اما هیچ کدام از طرفین به این جنگ توجه آنچنانی نمی کنند. هر دو کاندیداها چه صریحا و چه در خفا استراتژی را به کار برده اند که در آن تاکید می شود که : جنگ افغانستان یک شکست بود اما در حال فروکش کردن است. نیروهای امریکایی تا پایان سال ۲۰۲۴ میلادی خاک افغانستان را ترک می کنند و هم اوباما و هم رامنی موافق این استراتژی هستند.
با اینهمه امریکایی ها همچنان در افغانستان کشته می شوند و استراتژی که کاندیداهای ریاست جموری بر سر آن توافق دارند، تا پیاده کامل شدن تفاوت بسیار دارد. حقیقت این است که رئیس جمهوری امریکا هنوز باید تصمیم های حیاتی مهم بسیاری را تا ۱۲ ماه آینده که تا انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده، اتخاذ کند. تا به امروز هیچ کس نمی داند که آیا موضع اوباما و رامنی در این خصوص تفاوت دارد؟ دلیل این ناآگاهی نیز سکوتی است که دو طرف در این خصوص اتخاذ کرده اند.
فرصت نخستین تصمیمی که رئیس جمهور آتی باید اتخاذ کند، اندکی پس از هفتم نوامبر تاریخی از راه خواهد رسید:اوباما چه مجددا به کاخ سفید راه یابد و چه خیر باید در خصوص درخواست فرماندهان خویش مبنی بر سرعت عقب نشینی از افغانستان تصمیم گیری کند.
تا ماه سپتامبر ، ۳۰ هزار نیرویی که اوباما پس از ریاست جمهوری راهی افغانستان کرد، به منزل بازمی گردند. پس از این عقب نشینی ۶۸ هزار نیرو در افغانستان باقی می مانند. سوال اینجاست که آیا باید طبق درخواست فرماندهان امریکایی این تعداد نیرو را زودتر از تابستان آتی از افغانستان بیرون کشید یا باید اجازه داد تا افغانستان تابستان آینده هم سربازان امریکایی را در کنار خود داشته باشد ؟
نحوه عملکرد باراک اوباما در سه سال گذشته نشان می دهد که وی تا پاییز آتی نیروهای بیشتری را از افغانستان خارج خواهد کرد. با اینهمه او درخواست فرماندهان برای خارج کردن تعداد دو برابر از نیروهایش از افغانستان را قبول نخواهد کرد. میت رامنی هم از سوی دیگر اوباما را به بی توجهی به سخنان ژنرال هایش متهم می کند. اما آیا این متهم کردن بدان معنا است که رامنی تن به عقب نشینی زودهنگام از افغانستان خواهد داد؟ او در این خصوص هنوز هیچ صحبت خاصی به میان نیاورده است.
دومین تصمیم کلیدی در خصوص افغانستان در سال ۲۰۲۴ از راه خواهد رسید: چه تعداد و از چه گردان هایی باید با پایان سال ۲۰۲۴ میلادی ، خاک افغانستان را ترک کنند؟ اگر بخواهیم نگاهی اصولی به توافقنامه میان دو کشور داشته باشیم، در حال حاضر توافق شده است که نیروهای مخصوص ناتو و امریکا در قالب نیروهای تعلیم دهنده به ارتش افغانستان در تامین امنیت کمک کنند. با اینهمه در خصوص جزئیات بعدها باید توافق های اصولی تر انجام شود. به نظر می رسد که پنتاگون مایل است نیروهای خود را در قالب گروه ویژه مشروط نگاه دارد. البته طرحی مشابه در عراق از حمایت باراک اوباما برخوردار نشد. اوباما در عراق ابتدا تعداد نیروها را به شدت کاهش داد و سپس نتوانست رضایت دولت عراق را برای ابقای همان تعداد باقیمانده هم جلب کند.
آیا رامنی هم سیاست اوباما را دنبال خواهد کرد؟ هیچ کس نمی داند چرا که تمام رای دهندگان در ابهام و تاریکی هستند. اما تصمیم های مهم دیگر :
• آیا آمریکا باید همچنان پس از سال ۲۰۲۴ تامین مالی ارتش افغانستان را ادامه دهد؟ اگر پاسخ مثبت است تا چه زمانی؟
• آیا باید طرح مصالحه با طالبان را پیش برد؟ اگر پاسخ مثبت است آیا باید به رهبران طالبان برای این مذاکرات امتیاز خاصی داد؟
• آیا امریکا باید در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۴ از فرد خاصی رسما حمایت کند؟
اما اصلی ترین مساله این است که آیا رئیس جمهور جدید باید برای مبارزه با طالبان پاکستان با این کشور وارد تنش بیشتر شود و یا باید به آنها فرصت بقای در پاکستان را در حالی که خود از افغانستان عقب نشینی می کند، بدهد. بر اساس این انتخاب است که می توان نتیجه گیری کرد که آیا دولتی مدنی در کابل پس از اینهمه کار روی خواهد آمد و فرصت بقا خواهد یافت یا خیر؟ بر همین اساس است که باراک اوباما و میت رامنی هیچ کدام علاقه ای به رو آوردن این بحث از الان تا ماه نوامبر سال ۲۰۲۴ ندارند.
واشنگتن پست ۴ آگوست / ترجمه : سارا معصومی
۵۱۵۱
دانلود
خبرآنلاین