وبلاگ به سوی نور نوشت:آخرین دعوت حسین وقتى بود که تنها مانده بود، وقتى بود که یارانش همگى شهید شده بودند و دیگر کسى نداشت.
به گزارش گروه وبگردیممتازنیوز، توبه در اسلام اعادهى حیثیث از گنهکار پشیمان نزد خداست، اعادهى حیثیتى که به وسیلهى خود او انجام مىشود، و دیگران دخالتى ندارند، و این راه همیشه براى او باز است؛ چون مکتب الهى مکتب امید است، سرچشمهى مهر است و کانون رحمت، و حسین آیینهى تمام نماى رحمت آفریدگار است، رحمت بر خلق، رحمت بر دوست، رحمت بر دشمن. حسین وجودش مهر بود، گفتارش مهر بود، رفتارش مهر بود، از وقتى که در راه با یزیدیان روبرو شد کوشید که آنان را هدایت کند و به راه راست بیاورد و آنچه قدرت داشت به کار برد، راهنمایى کرد، خیرخواهى نمود.
پیش از جنگ بکوشید، در میان جنگ بکوشید، با گفتار بکوشید، با رفتار بکوشید و توانست کسانى را که شایستهى رستگارى بودند از دوزخى شدن برهاند و بهشتى گرداند.
آخرین دعوت حسین وقتى بود که تنها مانده بود، وقتى بود که یارانش همگى شهید شده بودند و دیگر کسى نداشت، آخرین دعوتش بانگ استغاثه بود و ندا کرد: آیا براى ما یاورى پیدا نمىشود؟ آیا کسى هست از حرم پیامبر دفاع کند؟
الا ناصِرٌ یَنْصُرُنا؟ اما مِن ذابٍّ یَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُول اللَّهِ؟
این ندا سعد بن حرث انصارى و برادرش ابوالحتوف بن حرث را به هوش آورد، هر دو از انصار بودند و از عشیرهى خزرج ولى با آل محمد سر و کارى نداشتند، هر دو از دشمنان على بودند و از خوارج نهروان، شعارشان این بود:
حکومت از آن خداوند است و بس، گنهکار حق حکومت ندارد.
باشگاه خبرنگاران