حساس بودن به محرک ها و تغییرات محیطی در دوران نوزادی را از علائم بروز اختلال بیش فعالی است.
به گزارش گروه علمی، پزشکی باشگاه خبرنگاران به نقل از وب دا؛ دکتر ابراهیم عبداللهیان، عضو مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به اینکه اختلال بیش فعالی ممکن است از دوران نوزادی آغاز شود و تا قبل از دوره نوپایی به ندرت تشخیص داده می شود اظهار داشت: شیرخواران مبتلا به این اختلال نسبت به محرک ها بسیار حساسند و تحت تاثیر صدا ، نور، حرارت و سایر تغییرات محیطی خیلی زود ناراحت می شوند.
دکتر ابراهیم عبداللهیان در خصوص علل ایجاد اختلال پیش فعالی خاطر نشان کرد: درحال حاضر اعتقاد براین است که هیچ عامل واحدی مسئول بروز این اختلال نیست هرچند متغیرهای محیطی و ژنتیکی زیادی ممکن است درآن نقش داشته باشند ازعلل مستعد کننده قوی برای این اختلال می توان به عوامل ژنتیک عوامل مربوط به رشد ( نظیر مواجهه پیش ازتولد مادر با عفونت های زمستانی درسه ماهه اول حاملگی) آسیب مغزی احتمالی عوامل عصبی شیمیایی ( نروترانسمیترها ) و عوامل روانی اجتماعی اشاره کرد.
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد با اشاره به اینکه اختلال پیش فعالی در پسران بیشتر از دختران شایع است خاطر نشان کرد: در محیط مدرسه نیز کودکان مبتلا به بیش فعالی ممکن است به سرعت پاسخ دادن به سئوالات امتحانی را شروع کنند. اما پس از جواب دادن یکی دوسئوال دست ازفعالیت دست بردارند وممکن است نتوانند منتظر نوبت خود بشوند. اغلب تحریک پذیرند و از نظر هیجانی بی ثبات بوده و به اسانی خنده یا گریه سر می دهند.
دکتر عبداللهیان افزود: بازماندن ازتوجه کافی به جزئیات ، گوش نکردن هنگام صحبت کردن بقیه ، اشکال به توجه در تکالیف ( مثلا ممکن است حروف را در دیکته جابیندازند ) اشکال در سازمان دهی تکالیف، حواس پرتی آسان روی صندلی ، شلوغ کاری و پرسرو صدا بودن ، پرحرفی، جواب دادن قبل از پایان یافتن سئوال ، ناتوانی در انتظار کشیدن برای نوبت ، قطع حرف دیگران و مداخله از دیگر علائم این بیماری در کودکان به شمار می رود .
وی در خصوص راهکارهای درمانی این دسته از کودکان گفت: درمان دارویی خط اول درمان محسوب می شود داروهای متعددی در درمان این اختلال موثر می باشند که مهمترین آنها دارویی بنام میتل فنیدیت ( ریتالین ) بانام ایرانی استیمدیت می باشد که در بازار دارویی ایران بصورت قرص های ۱۰ میلی گرمی و نوع طولانی اثر ۲۰ میلی گرمی وجود دارد و با دوز ۳ -۱ میلی گرم روزانه ( حداکثر ۶۰ میلی گرم روزانه ) قابل استفاده است.
عضو مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد افزود: مصرف دارو به تنهایی غالباً نمی تواند نیازهای جامع درمانی کودکان مبتلا به این اختلال را برآورده سازد و فقط یک جنبه ازبرنامه چند وجهی درمان این اختلال محسوب می شود. مهارتهای اجتماعی، آموزش والدین کودکان و مداخلات رفتاری در مدرسه و خانه اغلب در درمان کلی کودکان موثر هستند. /ح
باشگاه خبرنگاران