سونات علیرضا مشایخی توسط پیانیست روس نواخته شد

در این برنامه که شامگاه یکشنبه بیست و هفتم بهمن‌ماه در تالار رودکی تهران برگزار شد، آثاری از آهنگسازان ایرانی،روسی، آلمانی و اتریشی بر روی ساز پیانو نواخته شد.

سرگونین، در ابتدای برنامه به کمک مترجم توضیحاتی دربارهٔ اولین قطعه که برای اجرا در نظر داشت به مخاطبان ارائه کرد. او گفت: “فلیکس بلومنفیلد، بیشتر به عنوان نوازنده پیانو مشهور است اما حدود صد اثر از او به جا مانده است. او در آهنگسازی تحت تاثیر راخمانینوف است.”

پس از اتمام توضیحات، الکسی سرگونین در سه بخش، “سونات فانتزی” ساخته‌ی بلومنفیلد را اجرا کرد. در این اثر علاوه بر تاثیر از راخمانینوف که پیشتر سرگونین دربارهٔ آن توضیح داد، گرایش به رومانتیسم شوپن نیز به گوش می‌رسید. کیفیت اجرای سرگونین در حد بالایی قرار داشت. او با مهارت جملات موسیقی را ادا کرد و در پایان این قطعه سه بخشی، مورد تشویق پر شور حاضرین قرار گرفت. این نوازنده بیست و شش ساله در نواختن پیانو بیشتر متکی به حرکت انگشتان است و در موقع لزوم از حرکات بازو بهره می‌برد.

در ادامه سونات شماره بیست و هشت از بتهوون اجرا شد. این سونات چهار بخش دارد و اجرای خوب آن نیازمند تکنیک بالا در نواختن پیانو و درک قوی از موسیقی بتهوون است. سرگونین با پختگی هر چهار بخش را نواخت و صحنه را برای تنفس در میان تشویق شنوندگان ترک کرد.

در ابتدای بخش دوم، سرگونین گفت که این قسمت از برنامه نوعی مدیتیشن است. او توضیح داد که شوبرت، آهنگساز اتریشی زمان بسیاری را صرف نوشتن سوناتی کرده است که در ادامه اجرا می‌شود. سرگونین در اجرای این اثر مشهور، به خوبی از تکنیک خود در راستای بیان عمیق‌تر آن بهره برد. این سونات که گاهی از آن به عنوان فانتزی نیز یاد می‌شود از آخرین آثار ساخته شده توسط شوبرت است و بسیاری از منتقدین آن را از کامل‌ترین ساخته شوبرت می‌دانند. با پایان این اثر نوبت به اجرای آثاری از آهنگسازان ایرانی رسید. الکسی سرگونین دربارهٔ این بخش از برنامه مجددا توضیحاتی داد. او گفت که موسیقی علیرضا مشایخی را دوست دارد و با آنکه موسیقی ایرانی را نمی شناسد اما این اثر برایش بسیار جذاب است. اجرای این نوازنده روس از سونات مشایخی پرشور و اثرگذار بود. در جای جای آثار مشایخی می‌توان تکه‌هایی از موسیقی ایرانی آمیخته با هارمونی مدرن کشف کرد.

پایان بخش برنامه الکسی سرگونین دو قطعه از حمیدرضا اردلان با عنوان “بیت شماره نه” و “بیت شماره ده” بود. سرگونین توضیح داد که اولین قطعه برای او مانند نقاشی است و آن را “موسیقی آینده” نامید. او این قطعه را به خوبی اجرا کرد و پس از پایان “بیت شماره ده” که اثری برای مدیتیشن است، از اردلان درخواست کرد تا بر روی صحنه حاضر شود. حاضرین در سالن اردلان و سرگونین را مورد تشویق قرار دادند و این برنامه حدودا دو ساعته به پایان رسید.

سرگونین که پیش‌تر در جشنواره بیست و هفتم فجر نیز حضور داشته، رپرتوار گسترده‌ای از موسیقی رومانتیک تا مدرن را در دست دارد و قطعا حضورش در جشنواره موسیقی فجر امسال از نقاط قوت این گردهمایی موسیقیایی به شمار می‌آید.