شایع‌ترین اختلال در دختران

به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، در جریان زندگی روزمره با والدینی مواجه  می شویم که به دلایلی مانند بیش فعالی، کنجکاوی قادر به نگهداری کودک در یک محل نیستند و باید دائم در جستجوی او باشند اما گاهی عکس قضیه رخ داده و با کودکان برخورد می نمائیم که وابستگی افراطی آنان به اطرافیان و بخصوص والدین سبب اصلی شکایت والدین از آنان است که حتی این امر منجر به بروز مشکلات و اختلالی می گردد که این گزارش به آن اشاره می نماییم.
ابراهیمی مقدم در این باره گفت: ویژگی اصلی اختتامیه اضطراب ، جدایی وابستگی بسیار و غیر معمول به والدین، محیطی خاص اشخاص و اشیایی است که کودک در صورت جدایی از آن دچار اضطراب مفرط، رعب و وحشت می گردد.
وی گفت: برای بیشتر کودکان تصور حضور درجایی که مادر در آن نیست با میزانی از اضطراب همراه است که کودک توانایی کنترل و مدیریت آن را دارد اما کودک دارای اختلال اضطراب جدایی فاقد این توانایی است.
ابراهیمی مقدم تصریح کرد: این اشخاص به لحاظ اضطرابی که ناشی از گم کردن والدین برای همیشه و یار و رویارویی با حوادث و بیماری هایی که ممکن است برای خود و والدینشان رخ دهد قادر به تحمل تنهایی در خانه، مدرسه و یا محیط های نا آشنا نیستند.
وی تاکید کرد: این کودکان معمولا هنگام جدایی از سر درد، تهوع و تپش قلب شکایت دارند که البته این اختلال درمیان دختران شایع تر است.
ابراهیمی مقدم اظهار داشت: اختلال اضطراب جدایی شایعترین اختلال دوران کودکی و نوجوانی محسوب شده و بیش از ۱۰ درصد این گروه سنی درمقطعی از رشد به این اختلال دچار می شوند.
وی گفت: اختلال اضطراب جدایی، اضطراب فراگیر و جمعیت هراسی در کودکان و نوجوانان بسیار به هم مرتبط اند به سبب اینکه در اکثر کودکان در اثر ابتلا به یک اختلال احتمال وجود اختلال دیگر نیز است.
ابراهیمی مقدم در پایان اضطراب مفرط و از لحاظ رشدی نامتناسب با جدایی از خانه یا اشخاصی که کودک به آنها دلبستگی دارد به مدت حداقل ۴ هفته و از سوئی آغاز قبل از ۱۸ سالگی را از ملاکهای تشخیص اختلال اضطراب جدایی دانست و افزود: این اختلال سبب ناراحتی قابل ملاحظه ای بالینی با تخریب در عملکرد اجتماعی، تحصیلی، شغلی یا سایر زمینه های مهم کارکردی می گردد.
گفتنی است، باید دانست که وابستگی کودک به والدین و اضطراب ناشی از این اختلال مانع از کنجکاوی و اکتشاف محیط توسط کودک می گردد و از سوئی کودک هرگز نمی تواند مانند همسالانش از شادی کودکی بهره برده و چگونگی ارتباط صحیح را بیاموزد و همین امر سبب مشکلاتی درآینده کودک می گردد./ز