طراحی یک مجموعه منحنی توسط Bernhard Leitner

معماری و صوت ، فضایی با منحنی تراز قابل تغییر و انعطاف‌پذیر ایجاد می‌کند. آنها منطقه‌ای نامرئی ایجاد می‌کنند که محدود به مرزهای فیزیکی نیست و اثرشان بیشتر می‌شود.

مطمئناً، خواهید گفت که معماری بصری است و بیانات، اراده‌ای برای ایجاد محدودیت‌ها و موانع.

مادامیکه این موانع ابتدایی باشند، نمی‌توانند کل جریان معماری را تحت تأثیر قرار دهند. از طریق ماهیت اصلی آن ، داخل بنا خارج آن را نیز فرموله می‌کند.

Bernhard Leitner یکی از معدود افرادی است که ارتباطات بین تعامل و ترکیب پیوسته را دنبال کرد تا فضاهای ما را با جذابیت معماری و صدادار تکمیل نماید. وی به عنوان یک معمار و آهنگساز به این امر واقف است که ادراک شامل عوامل صوتی است و خطوط پویا باعث می‌شوند ما ببینیم و وارد فضای ساخته شده شویم.

بر طبق قوانین معماری، صوت قابل اندازه‌گیری است، خط می‌کشد، دیوار می‌سازد و نفوذ می‌کند. فضایی که ما خود را در آن می‌یابیم، مشاهدات، حرکات و توانایی ما برای رمزگشایی این مشاهدات که فرهنگ‌های مختلف تعیین کننده تفسیرهای متفاوت است را متفق می‌نماید.

فضا و صوت تعریف مشخص زمانی ندارند. Bernhard Leitner فضایی برای دیدن و شنیدن ایجاد کرد که ما وارد آن شده و تغییر می‌کنیم. حتی نفس‌های ما بخشی از این معماری غیراستاتیک است. Le Cylindre Sonore در میان درختان بامبو، چشم‌اندازی غرق شده درپارک دوـ له ـ وییت (Parc de la Villette ) در پاریس، قرار گرفته است.

معماری صدا به عنوان قطعه‌ای از هنر عمومی برای بخش IV پارک راه‌اندازی و اجرا شد. انتهای بالایی استوانه دوتایی در یک سطح قرار دارد.

پیش از رسیدن به استوانه باید پله‌های زیادی را پشت سر بگذارید.‌

صدایی که از خارج استوانه شنیده می‌شود رهگذران را به سمت خود جلب می‌کند. قطر داخلی استوانه ۱۰ متر و ارتفاع آن ۵ متر است. پشت هشت بتن سوراخ شده سه بلندگو به صورت عمودی همانند ستونی قرار گرفته‌اند.

فضای دایره بین دو دیوار منحنی، فضایی کاربردی برای نگهداری و تعمیر بلندگوها و همچنین محل دسترسی به اتاق کنترل در زیر زمین است. حلقه اولین و بزرگ‌ترین محفظه ارتعاش صداست که با استفاده از وزن و تنش فضاهای منحنی، صدا را یکی می‌کند.

از هر صفحه بتنی آبی به سمت جوی جاری است که زمین استوانه را همانند جزیره‌ای نشان می‌دهد. صدای هیس از صداهای محیط حواس را پرت کرده و فضا را خنثی می‌کند. جوی کوچک از نظر شنوایی فضای درونی را آهنگین می‌کند. اینها پیش‌نیاز سنسورها و سلول‌های آکوستیک هستند و اگر تمرکز کنید، گوش‌ها، پوست، بدن و مغز شما آن را می‌شنود.