مجازات‌های قانونی برای فرار از صحنه تصادف چیست؟

خبراقتصادی:به گزارش فارس،  شهر از انواع و اقسام خودروها پر شده است و این وسایل اگر چه امتیازات بسیاری برای زندگی بشر دارند اما استفاده از آن‌ها همراه با ریسک و خطر است.

تصادف مهم‌ترین خطری است که این وسایل برای شهروندان به همراه دارد. هر روز جان عده‌ای در برخورد با این وسایل نقلیه از دست‌می‌رود و در بسیاری از مواقع رساندن سریع مصدوم به بیمارستان می‌تواند جان او را نجات دهد، به همین سبب سرعت عمل بعد از وقوع این حوادث اهمیت بسیاری در کاهش میزان خسارت جانی دارد اما بعضی به جای اینکه هر چه زودتر برای نجات جان مصدوم چاره‌ای بیندیشند از محل اتفاق متواری می‌شوند.

قانون بین آن دسته از رانندگانی که پا روی وجدان می‌گذارند و از صحنه تصادف فرار می‌کنند با دیگر رانندگان تمایز قائل شده است که در زیر به شرح آن پرداخته ایم.

مجازات راننده فراری

در صورتی که شخصی با خودرو تصادف کند و سبب کشته شدن دیگری شود، در صورتی که عمدی نباشد، چنین قتلی شبه عمد خواهد بود.

مهم‌ترین مجازاتی که این جرم دارد پرداخت دیه است که امروزه شرکت‌های بیمه پرداخت آن را تضمین می‌کنند. قتل در نتیجه تصادف رانندگی به قصاص منتهی نمی‌شود.

با این وجود، گاهی بعضی رانندگان بعد از تصادف با فرار از صحنه، مجروح را به امان خدا رها می‌کنند تا شاید از مجازات‌های این جرم فرار کنند، هر چند بسیار زود گرفتار ندای وجدان ناراحت خود می‌شوند و زندگی را برای خود تلخ می‌کنند.

بر اساس ماده ۷۱۹ قانون مجازات اسلامی اگر بعد از تصادف، مصدوم احتیاج به کمک فوری داشته و راننده با وجود امکان رساندن مصدوم به مراکز درمانی یا به‌ وجود اینکه امکان کمک گرفتن از مأموران انتظامی وجود دارد از انجام این کار اجتناب کند یا به منظور فرار از تعقیب، محل اتفاق را ترک و مصدوم را رها کند بر حسب مورد در هر کدام از موارد به بیش از دو سوم حداکثر مجازات محکوم خواهد شد و دادگاه نمی‌تواند در مورد این ماده اعمال کیفیت مخففه کند.

اعمال کیفیت مخففه به این معناست که در صورت فرار، دیگر خبری از تخفیف در مجازات نخواهد بود، مرتکب هر یک از این اعمال به بیش از دو سوم حداکثر مجازات مذکور در ماده ۷۱۴ قانون مجازات اسلامی محکوم خواهد شد.

بر اساس ماده ۷۱۴ قانون مجازات اسلامی «هرگاه بی احتیاطی یا بی‌مبالاتی یا عدم رعایت نظام‌های دولتی یا عدم مهارت راننده (اعم از وسائط نقلیه زمینی یا آبی یا هوایی) یا متصدی وسیله موتوری منتهی به قتل غیر عمدی شود مرتکب به شش ماه تا سه سال حبس و نیز به پرداخت دیه در صورت مطالبه از ناحیه اولیای دم محکوم می‌شود» البته مجازات حبس برای مرتکب هر یک از موارد فوق بیشترین شدت را خواهد داشت.

بر اساس ماده ۷۱۵ «هرگاه بی احتیاطی یا بی مبالاتی یا عدم رعایت نظام‌های دولتی یا عدم مهارت راننده، سبب مرض جسمی یا دماغی غیر قابل علاج، از بین رفتن یکی از حواس، از کار افتادن عضوی از اعضای بدن که یکی از وظایف ضروری زندگی انسان را انجام می‌دهد و یا تغییر شکل دائمی عضو یا صورت شخص یا سقط جنین شود مرتکب به حبس از دو ماه تا یک سال و به پرداخت دیه در صورت مطالبه از ناحیه مصدوم محکوم می‌شود»

همچنین بر اساس ماده ۷۱۶ «هرگاه بی احتیاطی یا بی مبالاتی یا عدم رعایت نظام‌های دولتی یا عدم مهارت راننده سبب صدمه بدنی شود که سبب نقصان یا ضعف دائم یکی از منافع یا یکی از اعضای بدن شود یا سبب از بین رفتن قسمتی از عضو مصدوم گردد، بدون آنکه عضو از کار بیفتد یا سبب وضع حمل زن قبل از موعد طبیعی شود مرتکب به حبس از دو ماه تا شش ماه و پرداخت دیه در صورت مطالبه از ناحیه مصدوم خواهد شد»

چه مواردی سبب تشدید مجازات می‌شود

علاوه بر فرار از صحنه تصادف بعضی از اعمال قبل از تصادف هم سبب می‌شود که مجازات مجرم شدیدتر شود.

– مست بودن راننده

– گواهینامه نداشتن راننده

– در صورتی که راننده بسیارتر از سرعت مقرر حرکت ‌کرده باشد

– در صورتی که راننده دستگاه موتوری را با وجود نقص و عیب مکانیکی موثر در تصادف به کار انداخته باشد

– در صورتی که راننده در محل‌هایی که برای عبور پیاده‌رو علامت مخصوص گذاشته شده است، مراعات لازم نکند یا از محل‌هایی که عبور از آن ممنوع شده است، رانندگی کند.

در همه این موارد راننده به دو سوم مجازات مقرر در قانون محکوم خواهد شد، دربارهٔ اشخاصی که مقصر اصلی اتفاق را فراری دهند یا به او کمک می‌کنند نیز باید گفت: اقدام این اشخاص به هر سبب طبق ماده ۵۵۱ قانون مجازات اسلامی جرم محسوب می‌شود؛ البته میزان مجازات بستگی به نوع جرم نیز دارد.

امتیازات قانونی برای رانندگان مقصری که در محل اتفاق می مانند

امتیازات راننده با وجدان در مقابل مجازات‌هایی که برای راننده بی‌وجدان فراری در نظر گرفته شده است در صورتی که راننده برای نجات مصدوم یا کم کردن آسیب‌های ناشی از رانندگی به او کمک کند برای او امتیازاتی در نظر گرفته شده است:

اول اینکه راننده می‌تواند برای کمک به مصدوم وسیله نقلیه را از صحنه اتفاق حرکت دهد، البته به این شرط که برای کمک رسانیدن به مصدوم توسل به طریق دیگر ممکن نباشد.

علاوه بر این در تمام موارد مذکور هرگاه راننده مصدوم را به نقاطی برای معالجه و استراحت برساند یا ماموران مربوط را از واقعه آگاه کند و یا به هر نحوی سببات معالجه و استراحت و تخفیف آلام مصدوم را فراهم کند دادگاه مقررات تخفیف را دربارهٔ او رعایت خواهد کرد.

اگر راننده‌ای غیر از مقصر اتفاق مصدوم را به بیمارستان یا نزد نیروهای انتظامی انتقال دهد چنین راننده با وجدانی هم مورد حمایت قانون قرار خواهد گرفت.

چرا بعضی از رانندگان فرار می‌کنند؟

وجدان بیشتر رانندگان به آسانی حاضر نمی‌شود کسی را با وضعیت جسمی وخیم در کنار خیابان رها کرده و فرار کنند، به خصوص اینکه این شخص به سبب اشتباه خود راننده به این حال و روز افتاده باشد، بنابراین معمولاً فرار از صحنه تصادف یک تصمیم اشتباه لحظه‌ای است.

تشدید مجازات راننده هم برای برخورد با همین اشتباه لحظه‌ای و پشت کردن به نوع‌دوستی است.

ترس، بی‌تجربگی و بی‌اطلاعی مهم‌ترین دلایلی می باشند که سبب فرار یک راننده اتفاق‌ساز از صحنه تصادف می‌شوند.

برای اینکه خسارت‌های مصدوم در صورت فرار راننده جبران شود قانون، صندوق تأمین خسارت‌های بدنی را پیش‌بینی کرده است که در چنین شرایطی خسارت قربانی تصادف را پرداخت می‌کند.

اگر چه ممکن است راننده به دلایل مختلف صحنه تصادف را ترک کند، کسان دیگری که در اطراف تصادف می باشند می‌توانند در نجات جان مصدوم نقش تأثیرگذاری داشته باشند، در این شرایط دیگران می‌توانند به جبران این اشتباه بپردازند و مصدوم را به بیمارستان منتقل کنند.

برای کسانی که نگران عواقب این کار می باشند هم اطمینان می‌دهیم که به پشتوانه قانون بازداشت نخواهند شد. ممکن است شخصی از ترس اینکه بعد از انتقال مصدوم به بیمارستان با مقصر اصلی اتفاق اشتباه گرفته شود از انجام این کار اجتناب کند، اما برای اینکه این نگرانی از بین برود «قانون ممنوعیت بازداشت کسانی که مصدومان را به مراکز درمانی منتقل می‌کنند» به تصویب رسیده است.

در این قانون کوتاه تاکید شده است: نگهداری و بازداشت کسانی که مصدومان را به مراکز درمانی یا نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران و غیره منتقل می‌کنند توسط مراجع مذکور ممنوع است مگر اینکه خود فرد یا مصدوم یا اشخاص دیگری او را مقصر قلمداد کنند یا دلایل و قرائن دیگری دلالت بر انتساب اتهام به وی کند.