به گزارش ایران ویج ، تبریز بی‌تردید یکی از زیباترین و پاکیزه‌ترین شهرهای ایران است. به اینها اگر آب و هوای خوبش در تابستان را هم اضافه کنید به یکی از بهترین مقاصد یک سفر تابستانی می‌رسید. اگر گذارتان به تبریز افتاد، پیشنهادهای ما را همراهتان ببرید. در هر حال یادتان باشد که تبریز این همه هست و همه اینها تبریز نیست.
کندوان
کندوان: خانه‌هایی در دل سنگ
اگر اهل گردش در دل طبیعت هستید، اگر دوست دارید از درخت‌ها میوه بچینید و لواشک‌های محلی بخورید و آب چشمه‌ای که از دل کوه بیرون می‌ریزد را به‌صورت‌تان بپاشید، اطراف تبریز دیدنی‌های زیادی برای شما دارد. از میان آنها اما روستای کندوان نه تنها در ایران بلکه در دنیا بی‌نظیر است.
روستای کندوان در ۶۲ کیلومتری شهر تبریز با خانه‌های صخره‌ای در درهای سرسبز قرار گرفته. برای رسیدن به آن از تبریز یک ساعت راه دارید. جایی که آرامشش باورنکردنی است و چشم‌اندازهایش یگانه و بی‌انتها و هوایش بی‌نهایت مطبوع و هیچ وقت از بودن در آن خسته نمی‌شوید.
اگر فرهاد قصه‌ها ردپایی در واقعیت دارد بی‌گمان از اهالی همین روستا بوده؛ او که با تیشه‌اش در صخره‌ها نهری کند که شیر تازه در آن روان شود و به محبوبش برسد. خانه‌های این روستا در صخره‌های کله قندی شکل که خودشان به آن «کران» می‌گویند، ساخته شده. این کران‌ها عمری از ۱۴۰ هزار تا ۱۲ میلیون سال دارند و جنس شان از سنگ‌های آتشفشانی است. در ابتدای این روستا هتلی در دل همین کران‌ها ساخته شده که بسیار زیبا و در دنیا منحصر به فرد است. اگر مسافر این هتل نیستید، می‌توانید به رستورانش بروید و با نوشیدن یک فنجان چای، آثار و هنرنمایی هنرمندان گمنام این روستا را ببینید.
مردم این روستا دامپرور و باغدارند. در فروشگاه‌های خانگی روستایشان می‌توانید از انواع لبنیات تازه محلی تا دستبافته‌های پشمی مردمان روستا را بخرید و با شکل دیگری از زندگی آشنا شوید.
مسجد کبود
مسجد کبود: کار را که کرد
در ورودی این مسجد تاریخی که بنایش به ۵۰۰ سال پیش بازمی‌گردد ، نوشته شده: «کردار بیار و گرد گفتار نگرد/ چون کرده شود کار، بگوید که که کرد.»
این را که می‌خوانید و از سر در با شکوه و بلند مسجد با کاشی‌کاری‌های معرق بسیار زیبا که عبور می‌کنید با ورود به فضای مسجد سکوت عجیبی همراهتان می‌شود؛ انگار آن یک خط شعر توان سکوت و شوق تماشا به بازدید‌کننده می‌دهد. مسجد کبود خالی است و در حال مرمت که همین به خاموشی معنوی‌اش افزوده. این مسجد را در برخی از منابع «فیروزه اسلام» نامیده‌اند، اگرچه برخلاف رنگ اکثر مساجد ایران فیروزه‌ای نیست؛ رنگش آبی تیره لاجوردی است که آن را منحصر به فرد کرده است.
گنبد آجری‌اش یکی از بلندترین و بزرگ‌ترین گنبد‌های مساجد ایران است. می‌توانید درست زیر گنبد در مرکز آن بایستید و تماشایش کنید؛ آن وقت است که معماری گنبد کار خودش را می‌کند؛ انرژی وجدآوری در جان بیننده به وجود می‌آورد که دلش می‌خواهد زیر این مسیر آجری آسمان چرخ بخورد و همه زوایای مسجد را کشف کند. در انتهای همین شبستان، شبه سردابی است که جهانشاه و همسرش، جهان بیگم، بانیان مسجد کبود، ۵۰۰ سال است که در آن آرام گرفته‌اند. از مسجد که بیرون آمدید سراغ سایت- موزه عصر آهن را بگیرید که در محدوده تاریخی مسجد کبود واقع شده است.
بازار تبریز
بازار تبریز: هم تماشا، هم خرید
تمام بازارهای تاریخی را که در همه شهرهای سراسر کشور می‌بینید، فراموش کنید. بازار تبریز مثل بیشتر بازارهای قدیمی ایران بوی کهنگی و فراموش‌شدگی نمی‌دهد، هیچ مغازه‌داری در بازار تبریز تصمیم نگرفته در آن پاساژ بسازد و غول‌های بی‌اصل و نسب مدرن را مثل وصله‌ای ناجور به آن بچسباند، برعکس، چند سال پیش بازاریان تبریز با سرمایه‌های شخصی، بازار زیبایشان را مرمت و آن را تبدیل می‌کنند به جایی که می‌شود به شوق تماشا به آنجا رفت، نه تنها به قصد خرید. البته اگر بازار فرش‌فروش‌ها را برای دیدن انتخاب کنید هرگز از گشتن در آن سیر نمی‌شوید.
بازار تبریز به‌عنوان طولانی‌ترین بازار مسقف جهان در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. ژان یونیر، جهانگرد فرانسوی که کتاب «دلاوران گمنام ایران در جنگ با روسیه تزاری» را نوشته، درباره تبریز و بازارش گفته است: زمانی تبریز نسبت به تهران یک شهر متجدد به‌شمار می‌آمد و مردم تبریز از زمان‌های قدیم حتی پیش از دوران صفویان با اروپاییان در ارتباط بودند و با آنها داد و ستد می‌کردند. درحالی‌که در همان موقع در پایتخت کشور اصناف تهرانی از مشاهده اروپاییان دچار حیرت شده و از فروختن کالا به آنان خودداری می‌کردند. در چنین شرایطی «دوکا»، «ونیز»، «لیور» و«روبل»، واحد پول کشورهای مختلف جهان، در بازار تبریز مثل پول ایران رایج بود.
ائل گلی: نشانه‌ای از تاریخ
این روزها مسافران بیشتر ائل گلی را به‌عنوان یک پارک که تفرجگاه بسیار باصفایی است، می‌شناسند؛ پارکی که در جنوب‌شرقی تبریز بر دامنه تپه‌ای و در اطراف دریاچه‌ای بسیار زیبا ساخته شده که شب‌ها حتی در چله تابستان هم خنکایش عجیب است. اهمیت ائل گلی اما فراتر از یک تفرجگاه ساحلی است. در وسط این دریاچه یک عمارت کلاه فرنگی قرار دارد که از ساحل شرقی از طریق راهی که برای رسیدن به آن ساخته‌اند، قابل دسترسی است. ائل گولی به معنی «استخر شاه» ترجمه شده است. گول در زبان ترکی به معنی استخر است.
احداث بنای اولیه این آبگیر را به زمان پادشاهان آق قویونلو و توسعه آن را به زمان صفویه نسبت میدهند. شاهزاده قهرمان میرزا، پسر هشتم نایبالسلطنه عباس میرزا، هنگام فرمانروایی در تبریز، این استخر را تعمیر کرد، عمارت ۲ طبقه زیبایی در وسط آن بنا کرد، از وسط ساحل شرقی استخر تا محل عمارت خیابانی ساخت و کوه بلندی را که در جنوب‌شرقی استخر قرار داشت، به‌صورت سکوها و پله‌های عریض مرتبی درآورد و در چند جای آنها به فاصله معین جوی‌ها و آبشارهایی ایجاد کرد.
او قصد داشت از این بنا به‌عنوان کاخ ییلاقی‌اش استفاده کند اما هنوز کار تزیین بنا تمام نشده بود که درگذشت و فرزندانش این حادثه را به فال بد گرفتند و عمارت متروک ماند و از آن تاریخ به بعد، فقط استخر شاه برای ذخیره کردن آب برای آبیاری مزارع و باغ‌های شهر در تابستان‌ها مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۳۰۹ اما این عمارت مرمت شد و از همان وقت یک تفریحگاه عمومی است.
حمام نوبر
حمام نوبر: آبگوشت در حمام
بیش از صدو چهل سال پیش، در اواسط دوره قاجار این حمام یکی از زیباترین بناهای این شهر شاهزاده‌نشین بوده، ۱۳ سال پیش در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده و حالا رستوران و کافی‌شاپ سنتی است. دراین رستوران می‌توانید در لوکیشن‌های عجیبی که در زمانی کاربری حمام داشته و استفاده ویژه‌ای می‌شده، بنشینید و آش و آبگوشت و کوفته تبریزی اصیل بخورید؛ دور حوض، روی مخده‌هایی که روی زمین گذاشته‌اند، در فضای باز یا داخل فضاهای حمام.
در مدتی که منتظر آماده شدن سفارش‌تان هستید، پله‌های ساختمان را بالا بروید تا به پشت بام برسید. در پشت بام حمام را که باز می‌کنید انگار دری به دوران دیگر گشوده‌اید، انگار در پشت هر دیوار و در پس هر پستی و بلندی سقف این حمام، ممکن است آدم‌هایی را ببینید که از عهد ناصری بیرون آمده‌اند.
موزه مشروطه
موزه مشروطه: انقلاب مشروطه در این خانه پا گرفت
در دوران با شکوه مبارزات مردم ایران برای رسیدن به حکومت مشروطه، بی‌تردید تبریز قلب تپنده ایران بود. خانه مشروطه که در حقیقت موزه این برهه تاریخی ایران است، متعلق بوده به حاج مهدی کوزه کنانی، از بازرگانان خوشنام تبریزی که به پاس خدمات و مجاهداتش در انقلاب مشروطه به لقب ابوالمله ( پدر ملت) از او یاد شده است. در خانه او علاوه بر تماشای یک خانه اعیانی زیبای قاجاری، تاریخی را ورق می‌زنید که باز می‌گردد به روزهای پس از به توپ بسته شدن مجلس شورای ملی توسط محمدعلی شاه. بزرگان مشروطه در اینجا جمع می‌شدند و همفکری کرده و برای ادامه مبارزات برنامه‌ریزی می‌کردند.
همچنین این مکان مرکز فرماندهی مجاهدان در دوران محاصره ۱۱ ماهه تبریز و نیز مرکز تصمیم‌گیری برای پایین‌آوردن پرچم‌های تسلیم در برابر شاه قاجار بوده است. «حاج ولی معمار» معمار تبریزی که ساکن روسیه بود، در سال ۱۲۴۷ خورشیدی بنای خانه کوزه کنانی را در ۱۳۰۰ متر مربع مساحت، در دو طبقه ساخته است. از ویژگی‌های منحصر به فرد خانه مشروطه می‌توان به پنجره‌های ارسی، درهای منبت‌‌کاری‌شده، کلاه فرنگی و نورگیر اشاره کرد.
مجله زندگی ایده آل