سوال تاریخی این است که چه کسی فضای تهمت را در کشور ترویج کرد و در عمومی ترین تریبون ها ، حرمت شکنی را آغاز کرد و همه مسوولان و دولت های قبلی را متهم کرد و هر چه خواست گفت و به دنبال آن ، نیروهایش نیز شروع به تخریب و تهمت کردند و در زمانی کوتاه ، ناگهان کل فضای کشور بوی تهمت گرفت؟!
اما آنچه احمدی نژاد در پاسخ دانشجویان گفته ، عمدتاً پاسخ نبوده است ، چه آن که احمدی نژاد به طفره رفتن از پاسخگویی عادت و البته در این رشته مهارت دارد. رئیس جمهوری که سوالات قانونی پارلمان را به آن شکل عجیب و غریب پاسخ می دهد ، معلوم است که به راحتی از عهده چند سوال دانشجویی هم بر می آید و با چند جمله شامل کلی گویی ، ادعا و شعار ، سر و ته قضیه را به هم می آورد.
برای اثبات این مدعا ، فقط به سه فراز از سخنان احمدی نژاد در این جلسه می پردازیم:
*روزانه ۳۰ هزار نامه مردمی به نهاد ریاست جمهوری می رسد.
احمدی نژاد ، زمانی در پاسخ به انتقادی گفته بود که او خودش مهندس است و اهل حساب و کتاب.
حالا بر اساس همان حساب و کتاب ، تعداد نامه های روزانه را در تعداد روزهای سال ضرب می کنیم. عدد به دست آمده ، قابل توجه است: ده میلیون و ۹۵۰ هزار نامه در سال !
ضرب این عدد در تعداد سال های ریاست جمهوری احمدی نژاد ،می شود ۷۶ میلیون و ۶۵۰ هزار نامه، یعنی بیش از همه جمعیت ایران ! به عبارتی از نوزاد یک روزه تا پیران بالای ۱۰۰ ساله ، به طور میانگین و سرانه ، بیش از یک نامه به رئیس جمهور نوشته اند!
شاید گفته شود که عدد ۳۰ هزار ، جدید است و قبلاً تعداد نامه ها کمتر بوده است. این در حالی است که اتفاقاً برعکس ، در سال های نخست و مخصوصاً در دولت نهم ، تعداد نامه ها از حال حاضر بیشتر بود زیرا مردم امید بیشتری داشتند.
وانگهی آیا این تعداد نامه نشانه سوء تدبیر و سوء مدیریت در سطح دولت نیست که هر سال ، حدود ۱۱ میلیون نفر کارد به استخوانشان می رسد و کارشان در سیستم اداری حل نمی شود و نهایتاً دست به دامن شخص اول قوه مجریه می شوند؟!
آیا در یک سیستم سالم و کارآمد این همه نامه مردمی و درخواست و تقاضا وجود دارد؟
این سخن احمدی نژاد ، هر چند به لحاظ عددی ، با هیچ حساب و کتابی نمی خواند ، اما اصرار رئیس جمهور بر آن ، اعتراف به ناکارآمدی است و بس!
*عده ای در داخل همه فشار دشمن و تبعات آن را به گردن دولت می‌اندازند و تصور می‌کنند، فرصتی ایجاد شده که بتوانند دولت را مورد هجمه قرار دهند، اما همچنان با تعهد به ملت ایران، در جهت سازندگی و پیشرفت کشور کار می‌کنیم، به گونه‌ای که برخی همکاران بنده در دولت هنگامی که تهمتی به آنها زده می‌شود در قبال آن بر حجم کار خود می‌افزایند… امروز دولت به دلایل مختلف سکوت اختیار کرده است، اما این به معنای آن نیست که پاسخی برای اتهامات نداشته و یا قبول کرده که در برابر اتهامات مقصر است.
البته در این که برخی انتقادات منصفانه نیست ، تردیدی وجود ندارد ولی سوال تاریخی این است که چه کسی فضای تهمت را در کشور ترویج کرد و در عمومی ترین تریبون ها ، حرمت شکنی را آغاز کرد و همه مسوولان و دولت های قبلی را متهم کرد و هر چه خواست گفت و به دنبال آن ، نیروهایش نیز شروع به تخریب و تهمت در تریبون ها ، روزنامه ها ، خبرگزاری ، سایت ها و … کردند و در زمانی کوتاه ، ناگهان کل فضای کشور بوی تهمت گرفت؟!
چگونه است که خود احمدی نژاد می تواند تقصیر کاستی های زمان دولت های قبلی را متوجه کابینه های پیشین کند ولی اگر کسی در نقد کاستی های دولت خودش حرفی بزند ، لابد دارد تهمت می زند و باید کلی هم خوشحال و منت کش دولت باشد که جوابش را نمی دهد؟!
آقای احمدی نژاد! آن که باد می کارد ، توفان درو می کند.
* اگر پسر بنده نیز اقدامی خلاف انجام داده و قدمی کج بردارد، با او شدیدتر از کسانی که تخلفات میلیاردی کرده‌اند، برخورد خواهم کرد…دولت به پاکی تعهد داشته و امروز نیز پاک پاک است و نباید با آدرس‌های غلط و حرفهای بیهوده اذهان را منحرف کرد.
درود بر رئیس جمهوری که چنین نظارتی بر اطرافیانش دارد و به شدیدترین وجه با متخلفان – ولو پسرش باشد – برخورد می کند.
اما سوال اینجاست که آیا این جمله طلایی ، فقط شعار است یا یک باور عملی؟ اگر یک باور عملی است چرا وقتی می خواستند با برخی اطرافیان برخورد کنند ، مانع شد و رسماً و علناً و صراحتاً کابینه را خط قرمز نامید؟ مگر ایشان از پاک بودن حساب دولتی ها سخن نمی گوید؟ پس چه باکش بود از محاسبه که چنان واکنشی عجیب از خود بروز داد و تهدید کرد که اگر کسی از کابینه اش را پای میز محاکمه و حسابکشی ببرند ، چنان خواهد کرد وچنین خواهد کرد؟!
به راستی هیچ کس در دولت او تا کنون تخلفی نکرده و مثلاً در ماجرای سه هزار میلیارد هیچ مسوول دولتی خطایی نکرده که شایسته برخورد شدید ادعایی احمدی نژاد باشد؟! آیا معنای دولت “پاک پاک” تخلفاتی است که هر روز یکی شان خبری می شود؟
آیا بازگویی این واقعیت تلخ و گزنده که بزرگ ترین سوء استفاده مالی تاریخ ایران در زمان این دولت رخ داده ، دادن آدرس غلط و حرف بیهوده و منحرف کردن اذهان است یا هر روز یک حاشیه تعمدی در دولت درست کردن و جنجال آفرینی که آخرین ورژنش هم مقاومت در برابر حکم دیوان عدالت اداری درباره مدیریت سازمان تأمین اجتماعی است، منحرف سازی افکار عمومی از مطالبات ملی است؟!
آقای احمدی نژاد! سال بعد ، درست در چنین روزی شما دیگر رئیس جمهور نیستید و به تاریخ پیوسته اید ، در این ماه های آخر ، جبران مافات کنید تا لااقل تاریخ از شما به ناخرسندی یاد نکند.
عصر ایران