نیایش شبانه/ خدایا! تو هرگز امیدم را ناامید نمی‌کنی

خدایا، به راستی که تغییر تدابیر تو و سرعت انجام اراده و تقدیرات تو، بندگان عارفت را باز داشت، از این که در حال نعمت‌به دوام بخشش تو اطمینان کنند و در حال نقمت، از رحمت تو نومیدگردند!
اکنون منم که با فقر و نیازمندیم به تو توسل می‌جویم و چگونه‌به حضرتت توسل جویم با فقری که محال است دامان غنای تو رابیالاید. چسان از این حال که دارم به تو شکایت آورم، در حالی که‌هیچ چیز بر تو پوشیده نیست. چگونه حرفهای دلم را برای تو بیان‌کنم و حال آن که از همه آنها آگاهی! چگونه ممکن است امیدهایم‌را که رو به سوی تو دارند، به نومیدی بدل سازی و حال مرا نیکونگردانی، با آن که قوام آن به دست توست.
خدایا با آن که عظیم نادانم، چقدر به من لطف می‌کنی و با آن‌که زشتی کردارم آشکار است، چقدر با من مهربانی!
خدایم! چقدر تو به من نزدیکی و من از تو دورم! و چقدر نسبت‌به من مهربانی. پس چیست که بین من و تو حجاب افکنده است!؟