هر شب با قرآن/ تمسخر دیگران و عیب‌جویی ممنوع!

از این اوصاف نامحمود و ناپسند یکی آن است که مردمان عادت کرده اند یکدیگر را مسخره کنند. چه فردی، فردی را و چه قومی، قومی را و عموماً چنان است که عیبهای خود نمی بینند و نقصانهای دیگران می بینند و به طور ناخودآگاه برای پنهان کردن عیبهای خود به بیان نقصان دیگران می پردازند.

بنابراین فرمان این است که هیچ گاه از یکدیگر به تمسخر و تحقیر یاد نکنید ای بسا که آن دیگری بسی بهتر از شما باشد.
به گفتۀ شکسپیر:
در بدترینِ ما آنقدر خوبی هست
و در بهترینِ ما آنقدر بدی هست
که هیچ یک از ما را نشاید که عیب دیگری گوید.
مسخره کردن از هر ناسزا و دشنامی بدتر است. زیرا در دشنام، شخص تنها به صفتی یاد می گردد که نامطلوب است اما در تمسخر تمام هستی او دستخوش بازیچه می گردد.

فرمان دیگر اینکه از یکدیگر عیب جویی نکنید. پیامبر اکرم (ص) فرمودند:
«طوبی لِمَن شَغَلَه عَیبَه عَن عیوب الناس»
خوشا به حال کسی که عیب هایش خودش او را از پرداختن به عیوب دیگران باز دارد.

حرص نابیناست بیند مو به مو      عیب خلقان و بگوید رو به رو
       عیب خود یک ذره چشم کور او      می نبیند گرچه هست او عیب جو
مثنوی