هر شب با قرآن/ صفت انسان در نمایشنامه هملت

آیه ۷۰ سوره إسراء

وَ لَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى کَثِیرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا

و همانا که ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم و ایشان را بر مرکب خشکی و دریا سوارکردیم و از هر طعام پاک و خوش ایشان را روزی نهادیم و بر بسیاری از آفریدگان خود فضیلتی آشکار بخشیدیم

*از هر آنچه خوب و پاک و محبوب و مطلوب است روزی کردیم و بر آفریدگان بسیار خویش برتری و فضیلتی آشکار بخشیدیم.

*مخزن الاسرارِنظامی بیشتر حماسه همین پادشاهی است که خداوند به انسان بخشیده.

ای ملِکِ جانوران رای تو        وی گهر تاجوران پای تو
 زان سوی عالم که دگر راه نیست       جز من و تو هیچ کس آگاه نیست
       دور تو از دایره خارج‌تر است       وز دو جهان قدر تو افزون‌تر است
عالم خوش خور که ز کس کم نه ای       غصه نخور بنده عالم نه ای          
  ای به زمین بر چو فلک نازنین       نازکِشَت هم فلک و هم زمین
     کار تو زآنجا که خبر داشتی       برتر از آن شد که تو پنداشتی
           نیکوئیت باید کافزون بود       نیکویی افزون‌تر از این چون بود
از سر آن خامه که خاریده اند       نغز نگاریت نگاریده اند        
رشته جان بر جگرت بسته‌اند      گوهر تن بر کمرت بسته‌اند  

 
*شکسپیر در قطعه ای از نمایشنامه هملت در صفت انسان بالفعل گوید:

چه طرفه معجونی است آدمیزاد :
چقدر والا و شریف در عقل.
چقدر نامتناهی در استعداد.
چقدر شبیه فرشتگان در کردار.
و چقدر شبیه خدایان در فهم.
مَثَلِ اعلای جانداران.
و شکوه و زیبایی جهان پرده دوم، صحنه دوم

*مولانا در کرامت و عظمت دل آدمی که عرش الهی است گوید:

این جهان چون کوزه، دل دریای آب       این جهان چون کوچه، دل شهرعجاب
چیست اندر کوزه کاندر بحر نیست       چیست اندر کوچه کاندر شهر نیست
جسم تو جزء است جانت کل کل       خویش را قاصر مبین در عین ذل    
قدسیان یکسر سجودت کرده‌اند       جزء و کل غرق وجودت کرده‌اند     
مثنوی