هنر تزیین با گل خشک از سال ۱۸۵۰ میلادی رواج یافت. دلیل روآوری به این هنر علاقه‌مندی مردم به نگه‌داری از گلها به همان شکل اولیه بوده است،
چرا که از پژمرده شدن گلها حسرت بسیار میخوردند. علاوه بر این چون در تمام فصول سال به گلهای تازه دسترسی نداشتند،
لذا گلها را خشک میکردند تا بتوانند از آن‌ها در تزئینات مختلف استفاده کنند.
تمامی تزئیناتی که با گلهای تازه و طبیعی صورت میگیرد مثل حلقه گل، سبد گل، دسته گل و … با گلهای خشک نیز انجام میشود.
تمام طرحهایی که در رابطه با گل‌آراییهای مدرن و سنتی (مثل طراحی مثلثی، هلالی، عمودی و …) مبنایی برای تزئینات گلهای خشک نیز می‌باشند.
تنها ایرادی که در رابطه با گلآرائی خشک مطرح میشود این است که گلهای خشک فاقد عطر و بوی گلهای طبیعی و تازه هستند.
لذا به منظور جبران این کاستی کمی عطر بر روی آن‌ها میپاشیم.
البته گلآرایی خشک نیاز به مراقبتهای ویژه مانند گلهای تازه ندارد و به مدت طولانی در تزئینات ساخته شده به همان شکل باقی میماند.
بعضی از گلها در فصل رویشی خود بر روی بوته هایشان خشک میشوند ولی بعضی از آن‌ها را باید به روشهای مختلف خشک کرد.
بهترین زمان چیدن گل جهت خشک کردن آن، روزهای آفتابی است.
البته توجه داشته باشید که گلهای چیده شده نباید به صورت غنچه باشند، بلکه باید کاملاً باز شده باشند. گل به حالت غنچه خوب خشک نمیشود و انتهای آن تیره رنگ میشود.
حتماً باید گلهای تازه و با طراوت چید و از چیدن گلهای پژمرده پرهیز نمود.
و هم‌چنین گلهای باران خورده و خیس برای خشک کردن به هیچ وجه مناسب نیستند.
در هنگام چیدن گلها یک ظرف آب همراه داشته باشید و گلهای چیده شده را در آن قرار دهید تا زود پژمرده نشوند.
هم‌چنین دو عدد ظرف در دار برای گذاشتن برگ‌های چیده شده همراه داشته باشید (برای حفظ رطوبت برگ).
معمولا ً در گلآرایی خشک همانند گلآرایی تازه از سه نوع گل استفاده میشود. برگها و شاخههای سبز مانند اُکالیتوس، انواع پر کننده‌ها مثل استاتیس و گلهای تازه مثل گل رز، آفتاب گردان و داودی، که تمامی این‌ها برای خشک کردن مناسب هستند.
