۱۰م آذر ،
، هیچ یک از ما قدر ناشناسی و ناسپاسی را نمی پذیریم و دلمان می خواهد محبت هایمان بدون پاسخ نماند اما گاه فراموش می کنیم که خودمان چقدر در برابر صحبت های دیگران ناسپاس بوده ایم و زمانی که این رفتار را در کودکمان می بینیم آزرده خاطر می شویم و شاید باز هم متوجه نباشیم که این خود ما هستیم که ناسپاسی را با رفتارمان به کودکانمان آموزش می دهیم.
یک روانشناس در این باره گفت: مهم ترین عامل پرتوقعی فرزندان، پر توقعی والدین است کودکان با ملاحظه رفتار والدین پر توقعی را می آموزند و الگو می گیرند، ما اگر می خواهیم فرزندانی قدردان داشته باشیم که زحمات و محبت های ما به چشمش بیاید،باید از محبت های افراطی ابتدا اعتماد به نفس کودک را از بین می برد و او را وابسته تربیت می کند و کم کم این توقع را برای کودک ایجاد می کند که دیگران موظفند کارهای او را انجام دهند.
به گفته این روانشناس: باید از همان دوران کودکی به فرزندان مسئولیت داده شود و او را در انجام کارهای شخصی، تشویق و موفقیتش در این زمینه را تحسین کرد،شاید پدر و مادری دوست داشته باشند با کمال میل کارهای کودک خود را انجام دهند اما در آینده و در زندگی مشترک و حتی در ارتباطات اجتماعی این مشترک و حتی در ارتباطات اجتماعی این وابستگی و پر توقعی به او و دیگران صدمه و آسیب وارد می کند.
گفتنی است، هیچ کودکی پر توقع و ناسپاس به دنیا نمی آید و اگر امروز کودکی پر توقع داریم این ویژگی ناپسند نتیجه ی تربیت نادرست و رفتار ناهنجار پدر و مادر است.
فرزندان محصول رفتار و تربیت پدر و مادر خویش و آینه ی تمام نمای خانواده در جامعه می باشند./ز
باشگاه خبرنگاران
باز نشر: پورتال خبری ممتاز نیوز www.momtaznews.com