چرایی فریاد بانک ها بر سر موسسات؟

علی طالب زاده- پاسخ این سوال را ابتدا باید در اظهار نظر عجیب مدیر عامل یک بانک خصوصی و بزرگ جستجو کرد.وی گفته که ” اکنون بانکهای دولتی و موسسات می باشند که بر سر نرخ سود رقابت می کنند و بانکهای خصوصی ضربه می خورند.”

باید در نظر داشت که اکنون براسا آمار نیمه رسمی تنها ۲۰ تا ۳۰ درصد نقدینگی در دستان موسسات اعتباری است و مابقی در اختیار بانکهای دولتی و خصوصی و بازار هایی چون بورس و سکه و ارز است.

حال باید دید که اگر بانکهای خصوصی در رقابت سخت و نفس گیر کرده اند چرا تحرکی از خود نشان نمی دهند.چرا بانکهای خصوصی که در اکثر پروژ های عمرانی بزرگ شرکت نامحسوس و ضعیفی دارند و اگر هم باشند تنها با شرایط نابرابر و سود به نفع خود مشارکت می کنند چگونه نمی توانند پول کسب کنند.

بنابراین در زمان فعلی این بانکهای خصوصی می باشند که به سبب اطمینان مردم و برند قدیمی تر خود پول راحت تر و بیشتری کسب کرده و می کنند.مشکل بانکهای خصوصی که مدعی رقابت نابرابر برای کسب پول توسط موسسات اعتباری و بانکهای دولتی می باشند،موضوع ۲۰ تا ۳۰ درصد نقدینگی و رغبت مردم به موسسات اعتباری است.بانکداران خصوصی می خواهند به صورت محترمانه و بسیار شیک و مجلسی سهم موسسات اعتباری از بازار پولی را در دست بگیرند و خود سکاندار اصلی بازار پولی و بانکی باشند.دیگر نه رقیبی باشد و نه مزاحمی.

براساس اطلاعات موجود سهم همین بانکهای خصوصی در پرداخت وام های خرد و کوچک در قیاس با موسسات و بانکهای دولتی یک به ۱۰ هست که همین موضوع ثابت می کند که بانکهای خصوصی تنها با اشخاص مورد وثوق خود بازی می کنند.

حال چگونه است که موسسه یا بانک دولتی که سود بیشتری با تورم ۴۰ درصدی به مردم و سپرده گذار می دهد بد شده است؟

یک مثال ساده در پرداخت سود در بانک خصوصی و بزرگ نشان می دهد که این بانک سود روزشمار در زمان فعلی را هفت درصد پرداخت می کند و سود بالای ۱۷ درصد را تنها به دارندگان ثروت بالای ۵۰۰ میلیون تومان می دهد!آیا این موضوع خود تبعیض و ناجوانمردی در شبکه بانکی نیست؟آیا حالا موسسه اعتباری یا بانک دولتی که در تورم ۴۰ درصد سود ۲۰ درصد به اشخاصی که سرمایه های خرد و کمتر از ۵۰ میلیون تومان دارند پرداخت می کند باید حذف شود؟

خود بانک های خصوصی که حالا فهمیده اند رقابت فعلی به ضرر شان تمام می گردد به تکاپو افتاده اند و انواع و اقسام طرح ها با اسامی رنگارنگ را ارایه می دهند.

همین بانکهای مدعی خصوصی بودند که در زمان اصلاحات وام با نرخ لایبور ۴ درصد از اروپا گرفته و در همین کشور به خلق الله با سود ۲۲ تا ۲۵ درصد وام می دادند؟حالا چگونه است که نه به مردم عادی و معمولی وام می دهند و نه سود بیشتر.

چرا باید بانکهای خصوصی تنها برای کی عده خاص مصادره شوند و مسوولیت اجتماعی و انسانی خود برای پرداخت سود بیشتر و وام خرد را انجام ندهند.

تورم فعلی موسسات و بانکهای دولتی را مبجور به پرداخت سود بیشتر کرده اما اگر تورم فرو بشیند شک نکنید که رقم های سود سپرده و تسهیلات نیز کاهش خواهد یافت.بنابراین برای اشخاصی با سرمایه و پس انداز اندک چاره ای جز پس اندزا کردن پول در موسسات و بانکهایی که سود بیشتر می پردازند وجود ندارد.