کاهش چربی شکمی با کاهش کربوهیدرات دریافتی

چاقی شکمی از معضلات جامعه امروزی است که اثرات تهدید کننده سلامتی آن بیش از چاقی و افزایش وزن به تنهایی است. مطالعات نشان داده اند که کاهش چربی شکمی می تواند سبب کاهش ریسک ابتلا به دیابت نوع ۲، سکته و بیماری های قلبی عروقی گردد زیرا که چربی شکمی ریسک ابتلا به این بیماری ها را افزایش می دهد. دانشمندان به دنبال یافتن راههایی برای کنترل حجم چاقی شکمی هستند.

نتیجه مطالعه ای که در دانشگاه بیرمینگهام انجام شده  نشان می دهد مصرف کمتر غذاهای حاوی کربوهیدرات می تواند سبب کاهش چربی شکمی شود. نتیجه این مطالعه در نود و سومین نشست متخصصین غدد درون ریز در بوستون اعلام شده است.

این مطالعه بر روی ۶۹ مرد و زن سالم دچار اضافه وزن انجام شده است. در طول مطالعه افراد در دو دوره ۸ هفته ای پی در پی تحت نظر بودند. در مرحله اول مداخله برای تثبیت وزن و بعد مداخله برای کاهش وزن انجام گرفت که در این دوره کالری دریافتی هر فرد ۱۰۰۰ کیلو کالری کمتر از میزان نیاز در نظر گرفته شد.

شرکت کنندگان تحت دو نوع رژیم، اول رژیم استاندارد کم چرب و دوم رژیم با کاهش کم کربوهیدرات و افزایش جزئی در میزان چربی در مقایسه با رژیم استاندارد قرار گرفتند. رژیمی که با محدودیت جزئی در میزان کربوهیدرات تنظیم شده بود شامل غذاهای با شاخص گلایسمیک کم بود. در این رژیم ۴۳ درصد کالری از کربوهیدرات و ۳۹ درصد از چربی تامین شد و در رژیم استاندارد این مقادیر شامل ۵۵ درصد کربوهیدرات و ۲۷ درصد از چربی بود. و ۱۸ درصد باقیمانده از پروتئین تامین شد. در ابتدا و پایان هر مرحله میزان چربی شکمی و  چربی کل بدن اندازه گیری شد.

بعد از مرحله تثبیت وزن، گروهی که رژیم محدود از کربوهیدارت مصرف کرده بودند ۱۱ درصد چربی شکمی کمتر در مقایسه با گروه تحت رژیم استاندارد داشتند. در مرحله کاهش وزن هم در هر دو گروه کاهش وزن رخ داد که در گروه با رژیم محدود از کربوهیدرات ۴ درصد کاهش بیشتر چربی شکمی مشاهده شد.

نکته عملی: برای کاهش چربی شکمی توصیه می شود که میزان کربوهیدرات مصرفی تا حدی محدود شود. نتایج مطالعات نشان می دهد که محدودیت در کربوهیدرات مصرفی و استفاده از غذاهای حاوی نمایه گلایسمی پایین می تواند سبب کاهش چربی بدن شود. پس اگر قصد کاهش وزن دارید و از تجمع چربی در ناحیه شکم گله مندید این توصیه را جدی بگیرید.