یک سال از رفتن خواننده «پس از باران» گذشت

 «من گیلانی هستم و افتخار می‌کنم که گیلانی هم هستم. مثل کسی هستم که از بوی ریحان مست می‌شود و از شنیدن صدای گیلک، دنیا را دریافت می‌کند…»

این‌ها را یکی از موسیقیدانان کشور و از پژوهش‌گران موسیقی گیلکی می‌گوید، رضا فریدون‌پور که یکی از ماندگار‌ترین آواهای محلی در موسیقی ایرانی را با قطعه «پس از باران» در یاد و خاطره بسیاری از ایرانیان به یادگار گذاشت.

به گزارش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ۲۳ فروردین ماه مصادف است با اولین سالگرد درگذشت فریدون پوررضا خواننده و موسیقیدان گیلک و صاحب نظر در زمینه موسیقی فولکلوریک گیلکی.

فریدون پوررضا سوم مهر ماه ۱۳۱۱ در لشت‌نشا دیده به جهان گشود و از دوران کودکی و نوجوانی فعالیت خود را در عرصه موسیقی آغاز کرد.

از جمله اساتید او در فراگیری موسیقی ایرانی غلامحسین بنان، یونس دردشتی و سعادتمند قمی بودند.

در ۲۲ سالگی تعزیه خوانی را همراه با علی به‌کیش آغاز کرد و در سال ۱۳۳۳ نمایشنامه‌ای برای تئا‌تر و اجرای آن در سالن سینمای لشت‌نشا نگاشت.

شش سال در آزمون خوانندگی رادیو گیلان رتبه اول را کسب و به صورت جدی‌تر فعالیت در عرصه خوانندگی را دنبال کرد.

در سال ۱۳۴۰ اولین ترانه فولکلور خود را در رادیو ایران اجرا کرد و از اردیبهشت ماه ۱۳۵۰ همکاری خود را با تلویزیون آغاز کرد.

چندی بعد به عنوان پژوهشگر آواهای بومی و با همراهی مشاهیر فرهنگی و هنری ایران، چون سیمین دانشور، محیط طباطبائی، منوچهر آتشی، محمود عنایت، ایرج افشار و دیگر استادان برجسته دانشگاه تهران به لندن سفر کرد.

در سال ۱۳۶۷ با اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران به عنوان کار‌شناس موسیقی همکاری خود را آغاز کرد و در این سال کنسرتی را در رشت برگزار کرد.

پس از آن درشهرهایی چون شیراز، همدان، رشت و تهران کنسرت‌هایی را برپا کرد پرداخت و آثاری چون «می‌گیلان» و «گیله لو» را منتشر کرد.

همچنین در سال ۱۳۷۸ کنسرتی را در آلمان برگزار کرد که با استقبال پرشور هنردوستان گیلانی و ایرانی همراه شد.

بسیاری مهم‌ترین اثر او در عرصه خوانندگی را تیتراژ و متن سریال «پس از باران می‌دانند» که در سال ۱۳۷۹پخش شد و به واسطه آن مقام اول موسیقی در فیلم و سریال‌های کشور را از آن خود کرد.

خود‌ پوررضا در این باره گفته بود:

«آن زمانی که من «پس از باران» را خواندم این صدا فریاد جوامع شهرزده هم بود. این فریاد علیه کسانی بود که بر سر ما خراب شدند و موسیقی محلی ما را از بین بردند.

من گیلانی هستم و افتخار می‌کنم که گیلانی هم هستم. مثل کسی هستم که از بوی ریحان مست می‌شود و از شنیدن صدای گیلک، دنیا را دریافت می‌کند.

شعری که آن‌را می‌فهمم و بعد آن را می‌خوانم. این گونه بود که این شعر را از دروازه دل‌ها عبور دادم و توانستم شهری و غیر شهری را جذب این شعر کنم.

البته کلمات این شعر را کمتر کسی متوجه می‌شد، حتی گیلانی از خود اهالی دشت هم بعضی از این کلمات را متوجه نمی‌شدند، اما با اینکه کمتر کسی معنای شعر را متوجه می‌شد اما این سوز و آه ترانه بسیار از مردم را در شهر‌ها و روستا‌ها پای تلویزیون کشانید.»

فریدون پوررضا برداشتی متفاوت از موسیقی فولکلور ارائه کرد و با تحقیق در زمینه موسیقی، بسیاری از ظرفیت‌های موسیقی گیلان را رشد داد و آن را به گیلان و ایران معرفی نمود.

همچنین تحقیق و گردآوری و انتشار یافتن اجرای کل آواهای گیلکی از دیگر فعالیت‌های این خنیاگر-پژوهشگر موسیقی به شمار می‌آید.

از جمله فعالیت‌های او در زمینه موسیقی می‌توان به چاپ مقالات تحقیقی، تألیف کتاب موسیقی فولکلوریک گیلان به عنوان طرح پژوهشی، همکاری با جهانگیر اشرفی ودکتر علی عبدلی در گرد آوری «موسیقی گیلان و مازندران» نام برد.

پوررضا سرانجام در ۲۳ فروردین ماه دیده از جهان فرو بست.

منبع: ایسنا