دوج، حــــس نوستالژیک بسیار دوست داشتنی را برای علاقه مندان به خودروهای آمریکایی در پی دارد.این دیگر دست کسی نیست، همیشه در تاریخ یک اتومبیل های خاصی برای همیشه در یادها ماندگار می شوند. در این ماندگار شدن فاکتورهای زیادی دست به دست هم می دهند، مثلا چارجر سال هاست که بازیگر نقش اول خیلی از فیلم های هالیوودی است. دومین فاکتور مهم رانندگان معتبری که با آن در مسابقات راندند و انسان های مهمی که در طول تاریخ چارجر سوار می شدند، همین چند خط بالا دلایلیست برای محبوب تر شدن یک اتومبیل که چارجر به خوبی این امتیازات را داراست.
خواهر تنی چلنجر
این مدل از دوج در تیپ های مختلفی به تولید رسیده است و پلتفرم آن نیز همان B-Body همیشگی است. در این پلتفرم ابعاد چارجر کمی متفاوت است و نوعی سنت شکنی در خانواده دوج ها می باشد و دلیل دیگری که که این مدل چارجر خیلی سرو صدا کرد، طراحی و ابعاد نا متعارف آن بود و همین خاص بودنش برایش یک پوئن به حساب آمد. پس از همه این بحث ها ، تنوع موتورهایی بود که برای این آمریکایی محبوب در نظر گرفته شد. در حجم های مختلف با قدرت های مختلف و مدل های متعدد رانندگی، هر تیپ از این اتومبیل برای قشر خاصی طراحی شده و کمپانی مطابق با سلیقه ها محصولش را گسترش داده، از ۶ سیلندر معمولی تا مدل هایی چون HEMI که کاملا متفاوت هستند و این تفاوت قدرت ها نوع رانندگی شان نیز متفاوت و هر کسی که به این اتومبیل علاقه دارد بر اساس نیازش آن را انتخاب می کند که این هم در نوع خود یک برگ برنده برای دوج چارجر به حساب می آید.
متوسط و اقتصادی
داستان تولد دوباره چارجر نسل ششم جالب است، چرا که همین طرفداران باعث تولد دوباره این خودرو شدند و در مطبوعات خودرویی نامه هایی مبنی بر این کار توسط طرفداران دوج درج شده و تماس های زیادی با کمپانی گرفته شد تا بالاخره باعث شود نسل ششم چارجر نیز به تولید برسد. این اتومبیل با کرایسلر ۳۰۰ بر روی یک پلتفرم به تولید می رسند و این دلیل ابعاد غیر متعارف این اتومبیل است، چرا که کرایسلر اتومبیلی با طراحی تقریبا لاکچری ارزان قیمت آمریکایی است. از دلایلی که چارجر مجددا به روزهای اوج خود بازگشت می توان به سدان بودن آن ، قیمت مناسب و اکونومی آن اشاره کرد طوری که با این قیمت هر خانواده می تواند یکی از آن را در اختیار داشته باشد.
لاستیکها کار را خراب کردهاند
در فضای داخلی اتومبیل شما شاهد صندلی های پارچه ای به همراه داشبورد پلاستیکی هستید. قابل ذکر است که این تیپ از چارجر حتی روکش فرمان چرمی را نیز دارا نیست. زمانی که از بیرون به این اتومبیل می نگرید، طراحی متفاوت آن شما را جذب خود می کند، اما زمانی که سوار بر آن می شوید، از احساسات خوبی که قبل از سوار شدن بر این خودرو داشتید پشیمان می شوید. طراحی ادوات داخلی کاملا ساده و ابتدایی است، ضمن این که ساخته شدن آن ها از پلاستیک دیگر صحبتی را برای نادیده گرفتن ضعف کابین خودرو باقی نمی گذارد. رانندگی کردن با این دوج برای افرادی که قد کوتاهی دارند مناسب نیست. قسمت جلوی اتومبیل بزرگ و پهن است به همین دلیل باید قد بلند باشید تا دید خوبی را از شرایط راه در پیش رو داشته باشید. آپشن های این اتومبیل در حد یک اتومبیل معمول شهری است.
آن چه را که شما بر روی این خودرو مشاهده می کنید بر روی یک ۲۰۶ تیپ ۵ نیز قابل مشاهده است. البته به دوج نباید خرده گرفت به دلیل این که اتومبیلی برای قشر متوسط جامعه و رانندگی روزانه تولید کرده است. اتومبیلی که در حال حاضر میهمان ماست مجهز به یک کیت اگزوز با برند Mopar می باشد که صدایی متفاوت از دیگر چارجر ها دارد. اتومبیل روشن می شود و حرکت می کنیم. کیفیت سواری آن همانطور بود که در نظر داشتیم، دوج برای یک رانندگی بی دغدغه شهری اتومبیلی ایده آل است و با این برچسب قیمتی که داراست می تواند انتخاب خوبی باشد. نباید از چارجر انتظارات خاصی داشته باشیم، البته اتومبیل معرفی شده در این مقاله از نوع ۶ سیلندر است که قاعدتا با وجود وزن سنگین اتاقش آن طور که از یک چارجر انتظار می رود نیست. کمپانی دوج برای رفع این مشکل بی کار نمانده و مدل هایی چون HEMI را به بازار معرفی کرده است.
شاید فرصتی دیگر
اتومبیل های آمریکایی در این رنج قیمتی دارای یک امتیاز منفی هستند که باعث می شود اروپایی ها خیلی تمایلی به خرید آن ها نداشته باشند، این نکته کیفیت پایین تولید این کلاس از خودرو هاست. باید به خاطر داشت که همین عامل باعث می شود که قیمت خودرویی با این مشخصات پایین بیاید. اما زمانی که کیفیت تولید یک خودرو پایین است به زودی چهره خوب دوران جوانی خود را از دست می دهد و همانند روز های اول خود چشم نوازی نمی کند. طراحی این اتومبیل همین طور نوستالژیک است و سعی شده است تا یک سری مشخصه های چارجر اصیل در آن به کار رود، حالا پس از گذشت چند سال از تولید خودرو دیگر آن چنان که باید چشم نواز نیست.
کاتآف در دور ۶۴۰۰
دورهای پایین و میانی چارجر ۳٫۵ لیتری آن چنان قدرتی ندارد و از دور ۵۰۰۰ و به مدت کمی شاهد یک شتاب خوب از این خودرو هستیم. موتور خودروی مورد نظر ۳٫۵ لیتری ۶ سیلندر ۲۴ سوپاپ می باشد که دارای یک میل سوپاپ است و نهایت قدرت ۲۰۵ اسب بخار را در دور موتور ۶۴۰۰ تولید می کند. ۶۴۰۰ دور درست جایی است که نقطه مرگ موتور است، به همین دلیل بازه قدرتی این خودرو بسیار کم است. نباید از چنین خودرویی با جعبه دنده ۵ سرعته اتوماتیک و انتقال قدرت به چرخ های عقب انتظاری فراتر از این را داشته باشیم، البته یادمان نرود اتومبیلی که از آن صحبت می شود ساخت آمریکاست و نسبت به اسب بخارش گشتاور بالایی را به ارمغان می آورد که این پارامتر خود را در مسیرهای سخت و سربالایی ها خود را نشان می دهد. گشتاور ۲۵۰ نیوتن متری در دور ۴۰۰۰ دور بازهم نسبت به قدرت موتور این اتومبیل ایده آل است.
نمره این دوج چند است؟
فاکتور دیگری که در این اتومبیل شاهد آن بودیم افت قدرت موتور و نیروی ترمز پس از چند دقیقه رانندگی هیجانی بود. عملکرد سیستم تعلیق ۴ چرخ آزاد آن قابل قبول بود. البته با این اوصاف که پس از چند دقیقه تخت گاز رفتن توانایی ترمز و قدرت موتور این طور افت کرد احتمالا اگر این اتفاق ۱ ساعت استمرار می یافت، ایراداتی از قسمت های دیگر خودرو دیده می شد. علاقه به خودروهای آمریکایی یک طرف ماجراست و دوست شدن با اینگونه خودروها نیز طرف دیگر داستان، اما اگر بخواهیم با در نظر گرفتن تمامی فاکتور های یاد شده به چارجر نمره ای بدهیم، قادر به دریافت بیش از ۴ از ۱۰ نمره نیست، چرا که کیفیت تولید از مهم ترین ارکان یک اتومبیل است، به این دلیل که راننده با متریال استفاده شده درون خودرو ارتباط قرار می کند و محل استقرار راننده نیز درون خودرو می باشد، پس اگر کیفیت بالا بود حس خوبی به راننده القاء می کرد و در کیفیت راندن نیز تاثیر بسزایی داشت. افت قدرت موتور و سیستم ترمز نیز باعث عدم اطمینان راننده در این خودرو می شود طوری که یک راننده نمی تواند با اطمینان کامل با این خودرو مانور بدهد. در پایان از آقای مبین نژاد زاده مالک خودرو جهت همکاری با تخت گاز قدردانی می کنیم.
مجله اینترنتی برترین ها سبک زندگی سلامت دکوراسیون موفقیت کودک