آنتی تاکتیک به سبک دایی

علی دایی در تصمیمی انتحاری عذر تمامی مشوق‌های قدیمی پرسپولیس اعم از پیر، جوان، کوچک و بزرگ را خواست. ۴۸ ساعت قبل از بازی با تراکتور وقتی حسین فریدونی لیست مشوقان معتمد کانون. هواداران باشگاه را مقابل دیدگان دایی قرارداد، با یکی از غیرمنتظره‌ترین تصاویر کاری‌اش در پرسپولیس مواجه شد و آن قلم سرخی بود که دایی از بالا تا پایین روی اسامی درج شده داخل لیست کشید.

اپیزود اول؛
لیگ دهم حرفه‌ای: علی دایی دوشادوش مدیرعامل وقت وارد درفشی‌فر می‌‌شود. مربی ناکام تیم‌ملی، دوباره می‌‌توانست جریان گردش بالای خون را در رگ‌هایش حس کند. نیمکت پرسپولیس دقیقا حکم آدرنالین را برای دایی داشت. هنوز تصویر رقص شمشیر عربها در آزادی مقابل دیدگانش نمایان بود. اما اوعلی دایی بود. مردی با اعتماد به نفسی فولادی، او حالا مرد اول پرسپولیس روی نیمکت بود. وقتی دوروبرش را برانداز کرد مشوق‌های استخوان ترکیده‌ای را می‌‌دید که هرازگاهی برای عرض ادب تا نیمه خم می‌‌شدند. روزگاری به کام بود. به کام مردی با اعتماد به نفس فولادی، مردی که دوباره طعم خوش زندگی را چشیده بود.

اپیزود دوم؛
برخلاف تصور شرایط به گونه‌ای که مدنظر دایی بود پیش نرفت. یکی دو باخت و مساوی آرام، آرام شهریار را به گوشه رینگ فرستاد. تنش در سکوها بالا گرفته بود. دیگر نه خبری از عزت و احترام بود و نه احدی حوصله خم و راست شدن داشت. دنیا می‌‌رفت تا جلوی چشم دایی تیره و تار شود. خوشبختانه خبری از رقص شمشیر نبود، اما این بیانیه‌های لعنتی کاغذی که از روی سکو‌ها خوانده می‌‌شد حتی از زخم شمشیر هم بدتر بود! زخمی که می‌‌گفتند خط‌مشی دارد و سمت و سو. می‌‌گفتند جیره و مواجب به پایش ریخته شده و می‌‌خواهند او را فراری دهند. ماجرا با زخم کاغذ پایان نیافت تا کبودی پای چشم شهریار زخمی عمیق و بی‌‌مرهم را پای تاریخ فوتبال ایران بکوبد!

اپیزود سوم؛
تاریخ همیشه دوبار تکرار می‌شود و البته بار دوم کلی‌ جدی‌تر. دایی دوباره به پرسپولیس رسید. مردی با اعتماد به نفس فولادی برای بنیان نیمکتی فولادی. وقتی پیش‌شرط‌های حضور دایی جدا از درخواست‌های مالی‌اش از رویانیان را مرور می‌‌کنیم، به این نکته می‌‌رسیم که دایی نیز پیشگیری را بر علاج ارجح‌تر‌ می‌‌داند. می‌‌توان با قاطعیت گفت که دایی، دایی لیگ دهم نیست. او سه سال بالغ‌تر شده و برخلاف قبل می‌‌داند که برای مهار حواشی باید از چه کانالی وارد شود یا مشخصا از چه سکوهایی بالا برود. هنوز حسین فریدونی نمی‌‌تواند غلظت قلم سرخ دایی را روی لیست حاوی اسامی مشوق‌های مورد نظرش هضم کند. اما واقعیت امر این است که شاید اگر رئیس کانون هواداران کنونی پرسپولیس شرایط لیگ دهم را از سر می‌‌گذراند، چه بسا برای انتخاب مشوق‌ها همین قلمی را به دست می‌‌گرفت که حالا دایی در دست دارد.
 نود