آنچه از پوست میوه‌ها نمی‌دانستیم

پوست میوه‌ نیز مانند قسمت‌های دیگر آن دارای فوایدی است که می‌تواند در سلامت اشخاص تاثیر مثبت داشته باشد.

بسیاری از ترکیب‌های آنتی‌اکسیدانی و بخش عمده‌ای از ترکیب‌های فلاونوییدی رنگی در پوست میوه‌ها وجود دارد؛ به طور مثال پوست پرتقال یا سیب و بعضی دیگر از میوه‌های رنگی، حاوی ترکیب‌های کاروتنوییدی و فلاونوییدی است که خاصیت آنتی‌اکسیدانی دارند. ترکیب‌های فیبری موجود در پوست میوه‌ها نیز که نقش مهمی در سلامت دستگاه گوارش ایفا می‌کنند، می‌توانند از طریق مصرف پوست میوه به بدن برسند.

برخی اشخاص با مشکلات خاص گوارشی نباید میوه و سبزی‌ها را با پوست مصرف کنند چون پوست میوه به سبب فیبر بالا محرک دستگاه گوارش است و می‌تواند به سیستم گوارش آنها آسیب بیشتری بزند اما اشخاص سالم می‌توانند میوه‌هایی مثل سیب و گلابی را که پوست نازکی دارند، با پوست بخورند؛ البته به شرطی که با معیارهای بهداشتی شسته شده باشند.

متاسفانه استفاده بیش از حد از کودها و سموم دفع آفات در مرحله رشد محصول سبب می‌شود مقدار بسیاری از ترکیب‌های مضر در پوست میوه‌ها و سبزی‌ها تجمع پیدا کند و مصرف این محصولات با پوست، مقدار بسیاری از باقیمانده سموم را در پوست میوه وارد بدن فرد مصرف‌کننده می‌کند به‌خصوص اگر زمان کافی از برداشت محصول تا مصرف آن سپری نشده باشد.

بسیاری از سموم شیمیایی حدود ۲هفته پس از سم‌پاشی تجزیه می‌شوند و از بین می‌روند پس اگر فاصله زمانی بین سم‌پاشی تا مصرف میوه بین ۲ تا ۳ هفته باشد، خطری متوجه مصرف‌کننده نخواهد بود در غیر این صورت مقدار قابل‌توجهی از آن وارد بدن می‌شود که می‌تواند خطرناک باشد.