آیا امروز «آخر الزمان» است؟!

۳۰م آذر ،

در بسیاری از ادیان، آموزه‌ها و گفتارهایی در باب وقوع حوادثی در تاریخ؛ از جمله ظهور منجی، جنگ بزرگ بین عناصر خیر و شر و آخرالزمان وجود دارد البته این آموزه‌ها و گفتارها اغلب بسیار مبهم و غیرشفاف می باشند، ولی در همین حد، نمایانگر وجود بینش تاریخ‌نگر داخل ادیان است.

ممتازنیوز: در بسیاری از ادیان، آموزه‌ها و گفتارهایی در باب وقوع حوادثی در تاریخ؛ از جمله ظهور منجی، جنگ بزرگ بین عناصر خیر و شر و آخرالزمان وجود دارد البته این آموزه‌ها و گفتارها اغلب بسیار مبهم و غیرشفاف می باشند، ولی در همین حد، نمایانگر وجود بینش تاریخ‌نگر داخل ادیان است.

جنگ آرماگدون در یهودیت، ظهور منجی و نیز وقوع آخرالزمان در مسیحیت و اسلام نمایانگر همین بینش تاریخ‌نگر در ادیان ابراهیمی است ولی این بینش به ادیان ابراهیمی اختصاص ندارد و در ادیان شرقی نیز آموزه‌های مشابه موجود است.

کارکرد چنین بینشی ـ قبل از تفاوت‌های بین این ادیان و نیز صحت و سقم هریک از این آموزه‌ها ـ تزریق بینشی غایت‌انگارانه به تاریخ است.

https://www.momtaznews.com/wp-content/uploads/2012/12/4681f52358a645e0d8b6da610265d712.jpg

به عبارت دیگر، تاریخ برمبنای چنین بینشی ره به جایی می‌برد و مسیری محتوم را می‌پیماید. غایتمندی از عناصر جهان‌بینی سنتی است و دیدگاه مدرن، سبب غایی ارسطویی را برنمی‌تابد و تنها قائل به‌وجود علل مکانیکی است اما ادیان با غایتمند دیدن تاریخ، به نحو غیرمستقیم، تصور رها شدن بشر در زندگی طبیعی و مختار تام بودن او را نفی می‌کنند و به این وسیله دلهره «تنهایی» را از او می‌زدایند.

شایعه‌های گسترده وقوع آخرالزمان در ۲۱ دسامبر سال میلادی جاری، برای بسیاری از مردم از شرق و غرب عالم، نگرانی‌های بسیاری را سبب شده است.

همین بها دادن به چنین شایعه‌هایی دست‌کم دو پیام دارد؛ اول، انسان‌هایی که قرن بیست و یکم را با وجود گسترش چشمگیر فناوری‌های امروزین، درک کردند، دلنگران آموزه‌های مبهم یک فرقه‌ سنتی در باب وقوع آخرالزمان می باشند و حتی امور معیشتی خود را برمبنای پیش‌بینی‌‌های انسان‌های ۵۰۰۰سال پیش سامان‌می‌دهند و پیام دوم، میل به جاودانگی.

وقوع آخرالزمان، ماهیتا چیزی نیست جز «مرگ». تفاوت این مرگ با سایر مصادیق مرگ که برای همه ما انسان‌ها عادی شده است، اشتراک همه ابنای بشر در آن است؛ یک مرگ دسته‌جمعی برای همه انسان‌ها.

پس تنها تفاوتی که این واقعه با سایر مصادیق مرگ دارد، در این است که انسان‌ها می‌دانند که پس از این واقعه ـ برخلاف مرگ طبیعی و انفرادی ـ نه‌تنها خودشان از بین می‌ر‌وند، بلکه هیچ نسلی از ابنای بشر پس از آنها موجود نخواهد بود.

به عبارت دیگر، میل جاودانگی در بشر، که پس از علم به جاودانه نبودن، در امید به زندگی نسل‌های آینده ارضا می‌شود، با وقوع آخرالزمان به کلی سرکوب می‌شود.

بنابراین، انسان‌های امروز هم میل به جاودانگی دارند و هم میل به تحقق این جاودانگی در زندگی نسل‌های آینده (چرا که انسان‌ها فطرتا خواهان حیات به هر شکل و قالب آن می باشند). اما از سوی دیگر، انسان‌ها در عصر اوج پیشروی فناوری نیز از دیدگاه‌ها و آموزه‌های سنتی و غیرمدرن روی برنمی‌گردانند، چرا که برمبنای این دیدگاه‌ها، حیات و جهان را غایتمند می‌بینند و باور به این غایتمندی انسان‌ها را از هراس تنها بودن و به حال خود رها شدن در این جهان باز می‌دارد. 

جام جم آنلاین


.
باز نشر: پورتال خبری ممتاز نیوز www.momtaznews.com

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.