به گزارش خبرآنلاین، از چهره لئوناردو داوینچی، نابغه دوران رنسانس در سنین جوانی هیچ نقاشی وجود ندارد. این درحالی است که مورخان هنری همیشه تصور می‌کردند داوینچی در یکی از شاهکارهایش چهره خود را بازسازی کرده است.
این روزها یک متخصص آثار هنری ادعایی جذاب کرده است: داوینچی در تابلو «شام آخر» در دو جا چهره خود را نقاشی کرده است.
راس کینگ، نویسنده سرشناس ادعا کرده داوینچی برای کشیدن چهره دو تن از حواریون حضرت مسیح (ع)، یعنی توماس و جیمز از چهره خودش الهام گرفته است.
تابلو «شام آخر» حدود ۵۰۰ سال پیش کشیده شده و مدرک ادعای کینگ شعری مهجور است که در سالهای ۱۴۹۰ سروده شده، درست زمانیکه داوینچی مشغول کشیدن «شام آخر» بود. این شعر سروده گاسپارو ویسکونتی است که دوست داوینچی بوده و مثل او هم در دربار سفورزا کار می‌کرده است.
این شعر طنز است و ویسکونتی در آن نقاشی بدون نام را دست می‌اندازد که در نقاشی‌هایش چهره دیگران را با الهام از چهره خودش می‌کشد. او در شعر اشاره کرده که نقاش بسیار خوش‌چهره است و همه اذعان دارند زیبایی چهره داوینچی زبانزده بوده است.
این مسئله را جورجو واساری نیز در زندگینامه‌ای که در قرن شانزدهم درمورد داوینچی نوشته بیان کرده است. بسیاری هم معتقد هستند در نقاشی شیوه‌ای که توماس انگشت خود را بلند کرده دقیقا مشابه کاری بوده که داوینچی عادت به انجام آن داشته است.
تابلو «شام آخر»
دکتر کینگ همچنین اشاره کرده یک طراحی از یکی از شاگران نقاش وجود دارد که در سال ۱۵۱۵ با گچ قرمز کشیده شده و در آن چهره داوینچی طراحی شده است. این چهره مردی خوش‌چهره است با بینی شبیه بینی یونانی‌ها، ریش بلند و موی افشان. در تابلو «شام آخر» توماس سمت راست حضرت مسیح است و جیمز نفر دوم از سمت چپ است و هر دو بینی یونانی دارند، ریش بلند و موی افشان.
دکتر کینگ ادعایش را در کتاب «لئوناردو و شام آخر» مطرح کرده که انتشارات بلومزبری در تاریخ ۳۰ اوت منتشر می‌کند.
اینکه نقاشان چهره خود را در آثارشان به عنوان چهره شخص دیگری طراحی کنند، کاری عجیب نیست. میکل آنژ و ولاسکوئز از جمله نقاشانی هستند که چنین کاری کرده‌اند.
ایندیپندنت / ۱۷ اوت / ترجمه: حسین عیدی‌زاده
۵۸۲۴۱
دانلود
خبرآنلاین