استانبول و قهوه خانه ها با صرف چای سرخ رنگ

گردآوری توسط گروه گردشگری ممتازنیوز

استانبول و قهوه خانه ها با صرف چای سرخ رنگ

این شهر نه تنها شهری هنری است که دوستداران سنگ های قدیمی را به خود جذب می کند، بلکه بندری بسیار مهم در بوسفور و دریای مرمره به شمار می رود. این شهر در سال ۳۲۴ پس از میلاد مسیح توسط کنستانتین، امپراتور روم ساخته شد.

آن هم درست در جایی که سابقاً بیزانس نام داشت. قسطنطنیه به ترتیب پایتخت امپراتوری بیزانس (۴۵۳ – ۳۹۵) بود و بعدها هم به پایتخت امپراتوری عثمانی (۱۹۲۳ – ۱۴۵۳) تبدیل شد. ساخت پایتخت سلطنتی جدید خیلی سریع صورت گرفت (۳۳۰ – ۳۲۴) یعنی تنها شش سال برای ساخت آن زمان صرف شد. قسطنطنیه خیلی زود توانست پایتخت سیاسی – اقتصادی بیزانس و پایتخت مذهبی شرق مسیحی شود. در عین حال درگیری های ایدئولوژیک و بحث های روشنفکرانه نیز در آن جا رواج داشت. اولین دانشگاه آن نیز در سال ۳۳۰ پس از میلاد بنا شد. در واقع تمدن فرهنگی، فکری، مذهبی و هنری این شهر درخشش خاصی داشت.

فعالیت های تجاری گسترده قسطنطنیه، تجار خارجی را نیز به سرعت جذب کرد و کم کم دسته دسته گروه های مختلفی به سوی آن سرازیر شدند. نفوذ خارجی ها در قرن دوم و سوم شدت بیشتری گرفت. این مسئله سبب شد که کم کم قسطنطنیه به زوال اقتصادی و سیاسی برسد. سال ۱۲۰۴ صلیبیون به تصرف آن پرداختند و تا سال ۱۲۶۱ آن را پایتخت خود قرار دادند.نام استانبول از سال ۱۴۵۳ به بعد روی شهر گذاشته شد. ترک ها در آن سال توانستند شهر را فتح کنند و آن را مقر دولت عثمانی قرار دهند.

به این ترتیب نام شهر را نیز به میل خود تغییر دادند. در آغاز قرن پانزدهم جمعیت شهر در حدود ۵۰ هزار نفر بود، اما اواسط قرن شانزدهم ساکنان آن به ۵۰۰ هزار نفر رسیدند. کلیساها همگی به مسجد تبدیل شده و بناهای دیگری نیز برای تکمیل شهر در گوشه و کنار ساخته شدند.

خیلی زود شهر در قالب اسلام فرو رفت. از قرن هجدهم به بعد، استانبول و نقاط اطرافش هدف توسعه طلبی شوروی سابق قرار گرفت. طی جنگ جهانی اول شهر و بندر آن توسط متحدان شوروی بلوکه شد. سپس فرانسه به اشغال آن پرداخت. بریتانیا و ایتالیا هم به نوبه خود از سال ۱۹۱۸ تا ۱۹۲۳ آن را به تصرف در آوردند.

تا این که بالاخره در سال ۱۹۲۳ کنفرانس لوزان آن را به ترک ها بازگرداند، اما ترک ها ترجیح دادند پایتخت شان را به آنکارا تغییر دهند. پس از جنگ جهانی دوم استانبول دوباره رونق اقتصادی خود را به دست آورد.هم اکنون نیز این شهر پایتخت اقتصادی ترکیه است. استانبول امروز مرکز صنعتی، تجاری و مالی کل کشوری است که در قلب منطقه حاصلخیز کشت پنبه، میوه، زیتون و توتون واقع شده است.

در واقع یک سوم تولیدات ملی ترکیه تنها در این شهر صورت می گیرد. می گویند برای رسیدن به استانبول بهتر است از راه دریایی عبور کنیم. اما به اعتقاد ما بهتر است وقتی سوار بر کشتی بزرگ تجاری سفید رنگ راهی شهر می شوید چشمان خود را ببندید و تا زمانی که به بوسفور نرسیده اید انرژی خود را هدر ندهید.

از این جا به بعد دیگر می توانید با چشم بر هم زدنی شهر را تشخیص دهید و از آن لذت ببرید. استانبول کهن که مناره های متعدد و با شکوهش تا آسمان بر افراشته شده، روی پیش آمدگی زمین ساخته شده است.دریای مرمره، در جنوب و ساحل درخشان و طلایی رنگ واقع در شمال، فضای بسیار مناسب جغرافیایی شهر را تعیین کرده اند.

بناهای شهر منحصر به فرد هستند و از همه طرف مردم را جذب می کنند. استانبول هم اروپایی است و هم آسیایی. به هنگام مشاهده جذابیت های دیداری آن مدام به دنبال کلماتی مثل باشکوه، با عظمت و جذاب می گردیم، اما گاهی برای توصیف ناچاریم از واژه های پرهیاهو، پر هرج و مرج و درهم و برهم استفاده کنیم. استانبول امروزی آن قدر پرجمعیت و به هم ریخته است که همه سرسام می گیرند.برای دیدار از شهر بهتر است اول سری به محله «امین اونویی» بزنیم. این محله در مجاورت بازارهای بزرگی واقع شده و ایستگاه راه آهن و بارانداز نیز در آن جا است. جمعیت این محله حدود ۱۰۰ هزار نفر است، اما روزانه بیش از دو میلیون نفر به آن جا آمد و شد می کنند. ایستگاه های اتوبوس و باراندازها به پل «گالاتا» ختم می شوند.

سر و صدای موتور کشتی ها، بوق ها، فریادها، اتومبیل های کوچک و بزرگ، کامیون ها، عابرانی که شتابان خیابان ها را پشت سر می گذارند و همه وهمه چنانند که گویی سال ها است زیر این پل افسانه ای قرار ملاقات داشته اند. بوسفور شبیه یک خیابان پهن پوشیده از آب است که به جای اتومبیل، کشتی ها با آرامش دل انگیزی در آن رفت وآمد می کنند. در آب های ساحل طلایی رنگ، ماهی ها بی خیال به شنا مشغولند و ماهیگیران بی هیچ تاثری برای گذران زندگی استانبولی خود به صید آنها می پردازند و تعادل زندگی و چرخه بقای موقت را خاطر نشان می کنند. چرخه ای که بیزانس سال ۶۵۸ پیش از میلاد را به شکل کنونی درآورده و خدا می داند که بعدها آن را به چه صورتی در خواهد آورد.

برای فاصله گرفتن از تاریخ و افسانه ها بهتر است به یکی از قهوه خانه ها سری بزنید و با صرف چای سرخ رنگ و دلچسب روح انگیز استانبول را حس کنی، بد نیست به بازار مصری ها یا بازار بزرگ هم سری بزنید. جواهر فروشی های با شکوه و بازارهای کوچک از جمله بازار چای که در فضای ۵/۱ متر مربعی حجره های آن در روز بیش از هزار معامله صورت می گیرد، رونق زندگی مردم را نشان می دهد.

هر چند این جا ترکیه است، اما قهوه ترک بیش از اندازه گران شده و امروزه کمتر کسی فکر خوردن آن را به سرش راه می دهد. در عوض چای متداول ترین نوشیدنی است. برگ سبز آن در کوه های اطراف دریای سیاه پرورش می یابد و سپس به صورت غلیظ و سرخ در استکان هایی کوچک صرف می شود. به هر جا پا بگذارید از خیابان و میدان گرفته تا فروشگاه های مدرن و سالن های انتظار، شخصی را می بینید که سینی بزرگ به دست گرفته و فریاد می زند:«چای !… چای!» نمی دانید از کجا بیرون می آیند یا به کجا می روند، اما وقتی به خودتان می آیید می بینید که پنج استکان را خالی کرده اید.

پس از بازار بزرگ به محله بایزید می رسید، هر چند چای های این منطقه طعم خوبی ندارد، اما آن جا محله ای است که گویی از دستبرد و هجوم سال ها و قرن ها مصون مانده است. مسجد قدیمی خاکستری رنگ و مرمرهایی که نور آفتاب را به هزاران پرتو تبدیل می کنند نشان دهنده عظمت عثمانیان هستند. زمانی که صدای اذان به گوش می رسد، میدان پر از پیرمردهایی با ریش و سیبل می شود که سال های سال هر روز برای عبادت به این منطقه سرازیر می شوند. قرن ها است که این محله به همین شکل باقی مانده است.

خیابان های استانبول همیشه پر است از کسانی که با شتاب به سوی بازارهای میوه، ساندویچ فروشی ها و … سرازیر می شوند. صدای قطار های درون شهری و تاکسی ها در میان فریا دهای ماهی فروشان گم می شود. ده ها هزار نفر می روند و می آیند. در این میان گاهی برای رسیدن به مقصد تنه می خوریم. عبور هر روزه از این خیابان ها با ماجراهای گوناگونی همراه است. عابران ترک بی هیچ واهمه ای خود را به درون این ترافیک جهنمی می اندازند و با هل دادن و تنه زدن به مقصد می رسند. تردد همیشگی مسافران و اتومبیل ها دیگر برای آنها عادی شده. دود سیاه رنگ حاصل از کشتی ها و اتومبیل ها آن چنان با هم مخلوط می شود که ابر سیاه همیشگی ای بر فراز پدید می آورد.

آیا صوفیا
کلیسای آیا صوفیا در اصل در سال ۳۲۵ میلادی ساخته شد. امپراتور می خواست از این کلیسا، زیباترین و بزرگ ترین کلیسای ممکن در روی زمین را بسازد. دو معمار به همراه ده هزار کارگر و تلی از طلا شروع به کار کردند. سال ۵۳۷ کلیسا افتتاح شد. پس از فتح استانبول توسط عثمانیان کلیسا به مسجد تبدیل شد و سپس مناره هایی نیز به آن افزودند. سال ۱۹۳۵ آتاتورک تصمیم گرفت آن را به موزه ای فرهنگی تبدیل کند. گنبد های آن ۵۴ متر بالاتر از زمین قرار دارند و در مجموع ۱۰۷ ستون در داخل ساختمان وجود دارد.

مسجد آبی
این مسجد در قرن هفدهم بنا شده است و درست روبه روی آیا صوفیا قرار دارد. شش مناره هماهنگ و متقارن و موزاییک های آبی و سبز موجب شهرت آن شده اند. این مسجد که مسجد سلطان احمد نام دارد به خاطر رنگ کاشیکاری هایش به مسجد آبی مشهور شده است.

قصر توپکاپی
در سال ۱۴۷۸ این کاخ بنا شد.دربار با شکوه سلاطینی که نزدیک به چهار قرن در آن می زیستند واقعاً تماشایی است. سلیمان کبیر نیز بخشی را به حرمسرا تبدیل کرد که هنوز هم قابل مشاهده است. درآشپرخانه این قصر، مجموعه بی نظیری از ظروف چینی ساخت چین و ژاپن چشم ها را خیره می کند. گنج های جمع شده در این قصر واقعاً بی نظیر است و می توان گفت که در کل جهان رقیبی ندارد.

یره باتان سرای
برای ذخیره آب مورد نیاز برای مواقع ضروری، صدها مخازن در استانبول وجود داشت.«یره باتان سرای» در نزدیکی آیا صوفیا یکی از این مخازن است که در دوره بیزانسی ها ساخته شد. طول آن ۱۴۰ متر و عرضش ۷۰ متر است. ستون های با شکوه این بنا که از آب سر برآورده در محیطی مملو از نور و موسیقی دل انگیز آب جلوه خاصی دارد. این مخزن برای قصر توپکاپی مورد استفاده قرار می گرفت. در انتهای آن دو مجسمه از «مدوسا» به عنوان محافظ ستون ها قرار دارد.

در امتداد بوسفور خانه های متعددی به نام «یالیس» وجود دارد که بین تپه و دریا، به سبک عثمانی و از جنس چوب ساخته شده اند. حدود سی خانه از این نوع هم اکنون پا برجا هستند. اگر خیلی سعی کنید شاید موفق شوید یکی از آنها را به قیمت ۵۰ میلیون دلار خریداری کنید.

منبع : ویستا

نظر تان را در مورد این مطلب در پایین صفحه در بخش نظرات بنویسید  

+ ۰

مخالفم + ۰


مکانهای تفریحی و تاریخی جهان Rss
باز نشر: سایت خبری تحلیلی ممتاز نیوز www.momtaznews.com

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.