استقلال مالی در سینمابیش از استقلال اندیشه کاربرد دارد/ شیخ‌طادی از حال خوب سینما می‌گوید

به گزارش سروی سینما هنر آنلاین، موضوع فیلمنامه پرویز شیخ طادی به جهان اسلام بر می‌گردد که شاهد تحولات سیاسی پیچیده‌ای است. بخش عمده‌ای از آن در جبهه عراق و سوریه می‌گذرد؛ “جبهه النصره”، “داعش”،”سلفی‌ها”، “القاعده” و… بعضی از این گروه‌ها این روزها در جبهه سوریه و عراق در حال مبارزه می باشند. فعالیت این گروه‌ها که از سال‌ها قبل آغاز شده و مهم‌ترین نمود آن در افغانستان و عراق بوده، سبب شده تا مسوولان سینمایی با تاخیری نسبتا بسیار نسبت به این موضوع واکنش نشان دهند.  فیلم شیخ طادی قرار بود با همکاری جلیل سامان و به تهیه‌کنندگی محمد خزاعی برای انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس ساخته شود.

با شیخ طادی علاوه بر فیلمنامه این فیلم و پرداختن به موضوع حساسی که این روزها جهان اسلام شاهد اینگونه تغییر و تحولات است؛  از واکنش‌های مثبت دولت یازدهم به سینما تا آرامشی که این روزها میان هنرمندان برای ادامه فعالیت‌هایشان حکم فرما شده است به صحبت پرداخته‌ایم.

 “سینه سرخ”، “روزهای زندگی”،”پشت پرده مه”، “دایناسور” و … از جمله فیلم‌های این کارگردان سینما به شمار می‌رود. شیخ طادی پیش از این چندین فیلم دفاع مقدسی تحسین شده و فیلمی با موضوع صهیونیسم جهانی به نام “شکارچی شنبه” ساخته است.

 زمان بسیاری را صرف نگارش فیلمنامه‌ای حساس دربارهٔ گروه‌های تکفیری کردید. وضعیت این فیلم در چه مرحله‌ای به سر می‌برد؟

 بعد از پایان نگارش، فیلمنامه به بخش‌های مختلف دولتی فرستاده شده، از قوه قضاییه و مجلس شورای جمهوری اسلامی تا سازمان بسیج، بنیاد روایت، وزارت امور خارجه و… با این وضعیت فکر می‌کنم، ساخت چنین فیلمی منتفی باشد.

 شاید روی موضوع مهمی دست گذاشته‌اید که این گونه شرایط برای فیلمنامه رقم خورده است؟

واقعا نمی‌دانم، اما بعضی حساسیت‌ها به جای این که یک کارگردان را امیدوار کند، بیشتر ناامید می‌کند و در طول این دوسال اخیر فقط روی این فیلمنامه کار کردم و الان بیکار هستم. من فکر می‌کنم تعدد نگاه‌ها و سلیقه‌ها بسیار بسیار است و برای همین این فیلم ساخته نمی‌شود. به نوعی این وضعیت تبدیل به جنگ نرمی شده که من ترجیح می‌دهم پایم را کنار بکشم؛ بیش از یک سال زمان گذاشتم و تحقیقات بسیاری انجام دادم و یک گروه هفت نفره برای فیلمنامه تشکیل دادیم که هنوز پول فیلمنامه را هم نتوانستم دریافت کنم. برای همین دوباره به سراغ سینمای اجتماعی می‌روم.

 با توجه به وضعیت فیلمنامه شما، نظرتان دربارهٔ سینمای مستقل چیست؟

باید استقلال در جامعه ما معنی پیدا کند و بعد به سراغ سینمای مستقل برویم. من فکر می‌کنم در سینما هم استقلال معنای واقعی خود را بدست نیاورده است. عده‌ای در سینما ممکن است وابسته باشند به نهادها و وزارتخانه‌ها اما آن‌ها نیز خود را به نوعی مستقل می‌دانند. کسانی هم می باشند که با حوزه هنری کار می‌کنند، آن‌ها هم خود را مستقل می‌نامند. این استقلال‌ها هر کدام از سوی هر نهاد و حوزه‌ای تعریف می‌شود. برای همین است که معتقدم در سینما استقلال مالی بیش از استقلال اندیشه معنا پیدا می‌کند. در سینمای امروز ما استقلال اندیشه از نگاه هنرمندان این طور تعریف می‌شود که همه هنرمندان استقلال اندیشه دارند. در واقع نهادهای دولتی شناخت و سواد کافی برای بررسی مسائل سینمایی ندارند. به همین سبب در سینما همه خود را مستقل فکر و اندیشه می‌دانند.

 بعد از گذشت چند دهه از سینمای ایران و موفقیت‌هایی که کسب شده، چطور هنوز هم نمی‌توان سبب محکمی برای تعریف سینمای مستقل داشت؟

در شرایط فعلی هنوز سینما نمی‌تواند مستقل به آن معنای درستی که از آن سراغ داریم، عمل کند. چرا که دربارهٔ سینما، غیر سینمایی‌ها تصمیم می‌گیرند، از مدیران فرهنگی تا کسانی که می‌خواهند در این سینما سرمایه‌گذاری کنند. در صورتی که کارشناسان علوم اجتماعی و حوزه علوم انسانی باید در سینما حضور داشته باشند. به نظر من این دسته از اشخاص را در سینما کم داریم. نیازهای جامعه و نظر سنجی‌ها را باید بدانیم تا به سراغ فیلمسازی برویم. تا زمانی که مدیر سینمایی ما و هنرمندان در تعامل با یکدیگر نباشند، خطاهای بسیاری در سینما رخ خواهد داد. در این چند سال شاهد وضعیت خوبی در سینما نبوده‌ایم.

 همفکری مدیران و هنرمندان هنوز هم اتفاق نیافتاده است؟

اگر این همفکری میان هنرمندان و مدیران اتفاق افتاده بود، سال‌ها این خطاهای سینما تکرار نمی‌شد. باید در سینما تخصص باشد. در دفاتر فیلمسازی، اثری از کاشناسان این حوزه دیده نمی‌شود. حتی در جشن‌ها و محفل‌های هنرمندان هم اثری از همفکری، اندیشه نو و نگاه تخصصی به سینما نمی‌بینیم. سینما تنها براساس همان تعریف همیشگی دیده می‌شود که سینما فقط سرگرمی است. به همین سبب فیلم‌های سرگرمی را هم آدم‌های سرگرمی ساز باید بسازند و نیاز به کارشناس ندارد. این تعریف درسینما جا افتاده و ما هم با همین خطاها سینما را هدایت می‌کنیم. کسانی همانند من هم باید سال‌ها مدیران دیگر حوزه‌ها را قانع کنند تا بتوانند راه فیلمسازی را ادامه دهند. بحث کارشناسی به هیچ وجه وارد سینما نشده است.

 شما معتقد میباشید که در این دوره سینما و فضای سینما تغییری کرده و شرایط رو به بهبودی است؟

آنچه مسلم است، آرامشی است که این روزها در فضای سینما می‌بینیم. خوشبختانه دوره دعواها و صحبت‌های بی‌اندیشه قبل است. این سینما نیاز به آرامش از سوی مدیران دارد. اگر این شرایط رخ داده، واقعا کار بزرگی است. بعد از مدیریت خوب مرحوم سیف الله داد این بار دوم در مدیریت است که خود مدیران با هنرمندان و کارگردان‌ها تماس می‌گیرند و از حال آن‌ها جویا می‌شوند که چرا به طور مثال بیکار می باشند و یا فیلم بعدی را چه زمانی آغاز می‌کنید. همین تلاش برای حرکت هنرمندان و کارگردان‌ها از سوی مدیران به نظرم بسیار ارزشمند است و این قدم اول است تا ما بتوانیم با مدیران همراه باشیم. بدون حضور آدم‌های متشنج و تندرو سینما به مسیر خود ادامه دهد. البته مردم هم نقش مهمی در وضعیت سینما دارند، وقتی می‌بینند که دیگر آدم‌های سینمایی دعوا نمی‌کنند، سینما برای آن‌ها نیز محترم شده و سینما از این زاویه هم رونق گرفته است. این مسائل کارهای کوچکی نیست که در این دوره توسط مدیران انجام شده است. همان طرح رایگان سینما در روز سینما واقعا کار خوب و ارزشمندی بود.

 و در پایان اگر صحبتی مانده است…

پرویز شیخ طادی از جنگ نرمی که برای ساخت فیلم‌اش رخ داده، کناره‌گیری کرد. بعد از چند سال زمان برای یک فیلمنامه، حالا باید دوباره از ابتدا روی فیلمنامه دیگری کار کنم.

انتهای پیام/

صبا شادور