استقلال و پرسپولیس از درون ضربه خوردند

جام جم آنلاین: استقلال و پرسپولیس به‌عنوان دو باشگاه مورد توجه مردم همیشه از حواشی و اختلافات درونی ضربه‌خورده و نتوانسته‌اند با گذر از حاشیه‌ها، بنابر ظرفیت‌های تیمی خود، به نتایج لازم دست یابند.

شاید اگر غیر این بود سرخابی‌ها سرنوشت متفاوت‌تر و بهتری در عرصه لیگ می‌یافتند. هرچند وضعیت استقلال خیلی بهتر از پرسپولیس بود و آبی‌ها حداقل جام حذفی را به ویترین افتخارات خود افزودند، اما بی‌تردید اگر این تیم اسیر حاشیه نمی‌شد و به نوعی خودزنی نمی‌کرد براحتی می‌توانست قهرمانی لیگ را نیز در فصل یازدهم از آن خود کند.

در حقیقت استقلال زمانی ضربه خورد که نتوانست حواشی پیرامون خود را کنترل و مدیریت کند، حتی علی فتح‌الله‌زاده نیز که تجارب ذی‌قیمت در این زمینه دارد، خود در حواشی گرفتار شد تا هر روز با موضوعی تازه، فکر و ذهن استقلالی‌ها را متوجه خود کرده و توان تیمی‌شان را به تحلیل ببرد.

جدایی فرهاد مجیدی و پیوستن‌اش به تیم قطری، آغازی بر این حواشی بود تا بعد نیز به دنبال چند ناکامی و اظهارات تنی چند از اعضای هیات مدیره استقلال و متعاقب آن واکنش بازیکنان و کادر فنی، اساس کار تیمی و همدلی موجود را به چالش کشیده و آبی‌ها با مصدومیت بازیکنانی چون مجتبی جباری، آندرانیک تیموریان، کیانوش رحمتی، میلاد میداوودی و خسرو حیدری، از استقلال کهکشانی فاصله گرفته و روند نزولی‌شان در لیگ بویژه در نیم‌فصل دوم آغاز شود.

مشکلات مالی و دیر پاس شدن چک‌های بازیکنان و کادر فنی نیز در این مسیر، سد راه آبی‌ها شد تا به دنبال بازی‌های فشرده لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا، تیم پرویز مظلومی به جام حذفی قانع شده و با عقب‌نشینی از لیگ بعد از سپاهان و تراکتورسازی به عنوان سوم بسنده کند.

اوضاع پرسپولیس البته بدتر از اینها بود و قرمزها فصل کابوس​واری را پشت سر گذاشتند. وضعیت به قدری حاد شده بود که این اواخر سرخ‌ها خدا خدا می‌کردند که لیگ برایشان زودتر به انتها برسد، بویژه که با تحلیل رفتن انرژی و انگیزه بازیکنان، حریفان این جسارت را پیدا کرده بودند که چهار تا چهار تا به پرسپولیس گل بزنند.

قبل از آن که به دلایل این ناکامی اشاره کنیم باید بگوییم که پرسپولیس اگر از وجود مربی باتجربه‌ای از ابتدای فصل سود می‌برد، حتی این قابلیت را داشت که عنوان قهرمانی لیگ را از آن خود کند.

حمید استیلی هرچند سال‌ها به‌عنوان کمک‌مربی در کنار پرسپولیس تجربه کسب کرده و در تیم‌های استیل آذین و شاهین بوشهر نیز به عنوان سرمربی فعالیت کرده بود، اما او نیز ثابت کرد که به صرف چند فصل کار نمی‌توان هدایت تیمی بزرگ چون پرسپولیس را پذیرفت.

مشکل اینجا بود که استیلی با حضور خود در پرسپولیس به آن شیوه خاص و حمایت نهان و آشکار حبیب کاشانی و حضورش به‌عنوان جانشین علی دایی، انتظارات زیادی را پیرامون خود به وجود آورده بود؛ انتظاراتی که تنها با نتایج خوب و پیروزی‌های پیاپی قابل پاسخگویی بود، اما پرسپولیس استیلی در همان بازی نخست با ملوان و توقف مقابل این تیم در ورزشگاه آزادی نشان داد که تیم منسجم و یکدستی نیست تا از همان آغاز جبهه هواداران خواسته و ناخواسته علیه سرمربی جوان شکل بگیرد.

شکست از شاهین بوشهر در خانه حریف و بعد هم از دست دادن سه امتیاز بازی با شهرداری تبریز در آزادی، وضعیت را بدتر از هر زمان برای حمید استیلی نمود تا این مربی در برزخ بی‌اعتمادی هواداران و شعارهای آنها علیه خود،‌ بدترین روزهای عمر ورزشی‌اش را تجربه کند.

ایراد آنجا بود که استیلی نمی‌خواست قبول کند وقتی هواداران او را نمی‌خواهند در جهت حفظ تیم باید از پرسپولیس کنار می‌رفت، اما وقتی مدیرعامل و هیات مدیره جدیدی برای باشگاه پرسپولیس آمد، ‌استیلی در محاسبه‌ای اشتباه چنین پنداشت که فضای کار برای او قابل عوض شدن است.

با وجود حمایت کامل محمد رویانیان مدیرعامل تازه ‌وارد شده سرخ‌ها از استیلی، باز هم در روند ناکامی‌های پرسپولیس گشایشی ایجاد نشد تا به دنبال شکست دوباره از استقلال، این مربی جوان از کار برکنار شود.

متاسفانه به جای آن که با توجه به شرایط تصمیمی منطقی برای سرخ‌ها گرفته شود، مدیرعامل تلاش کرد وجهه خود را نزد هواداران با آوردن مصطفی دنیزلی بالا ببرد.

هیچ‌کس در توانمندی و کارایی این مربی ترک شک ندارد، اما بی‌تردید بهتر این بود که دنیزلی برای فصل دوازدهم مورد توجه قرار می‌گرفت تا او نیز هزینه بد بسته شدن تیم نمی‌شد.

هرچند با حضور دنیزلی شوک مثبتی به مجموعه تیم وارد شد و این تیم بویژه در بازی برگشت شهرآورد و با گلزنی ایمون زائد، طلسم ناکامی‌های دو ساله خود در برابر استقلال را شکست، اما در عرصه لیگ سرخ‌ها وضعیت‌شان بدتر از گذشته شد تا ورای حضور چشمگیر در لیگ قهرمانان آسیا، پرسپولیس در نهایت به رتبه نازل دوازدهم بسنده کرده و یکی از بدترین فصول فوتبالی خود را ثبت کند.

جدا از حواشی کمرشکن و ضعف مفرط در چارچوب دروازه، بی‌انضباطی دو نفر از مدافعان باتجربه پرسپولیس نیز که به محرومیت چند ماهه‌شان انجامید، برای سرخ‌ها در این رابطه قوز بالاقوز شد تا تنها دلخوشی هواداران در فصل یازدهم به کاپیتان علی کریمی باشد که شاید اگر او هم نبود، پرسپولیس حالا به لیگ یک سقوط کرده بود.


jamejamonline.ir – 22 – RSS Version

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.