جام جم آنلاین: این روزها گویا بحث ضبط نمایشها و عرضه آنها در شبکه نمایش خانگی جدیتر از گذشته شده است. حرکتی که میتواند در گرایش و علاقهمندی مردم به نمایش موثر و مفید باشد.
همان طور که بارها گفته شده است ضبط و عرضه تئاتر در شبکه نمایش خانگی، هم بار آموزشی دارد و هم بار تربیتی.
با این روش تئاتر به خانهها برده میشود و جمع خانواده آن را مشاهده خواهند کرد. خانوادههایی که بعضی از آنها بهرغم علاقه به نمایش هرگز موفق به دیدن تئاتر نمیشوند.
شبکه نمایش خانگی تئاتر کار نو و جدیدی محسوب میشود که میتواند آرشیو مناسبی برای آثار گروههای نمایشی به وجود آورد. نباید این حرکت را ضعیف آغاز کرد. اگر این حرکت قوی شروع شود، مسیر خود را پیدا کرده و ادامه میدهد.
از سوی دیگر به این دلیل که تاکنون فیلمبرداری از نمایشها چندان مرسوم نبوده است پرونده تمام اجراهای من و بسیاری از تئاتریهای دیگر از زمانی که فعالیت در این حوزه را آغاز کردهایم تا اکنون، فقط به چند عکس و بریده روزنامه خلاصه میشود و هیچ فیلم، پرونده یا آرشیو کاملی از کارهایمان نداریم.
هرچند با این اوصاف باز هم تئاتریهای همدوره من خوشبختتر از قدیمیترهای تئاتر هستند. چون هنرمندان ۵۰ سال گذشته حتی همان چند فریم عکس نمایشها و… را هم ندارند.
از دیگر سو، با توجه به اینکه این حرکت توقعی را بین مردم برمیانگیزد و مخاطب پیگیر آن میشود باید به استمرار آن اندیشید.
اگر در این مورد تبلیغ نشود و ادامه پیدا نکند به خودی خود از یادها خواهد رفت. همه حرکتها با استمرار جواب میدهد و به نتیجه میرسد.
تدبیر درست برای آغاز این حرکت هم اهمیت دوچندانی دارد. اینکه شروع و راهاندازی این شبکه با چه نوع نمایشهایی باشد میتواند به ادامه ضعیف یا قوی این حرکت منجر شود.
در حال حاضر با توجه به اینکه خانوادهها علاقه دارند برای کودکان خود سیدی فیلم، برنامه یا اقلام تربیتی و کمک آموزشی تهیه کنند و این کار در خانه، مدارس و مهدکودکها از قدیم رونق داشته و نیز با توجه به اینکه تولید آثار کودک در شبکه نمایش خانگی هزینه کمتری دارد آغاز این کار بزرگ میتواند با نمایشهای کودک باشد و اقبال عموم مردم را از این حرکت بیشتر کند.
مریم کاظمی - کارگردان تئاتر
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version