به گزارش تفسیری ممتازنیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان در تاریخ سهشنبه ۱۶آبان۹۱،
اسیدپاشی در حقیقت یک انتقام بسیار فجیع است که یک فردی از فرد دیگر میگیرد که نتیجه آن بسیار شبیه جرم افساد فیالارض است؛ بدیهی است به همان اندازه که فردی با استفاده از اسلحه ایجاد هراس و ناامنی در جامعه میکند، آنکه اسید به روی صورت مردم میپاشد به مراتب فجیعتر عمل میکند.
براساس ماده ۱۸۳ آقانون مدنی حتی به دست گرفتن صرف اسلحه، درصورتی که سبب هراس مردم و ناامنی در جامعه شود، جرم افساد فیالارض محسوب و شخص به کیفر اعدام محکوم میشود، درحالی که در جرم اسیدپاشی صرف داشتن شیشه اسید و ترساندن مردم را جرم نمیدانیم بلکه اسیدپاشی را جرم میدانیم.
حال آن که منطقا، وقتی دست به اسلحه بردن بدون شلیک کردن یا کشتن دیگری و ایجاد رعب و وحشت سبب مجازات اعدام میشود، بدیهی است که پاشیدن اسید به صورت مردم هم سبب ناامنی جامعه شده و آثار آن از نظر ضرر و زیان ناشی از جرم که میتواند معیوب شدن همراه با کریهالمنظر شدن یک فرد شود، نیز جبران ناپذیرند.
*اهمیت و ضرورت تحقیق
آنچه مسلم است این که، تکرار حوادث اسیدپاشی در جامعه، موضوعی قابل تامل است و درباره چرایی آن میتوان گفت در جامعه ما اسیدپاشی نتیجه یک پدیده تام است، یعنی جمیع عوامل اقتصادی، اجتماعی، پرورشی و فضای اجتماعی در بروز این حوادث دخیل می باشند و با توجه به جو اجتماعی جامعه و عواملی که برای بروز چنین حوادثی مساعد است، بدون شک در آینده اسیدپاشی افزایش پیدا خواهد کرد.
اما اینجا سوالاتی قابل طرح است: اول این که آیا بین دسترسی آسان به اسید و بروز جرم اسیدپاشی رابطه معنیداری وجود دارد؟ آیا بین افزایش میزان مجازات جرم اسیدپاشی و کاهش بروز این جرم رابطه معنیداری وجود دارد؟و در نهایت این که آیا بین برآورده نشدن خواستههای مجرم و بروز این جرم رابطه معنیداری وجود دارد؟
در پاسخ به این سوالات باید گفت، به نظر میرسد بین افزایش تولید اسید و جرم اسیدپاشی رابطه مستقیم وجود دارد و ممکن است افزایش جرم اسیدپاشی ناشی از خلاء قانونی باشد و یا این که بروز جرم اسیدپاشی ریشه در خواستههای برآورده نشده فرد در خانواده یا کودکی دارد.
*اسیدپاشی از منظر قانون
بدون تردید یکی از جرایمی که در هر بار ارتکاب انزاجار عمومی را به شدت برمیانگیزد، اسیدپاشی است. سبب این انزجار را علاوه بر صدمات جدی و بعضاً جبرانناپذیری که به قربانی وارد میشود باید در انگیزه مرتکب جرم جستجو نمود.
این جرم که معمولاً روی صورت قربانیان صورت میگیرد، عموماً به انگیزه تباه کردن آینده و گوشهنشین نمودن دائمی قربانی انجام میشود که متاسفانه در عمل نیز چنین شده و قربانی جرم تا مدتهای طولانی و حتی تا پایان عمر از بند لطمات جسمانی و روانی این جرم خلاصی نخواهد یافت و با این وجود این جرم از جرایمی است که در کتب و مقالات حقوقی مهجور مانده و کمتر مورد تحلیل حقوقدانان و اربابنظر قرار گرفته است.
*تولید و عرضه آسان اسید
براساس این گزارش تفسیری؛ یکی از تاسف برانگیز ترین مسایل در حال حاضر آزادی تولید، خرید و فروش انواع اسید است و هیچگونه محدودیتی در این زمینه وجود ندارد؛ یعنی قیمت چهارلیتر از نوع خطرناکترین و آزار دهندهترین اسید موجود در بازار کمتر از ۱۰هزار تومان است و خرید و فروش آن به راحتی سایر کالاها انجام میشود و از آزمایشگاههای دانشگاهها و مدارس گرفته تا فعالان معادن طلا و مس و طلاسازها خریداران انواع اسیدها می باشند و حتی بعضی از انواع اسید نیز برای نظافت بهداشتی منازل استفاده میشود.
اسید سولفوریک که از نوع خطرناکترین اسیدهاست در صورت تماس با پوست سوختگی شدید به وجود آورده و از بین رفتن آن را سبب میشود. همانطوری که اشاره شد اسید ۹۶ درصد و خطرناک یادشده را میتوان در بشکه ۲۲۰ لیتری نیز خرید.
یکی از فروشندگان اسید در بازار ناصرخسرو در مورد خردهفروشی و عمدهفروشی این ماده خطرناک گفت: هیچ نامه و بخشنامهای برای عدم فروش یا درخواست مجوز برای فروش به ما داده نشده است و تنها نامههایی که برای ما میآید مواظبت در مقابل آتشسوزی است و به همین سبب میخواهند محل فروش مواد شیمیایی را از ناصرخسرو به خارج شهر منتقل نمایند.
وی تاکید کرد: به طور کلی مجلس باید قانونی وضع کند که دسترسی آسان به اسید محدود و تولید و توزیع، استفاده و فروش آن کنترل شود که در این زمینه شرکتها میتوانند در مبارزه با اسیدپاشی کمک نمایند بطور مثال با اتخاذ روشهای مطمئن جهت حفاظت مناسب و برچسب زدن ظروف اسید و تلاش برای تنظیم انتقال و دفع مناسب آن، با نظارت جدی از این جرم خطرناک پیشگیری کنند.
* عنوان مجرمانه اسید پاشی در قانون جدید مجازات اسلامی دیده شود
براساس این گزارش تفسیری محمد علی اسفنانی حقوقدان و سخنگوی کمیسیون قضایی مجلس با اشاره به روند پیش رونده تکرار جرم اسید پاشی به باشگاه خبرنگاران اظهار داشت: متاسفانه در قانون مجازات اسلامی جرمی به نام اسیدپاشی نیامده است و فقط در لایحه قانونی مربوط به پاشیدن اسید مصوب ۱۶ اسفند ۱۳۳۷ آمده است: “هر کس عمداً با پاشیدن اسید یا هر نوع ترکیبات شیمیائی دیگر، سبب قتل کسی بشود به مجازات اعدام و اگر سبب مرض دائمی یا فقدان یکی از حواس مجنی علیه گردد به حبس جنائی درجه یک و اگر سبب قطع یا نقصان یا از کارافتادگی عضوی از اعضاء شود به حبس جنائی درجه ۲ از دو سال تا ۱۰ سال و اگر سبب صدمه دیگر شود به حبس جنائی درجه ۲ از دو تا پنج سال محکوم خواهد شد.”
وی تصریح کرد: از آنجایی که ماده واحده از مصادیق اصلاحات و الحاقات قانون مجازات عمومی محسوب نمیشود مشمول حکم نسخ صریح ماده ۷۲۹ قانون مجازات اسلامی قرار نمیگیرد. در مورد نسخ ضمنی ماده واحده جای تردیدی نمانده که صدر ماده به سبب مغایرت با قانون مجازات اسلامی (قصاص نفس) منسوخ است و در مورد آن باید به مواد ۲۰۴ الی ۲۱۰ قانون مجازات اسلامی مراجعه شود. ولی قسمت اخیر ماده واحده و همچنین مجازات آغاز به آن به قوت خود باقی است.
* مجازات اسیدپاشی بازدارنده نیست
مرتضی اسلامی پناه نیز در گفتگو با باشگاه خبرنگاران، با بیان اینکه اسیدپاشی در زمره جرایم اجتماعی است که آثار جبران ناپذیری برای قربانیان دارد، اظهارداشت: اسید پاشی یکی از شنیعترین و وحشیانهترین جرایم در جامعه محسوب که این تبعات منفی قابل توجهی به لحاظ جسمی و روحی برای قربانیان به دنبال دارد.
وی با بیان اینکه تاکنون مجازات معینی برای اسیدپاشی در نظرگرفته نشده است، افزود: انطباق ماده قانونی با نوع اسیدپاشی که در جامعه به وقوع میپیوندد و همچنین میزان جراحت وارده بر قربانی کاملا متفاوت است که بر این اساس قانون نمیتواند مجازات معینی را برای این جرم در نظر بگیرد.
اسلامی پناه در ادامه تصریح کرد: مجازات مجرمان اسیدپاش از بازدارندگی لازم برخوردار نیست و این در حالی است که هر از گاهی شاهد بروز این جرایم هستیم.
این حقوقدان با اشاره به آثار مخرب دسترسی آسان اشخاص جامعه به اسید، خاطرنشان نمود: از جمله عوامل وقوع جرم اسیدپاشی در جامعه دسترسی آسان اشخاص به اسید است و قانون باید با اعمال برنامههای مدون فروش و تهیه آسان این عامل بروز جرایم را ممنوع کند.
* اسیدپاش باید اعدام شود
اما حمید اصغرزاده هم دیگر حقوقدانی است که در واکنش به شیوع پدیده ناهنجار اسید پاشی به باشگاه خبرنگاران، گفت: در قانون سه نوع جبران ضرر و زیان ناشی از جرم یا جبران خسارت پیشبینی شده که شامل دیه، ارش و قصاص میشود .
وی افزود: در واقع مجازات اعدام برای جرایمی مانند مواد مخدر و اسیدپاشی جزو احکام حکومتی است و براساس حکم ویژه اعدام انجام میشود.
اصغرزاده با اشاره به مجازات قصاص در جرایمی مانند جرم اسیدپاشی، تصریح نمود: اگر امکان قصاص وجود داشته باشد یعنی مقابله به مثل صورت بگیرد و فرد مجنیعلیه بخواهد از مجرم قصاص بگیرد نباید از حد قصاص تجاوز کند.
وی گفت: در جرمی مانند اسیدپاشی این تردید وجود دارد که عمل قصاص بیش از حد تجاوز کند و جراحت وارد شده بر مجرم بیشتر شود لذا در این گونه جرایم معمولا قصاص صورت نمیگیرد.
این حقوقدان خاطرنشان نمود: قانون باید مجازات اعدام را برای مجرمان اسید پاش در نظر بگیرد تا از این پس شاهد بروز چنین جرایمی نباشیم.
* عقدههای روانی مهمترین عامل اسیدپاشی
در ادامه این گزارش تفسیری همچنین غلامعلی افروز، روانشناس با اشاره به فرآیند روانی حاصل از اسید پاشی به باشگاه خبرنگاران، گفت: سید پاشی پدیدهای زشت و غیر قابل جبران است که آثار مخرب آن به لحاظ جسمی و روانی تا انتهای عمر با فردی که مورد حمله قرار گرفته باقی میماند.
رئیس سازمان نظام روانشناسی کشور تصریح کرد: اشخاصی که به اسید پاشی اقدام میکنند از مشکلات داخلی، روحی و شخصیتی رنج میبرند و نوع پاشیدن اسید از سوی این اشخاص گویای مهمتیرن عقده هایی است که در داخل آنها جریان دارد.
افروز ادامه داد: در بررسی فرآیند اسیدپاشی به این نتیجه میرسیم که مجرمان اسید پاش به دنبال از بین بردن جسم و فیزیک فرد مورد نظر خود نیستند بلکه تخریب روحیه و از بین بردن اعتماد به نفس فردی که با وی دشمنی و کینه دارند، مطلوب مورد نظر آنهاست.
وی با بیان این که اسیدپاش حیات روحی فرد دیگر را تخریب میکند اظهار داشت: همه اسیدپاشان طوری از این ماده خطرناک را روی اشخاص مورد نظر خود پاشیده اند که آن فرد به یکباره نمیرد بلکه اثرات مرگ تدریجی را به دلیل از بین رفتن اعضاء بدن و صورت تجربه کنند.
رئیس سازمان نظام روانشناسی کشور خاطرشان کرد: اسید پاشی منفور ترین جرمی است که در فضای جامعه هرازگاهی شاهد آن هستیم و باید قوه قضاییه باید با چنین مجرمانی به صورت جدی برخورد کند.
انتهای پیام/پ۳
باشگاه خبرنگاران