رضا تاجگر : اهل مطالعه می‌دانند که چه می نویسم؛ گاهی آدمی، متن معرفی کتابی را می خواند یا آن را از رادیو می شنود و کمتر اما ممکن است حتی از جعبه ی جادویی، با شنیدن درباره ی کتابی، به داشتن آن کتاب، جهت مطالعه، ترغیب و تشویق شود. اما ممکن است!
و یا حتی گاهی، ممکن است دوستی، آشنایی، فامیلی، معلمی، استادی، همکاری، حتی اهل منزل، از کتابی، چنان تعریف کند که ما – اهل مطالعه – علاقمند شویم که آن را بخوانیم.
چطور می شود که اگر کدبانوی خانه، به نمک برای پخت غذا نیاز پیدا کند، با یک تلفن، سریع و به فوریت زنگ می زنیم به نزدیک ترین بقالی بزرگ محله مان و درخواست یک بسته نمک می دهیم و هنوز آب، جوش نیامده! با یک پیک موتوری، خیلی سریع و ناباورانه، نمک در دستان کدبانوی خانه است.
از این مهم تر؛
چطور می شود اگر روزی، شبی، وقتی، بی وقتی – خدای ناکرده – حال عمومی مان خراب شود، همه ی اهل خانه، ناراحت می شوند که چه شده است!؟ چه کنیم؟ با دستپاچگی هرچه تمام تر، یکی به فکرش می رسد گوشی تلفن را بردارد و زنگ بزند به ۱۱۵ و اورژانس هم، در سریع ترین زمان ممکن، از راه می رسد و پزشک فوریت های پزشکی، بر بالین از حال رفته ی مان حاضر می شود.
حال، چگونه است که؛
گاهی، یک شیر پاک خورده ای، کتابی را به ما معرفی می کند و از قضا، ظلمت و تاریکی هم، همه جا را فراگرفته و سکوت معناداری هم حاکم است و شهر، در خوابی عمیق، فرورفته است؛ چه می شود ما را که گوشی را برداریم و با یک تلفن؛ یا حتی با یک پیامک، کتاب موردنظر را در دستانمان بیابیم و بخوانیم و نه فقط نخوابیم که بیدارتر شویم. هان!؟ چه می شود!؟
بیاییم با ”کتاب” بیدار بمانیم.
سام را ارج نهیم و با سامانه اشتراک محصولات فرهنگی، همراه شویم.
این سام، سام نریمان نیست. سام نوح نیست.
ولی
بلندمرتبه است و بسیار قابل احترام!
چون؛
ما را با ”کتاب”، آن یاد یار مهربان، آشنا می کند.
۵۷۵۷
دانلود
خبرآنلاین