روزنامه نیویورک تایمز، طی یادداشتی با اشاره به بی ثمر بودن تحریم و تهدید و حتی جنگ با ایران بر سر فعالیت هسته ای کشورمان، نوشت؛ باید به ایران اجازه غنی سازی اورانیوم جهت مصارف غیرنظامی داد شود.
به گزارش سرویس بین‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از “نیویورک تایمز”؛ “بیل کلر” مقاله نویس روزنامه نیویورک تایمز، با چاپ یادداشتی با تحلیل رویکردهای آزمایش پس داده در مورد برخورد با برنامه هسته ای کشورمان، به این نتیجه رسیده است که هیچ یک از این رویکردها شامل تحریم های اقتصادی، تهدید، ترور و حتی حمله احتمالی، نمی تواند ایران را از مسیر خود بازدارد، بنابراین بهتر است طی توافقنامه ای به ایران اجازه داد شود تحت نظارت دقیق، به غنی سازی اورانیوم جهت مصارف غیر نظامی اقدام کند.کلر می نویسد؛ برای هر کسی که با این موضوع در ارتباط است، یک سوال مطرح می شود: آیا ما می توانیم با ایران هسته ای زندگی کنیم؟
افرادی جدی متفکری هستند که مایلند در مورد ایران هسته ای فکر کنند.
نیویورک تایمز می افزاید؛ حتی اگر فرض کنیم ایران تصمیم بگیرد به سلاح هسته ای دست یابد، با توجه به اینکه ایران کشوری متکی به نفس است و در نزدیکی پنج قدرت هسته ای قرار دارد، می خواهد امنیت زرادخانه هسته ای خود را حفظ کند.
از طرف دیگر، تحریم ها و ویروس های کامپیوتری نتوانسته ایران را از خواسته های هسته ای اش منصرف سازد تاکنون این فشارها فقط سرعت برنامه هسته ای ایران را کند کرده، اما ذخیره سوخت غنی شده ایران، با وجود همه موانعی که جهان تاکنون در برابر آنها ایجاد کرده، افزایش یافته است.
نیویورک تایمز در ادامه این یادداشت، به ناکارآمدی حمله پیش دستانه علیه ایران پرداخته و دلایل مخالفت خود را با این اقدام برشمرده است.
در این گزارش آمده است؛ حمله پیش دستانه علیه تأسیسات ایران، قطعا مستلزم مشارکت آمریکا است و امری ساده نخواهد بود.
علاوه بر تلفات انسانی، این حمله هزینه های سنگینی درپی خواهد داشت، از جمله اینکه ایرانی ها انتقام سختی از آمریکا خواهند گرفت.
تنفر از آمریکا در خیابانهای تازه قدرت گرفته عربی باعث پیوستن مردم به صف دشمنان آمریکا خواهد شد.
شوک قیمت نفت به اقتصاد شکننده جهان لطمه خواهد زد و جبهه متحدی که اوباما برای منزوی کردن ایران تشکیل داده، فرو می پاشد.
علاوه بر اینها، ایران این بار تاسیسات هسته ای خود را سریعتر بازسازی می کند.
یک اجماع گسترده وجود دارد که حمله پیش دستانه به فعالیت هسته ای ایران پایان نمی دهد؛ بلکه فقط آن را به مدت چند سال معدود به تاخیر می اندازد.
اکنون تصور کنید که ایران موفق شده وارد “باشگاه هسته ای” شود. خیلی دشوار است که فکر کنیم هدف برنامه هسته ای ایران، نابودی اسرائیل است.
مقاله نویس نیویورک تایمز در پایان چنین جمع بندی می کند که ما دو گزینه ناگوار با پیامدهای پیش بینی نشده داریم _من ایران هسته ای را به جنگ پیش دستانه ترجیح می دهم.
کلر می افزاید؛ وقتی با گزینه های بدی مواجه می شوند، گزینه جدیدی خلق می کنند. گزینه سوم در این مورد این است که از طریق مذاکره توافقنامه ای امضاء شود که به ایران اجازه دهد برای مصارف غیرنظامی اورانیوم را غنی کند (همانطور که ایران طبق معاهده ان پی تی حق انجام چنین کاری را دارد)، محافظت هایی را ایجاد کند و به تدریج تحریم ها را کاهش دهد. ما فقط می توانیم امیدوار باشیم که بعد از انتخابات دیپلماسی خلاقانه تری اتخاذ کنیم.
باشگاه خبرنگاران