این اردیبهشتی نازنین

آنها که رسانه‌ای هستند می‌فهمند که هر روز برای روزنامه یک عمر است و بعد، یادمان آمده بود روزهای تولد روزنامه را و نوشته بودیم «همان کودک نوپای دیروز در حالی قدم به یازدهمین سال تولدش می‌گذارد که به بلوغ رسیده است. بلوغ رسانه‌ای یعنی همان چیزی که رابطه مخاطب با رسانه را تعریف می‌کند …»

اما حالا دو سال دیگر هم از همان روز گذشته است.

دیگر شاید کسی آن طفل را یادش نیاید و همه دیگر جام‌جم را به چشم «جوانی رشید و رعنا» نگاه می‌کنند.

دیروز ۱۰ اردیبهشت همه‌ جایگاه‌ها و ردیف‌ها و سمت‌ها طبق رسم اردیبهشتی هرساله از بین رفته بود.

مدیرمسوول و سردبیر و دبیر و عکاس و خبرنگار و پرسنل امور اداری و… همه و همه در کنار هم قرار گرفته بودند.

دیروز دیوارها هیچ کس را از دیگری جدا نمی‌کرد و همه، یکجا جمع شده بودند تا کیک دوازدهمین سالگرد تولد «جام‌جم» را ببرند و برای صدوبیست ساله شدنش دعا کنند.

بیژن مقدم، مدیرمسوول روزنامه پس از تلاوت آیاتی از قرآن کریم، صمیمانه و بی‌مقدمه پشت تریبون رفت و از مشکلات گفت و گرانی کاغذ و این که «اگر چه سختی و نگرانی‌ها کم نبوده است، اما تلاش کرده تا این نگرانی‌ها به تحریریه و سایر بخش‌های روزنامه سرایت نکند» و نیز از اهداف و برنامه‌هایش برای سال ۹۱ سخن راند.

بعد از شعرخوانی پشت بندش هم کیک تولد ۱۲‌سالگی روزنامه بریده شد تا همه شیرینی ۱۲ ساله شدن را بیشتر حس کنند. و بعد، … تمام شد. دوباره به همین سادگی.

حالا جماعتی که به حرمت قلم جایگاهی رفیع دارند، آماده می‌شوند تا با توکل به پروردگار طوری ادامه دهند که در سیزدهمین جشن تولد جام‌جم، همه به هم نگاه کنند و بگویند «امسال، بهترین سال روزنامه بوده است تا حالا». امید که چنین شود.

کیوان امجدیان -‌ دبیر گروه فرهنگ و هنر