اگر قلبمان درد گرفت

تاخیر در تشخیص اولیه از سوی بیمار و همراهان، تاخیر در تماس با اورژانس پیش‌بیمارستانی(۱۱۵) و ارائه ندادن درمان اولیه مناسب تا رسیدن بیمار به بیمارستان علل عمده مرگ‌هایی است که خارج از بیمارستان برای بیماران قلبی رخ می‌دهد.

عامل قلبی که باعث مرگ این افراد می‌شود ضرباهنگ غیرطبیعی و سریع قلب است.

فردی که به عنوان بیمار قلبی در نظر گرفته می‌شود، معمولا با داروهای خوراکی تحت درمان است. این داروها برای جلوگیری از بروز حملات قلبی تجویز شده است.

اگر بیمار با وجود مصرف دارو دچار درد می‌شود، به این معناست که باری به قلبش وارد می‌شود که بیش از توان و تحمل قلب است.

یکی از داروهایی که در بیماران قلبی تجویز می‌شود، قرص​های قرمزرنگ ژلاتینی نیتروگلیسیرین است که در موقع درد باید زیر زبان قرار گیرد.

اگر با گذاشتن یک عدد از این قرص‌ها درد کاهش نیافت یا حتی تشدید شد باید بیمار به اورژانس انتقال داده شود البته بی‌پاسخ ماندن به یک عدد از این قرص‌ها به معنای قطع مصرف نیست. می‌توان هر پنج دقیقه مصرف یک عدد تا سه عدد را ادامه داد.

مصرف این قرص‌ها در افرادی که از داروی سیلدنافیلد(ویاگرا) طی ۲۴ ساعت گذشته استفاده کرده‌اند، ممنوع است. یکی از اقدامات اشتباه همراهان، انتقال بیمار با وسیله شخصی است.

بیماران قلبی مستعد ضرباهنگ غیرطبیعی قلب هستند؛ تغییری که می‌تواند به توقف ناگهانی قلب و مرگ منجر شود.

اغلب این ضربان‌های غیرطبیعی با دادن شوک به قلب و ماساژ قابل بهبود است. با توجه به این‌که آمبولانس‌ها در ایران به این دستگاه‌های شوک مجهز شده‌اند، لازم است بیمار از سوی آمبولانس و تیم ورزیده آمبولانس‌های امداد به مراکز درمانی منتقل شود.

یکی از اقداماتی که تا رسیدن آمبولانس در بیماران با درد قلبی قابل انجام است مصرف دو عدد آسپیرین بچه (۸۰ میلیگرم) است. آسپیرین‌ها برای جذب بهتر باید جویده شود.

دقت کنید به افرادی که به آسپیرین حساسیت داشته یا سابقه خونریزی گوارشی دارند نباید آسپیرین داد. موردی که نباید فراموش شود انتقال داروهای مصرفی بیمار و مدارک پزشکی از جمله نوارهای قبلی، تست ورزش، آنژیوگرافی و اکو به بیمارستان است.

گاهی بسیاری از تغییرات مشاهده شده در نوار قلبی بیمار از قبل وجود داشته و نوارهای قبلی تائیدکننده است.

دکتر بهروز هاشمی – متخصص طب اورژانس