بانوی بی حرم، مرهم دلهای شکسته

فاطمه (س) صبر لایزال نبوی بود که در هیئت عفتی سر به فلک کشیده، چادر به سر می‏کشید و در کوچه‏های مدینه، در تمام رهگذرهای هستی، حضور خدا را به کائنات، یادآور می‏شد.

سیلی ستم و تازیانه کینه را به جان خرید تا هجوم تندباد انکار، شمع حقیقت را خاموش نکند.

افسوس از سوره کوثر که در آن خانه گلین، همسایه اهالی غفلت و سنگدلی شد!

آه از زمزمه‏های شرحه شرحه بتول که در سجاده نیمه‏شب ، ارکان عرش را به لرزه می‏افکند.

آن زمان که امویان طبل زور را کوفتند و تیغ خشم بر مردم کشیدند علی ( ع ) استوار بر قامت خمیده ی اسلام روحی تازه دمید، مهر و عاطفه ی فاطمه غبار غم از دل علی می زدود و به او نیرو می بخشید.

فاطمه (س) مدافع علی(ع) و سپر بلای او در برابر امواج خشمناک منافقان بود که در پایان نیز کشتی را شکستند و بادبانهایش را بستند.

و اینک فاطمه همان که بهار دل علی بود به خزان تبدیل شده، علی در زنجیر اسارت و فاطمه در زیر تازیانه های اسکندران زمان شکنجه می شد.

فاطمه نه فقط برای مهر فروزان همسری بلکه برای دفاع از قلعه ی امامت و ولایت ایستاد و آخر نیز خود را در برابر در و دیوار قرار داد تا دژ محکم امامت فرو نریزد.

بقیع میزبان است، میزبان جگرگوشه ی محمد(ص) و چراغ فروزان زندگی علی(ع). مدینه در شب شهادت کوثر هستی در سکوتی سهمگین داغی آتشین بر دل دارد.

درهای چوبی خانه دیگر دستان پر مهر و صفای فاطمه را بر خویش احساس نمی کند. تنور خانه از دلتنگی می سوزد و بیت الاحزانی دیگر با مظلومیت ولایت و امامت ساخته می شود.

صدای سوزناک کودکانی که در فقدان پناهگاه خود می گریند سکوت سهمگین مدینه را می شکند و علی بی قرار از رفتن پشتیبان و شمع خانه اش با چاه سخن می گوید.

فاطمه(س) با حسنین(ع) که خوب می داند مانند او در عطش یاوری راستین دنیا را برای دوستدارانش باقی می گذارند و داع می کند و نگاهش مانند صحرای کربلا سوزان است.

علی چون تنی که روح از آن جدا گشته، پیکر فاطمه را بر دوش دارد، گام هایش سست و لرزان است، چشمهایش غرق در دریای اشک و جگرش سوزان از داغ فراق.

خاک سرد می دانست استحقاق در برگرفتن گوهری چون فاطمه را ندارد.

برای فاطمه نه تنها مدینه گریست، بلکه تا وقتی زمان ها و ثانیه ها در گذرند عاشقانش در سوز و گدازند.

گر چه فاطمه بی نشان است ولی عشق به او نشان همه ی دل هاست.

و اکنون بعد از گذشت قرن ها عاشقان و مریدان آن بزرگ بانوی اسلام باز هم با او تجدید عهد می کنند که در مقابل ظلم و بیدادگری ، تعدی و تجاوز بایستند و از حریم ولایت که فاطمه اولین شهید راه آن است تا پای جان ایستادگی کنند.

س.م ۱۷۴۴/۸۱۲۲//۲۴۵