جام جم آنلاین: صعود به لیگ جهانی، پنجره تازهای را به سوی والیبال ایران گشود که اثراتش از فروردین سال آینده و با آغاز این رقابتها بیشتر نمایان میشود، اما آیا بهرهبرداری ما از مربی بزرگی چون خولیو ولاسکو که قطعا نقش انکارناپذیری در موفقیتهای اخیر والیبال کشورمان داشته باید به حضور در لیگ جهانی خلاصه شود؟
بعد از صعود مقتدرانه تیم ملی والیبال به لیگ جهانی که برای اولین بار اتفاق افتاد، گفتوگوی کوتاهی با پیمان اکبری، بازیکن اسبق تیم ملی والیبال و مربی کنونی تیم لیگ برتری پیکان انجام دادیم تا نظرات او را در این مورد جویا شویم.
قبل از هر چیز میخواهم بدانم چه تفاوتهایی میان تیم کنونی والیبال ایران با تیمی که پیمان اکبری یکی از ستارههای آن بود وجود دارد؟
واقعیت این است که شرایط امروز والیبال ایران با هیچ یک از ادوار گذشته قابل مقایسه نیست. ما قبل از بازی با مصر و ژاپن در زیر گروه جام جهانی چیزی حدود ۳۰ بازی تدارکاتی داشتیم، اما چنین شرایطی برای تیمی که من عضو آن بودم وجود نداشت. الان ارتباط خوبی میان فدراسیون ایران با سایر کشورهای مدعی در والیبال برقرار شده است و این میتواند به پیشرفت والیبال کشورمان کمک کند. البته این همه ماجرا نیست. در یکی دو سال گذشته باشگاههای ما بسیار خوب عمل کردند و مربیان ما هم در ردههای سنی مختلف زحمات زیادی کشیدند تا همه چیز برای اینکه والیبال ایران جایگاه خود را در سطح والیبال دنیا و جهان پیدا کند، مهیا شود.
اگر بخواهید عوامل اصلی پیشرفت والیبال ایران را به چند دسته تقسیم کنید به چه مواردی اشاره خواهید کرد؟
چند عامل مهم وجود دارد و همه چیز برای اینکه والیبال ایران جایگاه خود را در سطح والیبال دنیا و جهان پیدا کند، مهیاست. اول باید به مدیریت و برنامهریزی فدراسیون والیبال اشاره کرد که در طول چند سال گذشته بیسابقه بوده است. عامل دوم، نیروها و ابزار یعنی همان بازیکنان و نفراتی است که شرایطشان نسبت به گذشته از نظر فیزیک بدنی و امکاناتی که در اختیار دارند، تغییر کرده است. سومی هم به زحمات کادر فنی برمیگردد. ما الان یکی از بهترین مربیان دنیا را در اختیار داریم. ولاسکو مربی بزرگی است. در ردههای سنی نوجوانان و جوانان هم مربیان داخلی به نحو احسن مشغول انجام وظیفه هستند و این سه عامل باعث شده ما بتوانیم خودمان را به تیمهای بزرگ نزدیک کنیم. از طرفی در گذشته یکی از بزرگترین مشکلات تیم ملی والیبال استفاده از نفرات سرباز بود. در زمان ما شرایط برای استفاده از بازیکنان سرباز مهیا نبود حال آنکه الان این مشکل با کمک نیروهای نظامی و انتظامی رفع شده و باعث افزایش توان تیم شده است.
موفقیتهای بزرگی که خولیو ولاسکو همراه با تیم ملی ایران به دست آورده محبوبیت دوچندانی به این مربی داده است، اما در عین حال کسانی هم هستند که فقط بخشی از موفقیتهای اخیر را به حضور او در راس تیمهای ملی مرتبط میدانند. شما جزو کدام دسته هستید؟
من به نظر هر دو گروه احترام میگذارم، چون هر دو گروه حق و حقوقی دارند. والیبال ایران چهار رویداد بسیار مهم را با ولاسکو سپری کرده است. قهرمانی آسیا، زیر گروه لیگ جهانی ۲۰۱۲، مقدماتی المپیک لندن و زیرگروه لیگ جهانی ۲۰۲۴ که در دو رویداد موفق بوده است و در دو رویداد ناموفق. البته نباید فراموش کنیم که والیبال ایران، قهرمانی در آسیا و صعود به لیگ جهانی را برای اولین بار تجربه کرد و اینها موفقیتهای کوچکی نیست، اما حرف من چیز دیگری است. ولاسکو مربی توانمندی است، ولی اگر یک مربی، بازیکن خوب و امکانات نداشته باشد چه کار میتواند انجام دهد. الان همه چیز برای پیشرفت والیبال ایران جفت و جور شده است.
بزرگترین انتقادی که به ولاسکو وارد است به نوع تعامل او با مربیان ایرانی برمیگردد؟
بله! متاسفانه از روز اولی که ولاسکو به ایران آمد، مسوولان فدراسیون جایگاه مربی ایرانی را بخوبی برایش تعریف نکردند.
پس این مدیریت خوب فدراسیون والیبال که از آن صحبت کردی، ایراداتی هم داشت؟
اکبری: متاسفانه از روز اولی که ولاسکو به ایران آمد، مسئولان فدراسیون جایگاه مربی ایرانی را بخوبی برایش تعریف نکردند
انتظار من و دیگر مربیان داخلی این بود که ولاسکو بتواند انتخابهای بهتری به عنوان دستیار داشته باشد و به جای استفاده از نفرات خارجی در کادر فنی از مربیان داخلی بهره ببرد. اگر میگوییم ولاسکو یکی از بهترین مربیان دنیاست و اگر برای او و دستیارانش ماهانه صد میلیون تومان هزینه میکنیم پس باید بهرهبرداری خوبی هم از او داشته باشیم. آیا ما میخواهیم ماهی صد میلیون تومان هزینه کنیم و بعد از دو سال به او بگوییم خداحافظ؟
به عنوان سرمربی یکی از تیمهای لیگ برتری، پیشنهاد شما برای برقراری تعامل بهتر میان ولاسکو و مربیان ایرانی چیست؟
پیشنهاد میکنم فدراسیون والیبال در کنار آینده سازی برای تیمهای ملی، مربی هم بسازد تا اگر روزی ولاسکو به هر دلیلی نتوانست با تیم ملی همکاری کند یک مربی ایرانی بتواند راهش را ادامه بدهد. در غیر اینصورت مجبوریم یک مربی دیگر بیاوریم و دوباره از صفر خودمان را با تاکتیکها و تفکرات او همسو کنیم. من بارها به خود آقای داورزنی گفتهام اگر میخواهید برای مربیتان سرمایهگذاری کنید باید کسانی را وارد گود کنید که اگر روزی ولاسکو به هر دلیلی رفت، آنها بتوانند چند ماه عنان کار را در اختیار بگیرند تا مربی بعدی برای تیم ملی انتخاب شود.
اگر اشتباه نکرده باشم تا امروز هیچ کلاس آموزشی یا توجیهی میان ولاسکو و مربیان ایرانی برگزار نشده ا ست؟
تا آنجا که من میدانم در قرارداد ولاسکو آمده که باید طی زمان حضورش در راس تیم ملی ایران سه سمینار آموزشی با حضور مربیان ایرانی برگزار کند. ولاسکو خودش از مدرسان فدراسیون جهانی والیبال است و میتواند کلاسهای درجه ۲ و ۳ بینالمللی را در ایران اجرا کند، اما ما در این رابطه هم نتوانستهایم از توانمندیهای این مربی استفاده کنیم.الان قرارداد ولاسکو با فدراسیون والیبال رو به اتمام است، اما امیدوارم اگر قرار است این قرارداد تمدید شود با شرایط بهتری که به آینده والیبال ایران کمک بیشتری کند، انجام پذیرد. حرف من این است که مبادا والیبال و بازیکنان ما به دلیل حضور ولاسکو یا مربیان بزرگی از این دست رشد کنند، اما مربیان ما رشد نکنند. اگر دانش بازیکنان ما از مربیان بیشتر شود مطمئن باشید موفقیتها مقطعی خواهد بود و تداوم نخواهد داشت.
فارغ از این مسائل، حالا که برای نخستینبار به لیگ جهانی صعود کردهایم باید برای این رقابتها چه برنامهای داشته باشیم؟
قبل از آنکه دراین مورد حرفی بزنم باید این صعود مقتدرانه را به خانواده بزرگ والیبال تبریک بگویم. البته حضور در لیگ جهانی در کنار تمام فوایدش، دردسرهایی هم دارد. ما اگر میخواهیم تجربه موفقی از حضور در این رقابتها داشته باشیم باید با یک برنامهریزی مدون وارد شویم. حضور در لیگ جهانی ۳۰ بازیکن آماده میخواهد و یک کادر فنی ۱۲ نفره که کارها را میان خود تقسیم کنند. در کنار همه اینها باید به فکر امکانات سختافزاری بیشتری باشیم. باید طوری برنامهریزی کنیم که اولین صعودمان تبدیل به آخرین صعودمان نشود.
یعنی شما معتقدید با شرایط فعلی، کار دشواری پیش روی والیبال ایران وجود دارد؟
بله. حسن لیگ جهانی این است که در خلال آن بازیکنان بیشتری به تیم ملی راه پیدا میکنند. البته این به شرطی است که خود ما هم میدان را برای دیگر بازیکنان باز کنیم و دایره نفرات تیم ملی را به چند بازیکن اصلی محدود نکنیم. این کاری است که بسیاری از دیگر تیمهای مطرح انجام میدهند. آنها بیشتر با تیم دوم خود وارد رقابتها میشوند یا تلفیقی از نفرات اصلی و ذخیره خود را به میدان میفرستند تا کیفیت بازی نفرات ملیپوش به یکدیگر نزدیک شود. ما هم اگر میخواهیم بازیکنان بیشتری از کوران لیگ جهانی ساخته شوند باید چنین رویکردی در قبال این رقابتها داشته باشیم.
رضا پورعالی – گروه ورزش
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version