با هم حرف زدن

خیلی از ما به این کار می‌گوییم غیبت و معتقدیم که غیبت کار زیبنده‌ای نیست. اما چه حکایتی است که پشت هم، پشت سر هم حرف می‌زنیم و عین خیالمان هم نیست. چه حکایتی است که با هم و برای هم کم حرف می‌زنیم اما پشت سر هم و برای هم زیاد می‌گوییم.

چه حکایتی است که خیلی زود از هم می‌رنجیم و خیلی زود به جای حرف زدن رودررو، آن‌هم مثل دو تا آدم عاقل و منطقی و البته انسان، تلاش می‌کنیم از هم فاصله بگیریم و جمعی پیدا کنیم که آن‌گاه پشت سر هم حرف بزنیم. آنقدر پشت سر هم حرف می‌زنیم که آبستن سوءتفاهم می‌شویم و آن وقت است که خشت اول بدبینی و کدورت را بر می‌داریم و تا ثریا توی سر هم می‌کوبیم.

این چه حکایتی است که ما حرف زدن با هم را فراموش کرده‌ایم یا اصلا گویا از اول قصه هم یاد نگرفته‌ایم که چگونه با هم حرف بزنیم. کاش کمی فکر کنیم و با خودمان رودربایستی نداشته باشیم. فکر کنیم به این‌که چرا و چگونه است که ما آدم‌های این جامعه از صبح تا شب در نکوهش پشت سر هم حرف زدن، حرف می‌زنیم اما باز انگار که یکی از دلمشغولی‌ها و تفریحات ما همین پشت سر هم حرف زدن است.

فکر کنیم به این‌که اگر ما یاد بگیریم رودررو ولو با کمی چاشنی بد اخلاقی و تندی با هم حرف بزنیم و از دل همین گفت‌وگوهای مستقیم و چشم در چشم به تفاهم برسیم شاید کمتر و شاید هم هیچ‌گاه به جاده خاکی غیبت و پشت سر هم گفتن و سوءتفاهم نرسیم.

فکر کنیم به این‌که ما مدام از بدی یک کار بد می‌گوییم و می‌نویسیم و آن را نکوهش می‌کنیم اما کمتر یا شاید هیچگاه به دنبال کمتر کردن این خصیصه نامطلوب از طریق حرف زدن رودررو و تحمل انتقاد و شنیدن ایراد نیستیم.

فکر کنیم به این‌که تا وقتی کسی جرات ندارد به ما بگوید بالای چشم‌مان ابروست و جرات نداریم به کسی بگوییم بالای چشمت ابروست و تا وقتی که حرف راست و حقیقت برایمان تلخ است، غیبت و پشت سر هم گفتن و شنیدن برایمان شیرین است.

فکر کنیم به این‌که دست‌کم تا وقتی اینگونه‌ایم، ژست‌های اخلاقی و انسانی نگیریم و هی مدام از بدی این کار نگوییم.

اینگونه که مدام کارمان غیبت باشد و مدام هم آن را نکوهش کنیم اما هیچ وقت هم نخواهیم انتقاد‌ها و ایراد‌ها و مشکلات را با گوش خودمان بشنویم و با چشم خودمان ببینیم، گویی که به ریش خود خندیده‌ایم.

فکر کنیم به این‌که چه بسیار سوءتفاهم‌های کوچک و ساده و چه بسیار پشت سر حرف زدن‌های بظاهر هیچ می تواند و می‌بایست با کمی حرف زدن و با گفت‌وگو به تفاهمی دلنشین تبدیل شود.

به این فکر کنیم که تلاش نکردن برای حل و فصل سوءتفاهم‌ها و به جایش پشت هم و زیادی حرف زدن و پشت سر هم حرف زدن یک رفتار اجتماعی است که می‌توان آن را کنار گذاشت و یک رفتار اجتماعی دیگر جایگزین آن کرد. با هم حرف زدن همیشه خوب است.

صولت فروتن -‌ جام‌جم