برخورد نزدیک با خلق زنده آبگینه و سفال

در جوار ساختمان‌های اداری و تجاری توقع نداری یکباره با مکانی مواجه شوی که تو را دقایقی چند به فضای ناب خلق یک اثر هنری و برخورد نزدیک با خالق آن می‌برد.

ابتدا ستون‌های سفید و بلند آن با خط نوشته‌‌های حکاکی نظرت را جلب می‌کند، وقتی جلوتر می‌روی آن حوض فیروزه‌ای با فواره‌ای سنگی خودنمایی می‌کند، اما آنچه بیش از همه تو را وا می‌دارد که ناخودآگاه به سویش بروی کارگاه‌هایی است که دورادور این حوض فیروزه‌ گردآمده‌اند و هر رهگذری که در حال عبور از کنار آن است می‌تواند دقایقی هر چند کوتاه را در کنار آنها سپری کند.

رواق هنر فرهنگستان هنر این روزها با برگزاری کارگاه‌هایی تلاش کرده جلوه هنر‌های سنتی ایرانی را به نمایش بگذارد، هنرهایی که در سرزمینمان قدمت دیرینه داشته و هر کدام از این آثار، حکایت از عشق و شوری دارند که دستان توانای هنرمند را به خلق این آثار وا می‌دارد.

هنگام ورود به رواق، هنرمند جوانی به نام احمدرضا علاءالدینی که تحصیلات دانشگاهی دارد به تشریح چگونگی ساخت خرمهره مشغول است و مشتاقانی گرداگردش جمع آمده‌اند.

خرمهره هنری اصیل و ایرانی از سرزمین قم است که با نام مروارید فیروزه‌ای ایران باستان در نمایشگاه اکسپو ۲۰۰۰ هانوفر آلمان به ثبت رسیده است و سابقه آن به ۶۰۰۰ سال قبل بر می‌گردد.

چنان‌که خاقانی گفته: «بند سخن تازه کرد و آنچه کهن داشت سست/ کان همه خرمهره بود وین همه در ثمین» یا جایی در این مصرع از شعر سعدی آمده: «چه خوش گفت خرمهره‌ای در گلی/ چو برداشتش پرطمع جاهلی» همچنین حافظ آورده: «آه آه از دست صرافان گوهرناشناس/ هر زمان خرمهره را با دُر برابر می‌کنند.»

احمدرضا علاءالدینی سعی کرده اشکال مختلفی از خرمهره‌های ساخته شده را به نمایش بگذارد و در طراحی و ساخت آنها کارهای نو ارائه دهد، به طوری که آنچه می‌بینی بسیار متفاوت از تصورات عامیانه در مورد خرمهره است.

همجوار این غرفه، بهزاد نقاش و در مقابلش مرتضی قاسمی مشغول نقاشی پشت شیشه هستند؛ هنری که
رد پای آن را می‌توان در آثار تاریخی متعلق به دوران‌ زندیه و پس از آن در موزه نقاشی پشت شیشه یافت و هنرمندانی از دوره زندیه چون آقا صادق، آقا نجف و آقا زمان و از دوره قاجار مهر علی، استاد احمر و دوره معاصر عبدالجلیل، عبدالحمید، حسین همدانی و از دو دهه اخیر امیر رحیمی، مهین عظیما، عفت رحیمی و محمدعلی ذوالقدر نام برد، هنری که قدری مهجور مانده و هم اکنون تعداد انگشت شماری از هنرمندان به نقاشی پشت شیشه می‌پردازند.

اما هنر سفالگری که چندی است مشتاقان زیادی را به خود جلب کرده و می‌توان گفت در دو دهه اخیر از رشد بسیار خوبی برخوردار بوده است هم در رواق هنر سهمی دو غرفه‌ای دارد و سفالگرهایی را می‌بینیم که هر کدام با چرخ‌های خود مهارت پنجه هنرمندانه‌شان را با گردش چرخ و خلق آثار زیبا نشان می‌دهند.

سعید سالکی همراه محمدعلی سجادی از هنرمندانی هستند که هر کدام سابقه‌ای بیش از ۱۵ سال در ساخت سفال دارند. این دو هنرمند با تحصیلات آکادمیک هر کدام سابقه‌ای طولانی در خصوص آموزش دارند. ظرافت و زیبایی کارها، خلاقیت در تنوع آثار با بهره‌گیری از فرم‌های آثار قدیمی از ویژگی‌های کاری این دو هنرمند محسوب می‌شود.

از دیگر هنرمندان بنامی که در این کارگاه و نمایشگاه شرکت کرده‌اند می‌توان از محمد حمیدی بهشتی نام برد. او را در بازار شیشه به عنوان اولین تولیدکننده اجناس گل برجسته طرح چک می‌شناسند. نقاشی روی چینی، کریستال و سرامیک نیز توسط یوسف جوادی آموزش و اجرا می‌شود.

در کنار آنها پرویز قلی‌زاده را می‌بینید که مشغول تراش روی شیشه است. همچنین هنر شیشه‌گری دمی نیز از کارهای فرامرز فرشاد است. دست‌سازهای این هنرمندان بسیار زیبا و تماشایی است.

بامداد محمدی – جام‌جم