برپایی دوسالانه مجسمه‌های شهری در بی‌خبری/نادیده گرفتن حقوق معنوی خالقان مجسمه‌های شهر

سرویس تجسمی هنرآنلاین /

این روزها دوسالانه مجسمه‌های شهری در گالری برگ برپاست. سعید شهلاپور، عضو شورای سیاستگذاری و از اعضای هیات داوران دوسالانه مجسمه‌های شهری می گوید:هنوز با کمبود مجسمه در فضاهای شهری روبرو هستیم. چندی پیش هم سمپوزیوم مجسمه های سنگی را سازمان زیباسازی شهرداری تهران برگزار کرد. از ان طرف اما گاهی مجسمه های شهر سرقت می شوند و گاهی در ناهماهنگی مدیران شهری با خود و یا پیمانکارانشان به مجسمه ها آسیب می رسد. نمونه اخرین اتفاق هم بلایی که بر سر فرشته های امیر معبد در بزگراه شهید حکیم رخ داد و یک شبه ۲۸ مجسمه از پایه بریده شد.

مسئولان شهری ابتدا از آن بی خبر بودند و در نهایت هم اعلام کردند که پیمانکار فضای سبز منطقه ۲ از اینکه این آثار مجسمه می باشند خبر نداشته و …

حالا بگذریم از اینکه این وقت سال کدام منطقه به دنبال احیای فضای سبز می رود که پیمانکاری برایش استخدام کند و بگذریم از اینکه هنوز هم جواب ها برای این اتفاق قانع کننده نیست اما سبب هر چه باشد این سوال را به ذهن می آورد که در شهری که حفاظت از مجسمه هایش در دستور کار هیچ کس نیست(حتی خود شهرداری) و حقوق معنوی مجسمه ساز به عنوان صاحب اثر هنری نادیده گرفته می گردد و هیچ کس برای سرنوشت اثر هنرمند پاسخگوی او نیست.

پرونده های دزدی مجسمه های شهر در اولویت قرار نمی گیرد و… با اینهمه مدیریت شهری به دنبال رشد عرصه ساخت مجسمه های شهری است که بی شک در جای خود برگزاری دوسالانه ها و سمپوزیوم ها تاثیر گذار خواهد بود اما آیا مقصود صرفا حرکت است یا رسیدن به یک مقصد؟ به عبارت دیگر آیا در نهایت هدف داشتن شهری با جشنواره های متعدد مجسمه های شهری است یا داشتن شهری با مجسمه های شهری؟

این روزها که مجسمه ها تنها در میادین و پارک ها و کمی هم گوشه بزرگراه ها جا خوش می کنند و کوچه ها و خیابان های شهر جایی برای نصب این آثار هنری ندارد، اگر نتوان مراقب مجسمه ها بود چگونه می توان از شهری با مجسمه های بیشتر حرف زد؟

شاید در کنار هر سمپوزیوم و دوسالانه ای که برای مجسمه های شهری برپا می گردد باید یکبار مدیران شهر بر سرنوشت این روزهای مجسمه های شهر هم نظری بیافکنند و داخل خود به یک همگرایی برای صیانت از تولیدات هنری داشته باشند.

انتهای پیام/۳۱