بلوف رسانه ای دولت در انتقاد از خودرو سازان

 چندین دهه از عمر خودروسازی ایران می گذرد. در طی این مدت نه خودروسازان خودروساز شده اند و نه شاهد شکوفایی این صنعت بوده ایم.مردم نیز هر روز که می گذرد بیش از گذشته از نوع ایرانی این صنعت متنفر می شوند و روزی نیست که طنز جدیدی راجع به محصولات ایرانی خودرو ساخته نشود. 

سید محمد بیاتیان، نماینده مردم بیجار و دبیر دوم کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی می گوید: «در حدود چهاردهه ای که ما عنوان خودروساز را یدک می کشیم تنها یک خودروی از رده خارج به نام پیکان داشتیم که آن هم سال های سال مونتاژ کردیم و دادیم دست مردم.  حدود سال های ۸۲ تا ۸۳ که تصمیم گرفتیم تولید پیکان را متوقف کنیم و خودروهای دیگری بیاوریم. اما باز هم خودروساز نشدیم و باز خودروهای شرکت های دیگر دنیا مثل پژو یا رنو را وارد کردیم و به اسم تولید داخل به دست مردم دادیم.»

وی ادامه می دهد: «در ده سال اخیر به سمت خودروساز شدن حرکت کردیم. جدای اینکه در کنارش محصولات تولید شده ما محصولات مونتاژی بود یعنی برندی نبود که ساخت خود ایران باشد اما سمند و رانا و دیگر محصولاتی را تولید کردیم که می توانیم بگوییم این محصولات تقریبا محصولاتی با برند وطنی هستند . بحث کیفیت در صنعت خودروسازی حرف اصلی و اول را می زند. هم در بحث کیفیت محصول تولیدی و هم کیفیت خدمات پس از فروش ما توفیق خاصی نداشته ایم.»

نماینده مردم بیجار معتقد است: «دولت ها خودشان شریک بزرگ خودروسازان بوده اند  دولت در این حوزه هم شریک تجاری، اقتصادی و شریک سودشان است و هم اینکه در عزل و نصب مدیران دخالت می کند. مدیران این شرکت ها وابسته به دولت ها بوده و هستند. در مقاطعی ما سیاسیون را در راس بنگاه های اقتصادی گذاشتیم الان نیز مدیران در راس خودروسازی، از جنس خود خودروسازان هستند.»

به گفته بیاتیان: «اصلی ترین دلیل این است که دولت خودش شریک اینهاست و بنابراین در کیفیت و ارتقای محصولات نظارتی نمی کند. درکنارش نیز به دلیل وابستگی به دولت خیلی تعهدی برای ارتقای محصولات نیست. بنابراین اگر بخش خصوصی متخصص در خودروسازی وارد این صنعت شود به طور حتم هم به فکر ارتقای محصولات هستند و هم به فکر رضایت و ارتقای رضایتمندی مشتری. بنابراین اولین کاری که باید انجام شود واگذاری سهام دولتی به بخش خصوصی است و دولت کار نظارتی خود را در بخش کیفیت خودروهای تولیدی و خدمات پس از فروش انجام دهد.»

از وی می پرسیم پس دلیل مخالفت دولت ها چیست و چرا تا به حال نتیجه ای نداشته است. دبیر دوم کمیسیون صنایع و معادن مجلس پاسخ میدهد: «اینها بیشتر بلوف رسانه ایست تا یک کار اعتقادی برای برخورد با بحث بی کیفیتی خودروها. دراین حوزه نیز اتفاق خاصی رخ نخواهد داد. آقای احمدی نژاد گفت “کیلویی چند؟” و آقای روحانی “متکدر خاطر” شدند . تا زمانی که دولت ها متولی خودروسازی هستند در این حوزه اتفاق خاصی نمی افتد. اگر کسی از مدیران این شرکت ها هم عملکرد مثبتی داشته باشد ولی به مذاق غیرنخبگانی که تصمیم گیرنده هستند خوش نیاید، آن مدیر برکنار می شود و آنطور که خودشان می خواهند عمل می کنند.»

این نماینده مجلس در مورد نقش مجلسی ها نیز می گوید: «مجلس دنبال این است که دولت متولی خودروسازی نباشد. اولین قدم نیز این است که خودرو از یک کالای انحصاری خارج و به یک کالای رقابتی تبدیل شود. در این حالت دیگر شورای رقابت برای خودرو تصمیم نمی گیرد و کم کم بازار خودرو رقابتی خواهد شد. اینجاست که دولت را می توانیم مجبور به واگذاری سهام خود کنیم و بخش خصوصی متولی این صنعت شود.»

بیاتیان در تشریح بازار خودرو می افزاید: «درحال حاضر با تعدد محصولات، می توان گفت بازار نیمه رقابتی است اما چون تصمیم گیرنده قیمت دولت و شورای رقابت است (که ظلمی به مردم است) بنابراین در انحصار بخشی خاص است و می توان از آن به عنوان یک کانال انحصاری نام برد. دولت در این حوزه سود می برد بنابراین به دنبال این است که سود بیشتری را برای این بخش در نظر بگیرد.»