«جوان» گزارش می‌دهد؛
بومی کردن علوم با نگاه به نیازهای منطقه‌ای
سه شنبه ۲۶ اردیبهشت ساعت ۰۷:۱۵
عباس حامدیان: در این روش اگر بتوان بنابر خواست‌ها و نیازهای هر منطقه طبق شرایط اقلیمی و طبیعی، علوم مقتضی در آن منطقه را گسترش داد، بدون تردید دانشجویان فراوانی از آن منطقه تمایل خواهند داشت تا با یادگیری آن علوم و کسب مهارت‌های ویژه در آن زمینه، در رفع نیازهای منطقه‌ای خود تلاش کنند.
این یعنی بهره‌وری در کار، انرژی و هزینه. ولی معلوم نیست چرا بعضی از مسئولان برای حل مشکلات گاهی اوقات به دنبال طرح‌های عجیب و غریب و ناشدنی می‌گردند؟ استفاده از برخی طرح‌های ساده و مبتکرانه در حالات مختلف نه تنها هزینه‌ها را پایین می‌آورد که گاهی معنای واقعی تولید ملی نیز درون آن طرح‌ها تعبیه شده است.
گاهی اوقات هدفمندی یارانه‌ها و عدالت یعنی توجه به امکانات اطراف و استفاده صحیح و بهینه از آن امکانات به گونه‌ای که همان دارایی‌ها را به گونه‌ای مورد استفاده قرار دهیم که سود آن عاید مردم شود و همه را به سمت توسعه و پیشرفت به تکاپو بیندازد. قطعاً دانشجویان در چنین سیکلی می‌توانند گره‌گشای بسیاری از مشکلات باشند.
دانشجو یعنی کسی که در راه اعتلای فرهنگ و اندیشه و ارتقای سطح مدیریت زمانی و مکانی دانش می‌جوید اما کلاه خود را قاضی کنیم و تعداد دانشجویانی که بدون علاقه و صرفاً از جهت اخذ مدرک به یک رشته دانشگاهی روی آورده‌اند را محاسبه کنیم! و هزینه‌هایی که برای تحصیل آنان شد را محاسبه کنیم! و آن چیزهایی که در چنین شرایطی به دست آمد و آن چیزهایی که از دست رفت را محاسبه کنیم! نتیجه این محاسبات چه می‌شود؟ سود یا ضرر؟
طبیعی است که در چنین شرایطی دانشجو آن بازدهی لازم برای انجام تکالیف خود را پیدا نمی‌کند اما اگر همین دانشجو می‌توانست با توجه به نیازهای منطقه خود، رشته‌ای را بیاموزد و مهارت‌هایی را کسب کند، نتیجه محاسبات چگونه رقم می‌خورد؟ آیا دانشجو در این حالت هم پس از چهار سال گذراندن دوره کارشناسی باز هم مشغول انجام فعالیت‌هایی خارج از حوزه تخصصی خود می‌شد یا براساس آموخته‌هایش در رفع نیازمندی‌های جامعه پیرامونی خود می‌کوشید؟
قضاوت با مسئولان! اما بدانیم این امکان فراهم است که بدون هزینه‌های نابه‌جا و برداشت نادرست از معنای عدالت، با تحقق یک طرح ساده گاهی اوقات می‌توان خیلی سریع‌تر به آن هدف و آرمانی که داریم، دست یابیم. حتماً نباید برای برداشتن یک قدم صد جفت کفش عوض کنیم! گاهی اوقات می‌توان با زدن یک واکس ساده روی یک کفش، رنگ تازگی و زندگی آن را حفظ کرد و با این تدبیر می‌توان هم قدم را برداشت و هم کمتر دچار پرداخت‌ها و ولخرجی‌های بی‌مورد شویم. فقط کافی است باور کنیم که می‌شود و ما می‌توانیم.
جوان آنلاین – آخرین عناوین اجتماعی