تجمل گرایی به مثابه دو روی سکه است که یک روی آن بیانگر سطح رفاه و روی دیگر آن، نشان دهنده فاصله طبقاتی است.
وی در ادامه افزود: از سوی دیگر، در کنار این وابستگی، فرهنگ بیگانه نیز با محصولات خارجی صادر می شود که در واقع در کنار وابستگی اقتصادی،گاهی فرهنگ بومی جامعه نیز در خطر تهدید و تهاجم قرار می گیرد.
این آسیب شناس حوزه اجتماعی با بیان اینکه اگر تجمل گرایی به افراط برسد، باعث شیوع ناهنجاری های اجتماعی و عقده های روحی و روانی می شود، اظهار داشت: تبعات تجمل گرایی در جامعه را از دو وجه می توان بررسی کرد، یک وجه آن احساس ناتوانی، سرخوردگی و آشفتگی گروه هایی است که نمی توانند تجمل گونه زندگی کنند و وجه دیگر آن تشویق به کار و تلاش بیشتر در جهت رسیدن به سطح رفاه مطلوب و دلخواه در یک فضای رقابتی، میان افراد جامعه خواهد بود.
وی در ادامه افزود: یکی دیگر از تبعات تجمل گرایی، تنبلی و راحت طلبی خواهد بود. طبق نظریه ابن خلدون، افراط در تجمل گرایی، تنبلی رانیز با خود به همراه می آورد./
باشگاه خبرنگاران