تصویر بقایای ستاره ای که در انزوا مرد/ دلیل علمی برای مرگ ستاره تنها

به گزارش خبرگزاری مهر، درسال ۱۰۰۶، جهان متوقف شد و به انفجار یک ستاره در یک ابر نواختر خیره شد، ستاره ای که در یک لحظه بیشتر از تمام کهکشان درخشید و آخرین نفس خود را فروبرد.

نواختر اس ان ۱۰۰۶ در بهار آن سال در تمام سطح زمین مشاهده شده است، چرا که قدرت درخشش آن در آن زمان در آسمان به قدری بود که می توانستید در نیمه شب زیر آسمان کتاب بخوانید، اما دانشمندان امروز نشان داده اند که به رغم این فراخوان کیهانی، این ستاره در هنگام انفجار تنها بوده است.

ابرنواخترانفجاری ستاره ای است که پرانرژی ‌تر از یک نواَختر هستند. هنگامی که تمام سوخت هسته‌ای یک ستاره با جرم بیشتر از حد چاندراسخار(۱٫۴۴ جرم خورشیدی) به پایان برسد، نیروی گرانش برتری یافته و ستاره شروع به انقباض می‌ کند. دراین حالت به دلیل عدم وجود فشار کافی داخلی، ستاره شروع به فروریزش می ‌کند، برای وقوع یک انفجار ابرنواختری سرعت فروریزش باید بسیار زیاد باشد.

فشار روی هسته ستاره سبب فشردگی آن می‌شود که در نتیجه آن الکترونها و پروتونهای مجزا ترکیب شده و نوترونها را به وجود می‌آورند زیرا در آن فشار شدید تنها نوترون ها می ‌تواند وجود داشته باشند. سرانجام بخش بیرونی ستاره منفجر شده و تبدیل به سحابی ابرنواختری می ‌شود.

این پدیده بیشتر زمان برخورد دو ستاره یا نزدیک بیش از حد آنها به هم رخ می دهد اما به نظر می رسد که علت مرگ اس ان ۱۰۰۶ دارای هیچ کدام از این علل نبوده است و به نوعی یک اقدام مستقل بوده است.

بقایای اس ان ۱۰۰۶ که در آسمان توسط ناسا تصویر برداری شده ، نشان دهنده زمانی است که مردم زمین زندگی خود را متوقف کردند و به مرگ یک ستاره در آسمان چشم دوختند

در تاریخ بشریت تعداد معدودی از نشانه های ابرنواختر مشاهده شده و همواره با سردرگمی و حیرت همراه بوده است.

جزئیات ثبت شده در طول تاریخ به ستاره شناسان امروز کمک کرده است که این نشانه ها را بررسی کرده و تفاسیر علمی برای آنچه در آن زمان مشاهده شده بود ارائه کنند.

نخستین رصدگران آسمان معمولا تحلیلهای جزئی از مشاهدات خود ارائه می دادند که در آن میان می توان به علی ابن رضوان ستاره شناس مصری اشاره کرد که اشاره کرده است اس ان ۱۰۰۶ در افق جنوبی مشاهده شده است.

وی افزود که این منظره یک جسم کروی بزرگ بود که ۲ و نیم تا سه برابر ستاره زهره بود. آسمان از نور آن روشن شد و شدت نور آن اندکی بیشتر از یک چهارم نور ماه بود.

این ربان از گاز داغ به وسیه موج ضربتی انفجار اس ان ۱۰۰۶ رخ داده است، از آن زمان این موج ضربتی انفجار در فضا با سرعتی بیش از ۹ میلیون کیلومتر در ساعت در قطر ۶۰ سال نوری حرکت می کند. اجسام نارنجی رنگ در زمینه تصویر کهکشانهای دور هستند

اکنون ستاره شناسان در رصدخانه پارانال شیلی آسمان را در اطراف اس ان ۱۰۰۶ اسکن کرده و به این نتیجه رسیده اند که اطراف این ستاره هیچ ستاره و یا بقایای دیگر ستاره ها نبوده و این وضعیت تا فاصله ۱۶٫۵ سال نوری به همین منوال است.

به نظر می رسد که این ستاره به علت وجود نیروهای گرانشی که به حدی رسیده بودند که دیگر نمی توانسته جرم خود را تحمل کند منفجر شده است. ظرف چند ثانیه یک بخش بزرگی از این ستاره متحمل گذاخت هسته ای شده و منفجر شده است و نور آن میلیاردهای برابر روشن تر از خورشید بوده است. این نور نیروی انفجاری کافی را برای ارسال پوسته خارجی ستاره با چهار درصد سرعت نور آزاد کرده است.

این ستاره در انزوا به عمر خود خاتمه داده اما شاید میلیونها نفر مرگ آن را تماشا کرده اند.