تقابل عشق و عقل

‌داوود میرباقری در سریال «معصومیت از دست رفته» زمان داستان سریالش را معاصر با واقعه عاشورا ترسیم کرد اما از نمایش خود واقعه پرهیز کرد.

داستان این سریال، به سده اول هجری برمی‌گشت و با محوریت شخصیتی به نام شوذب شکل می‌گرفت. او از یاران امام علی(ع)‌ بود و خزانه‌داری کوفه و امویان به او محول شده بود.

همسرش ماریا (فریبا کوثری) زمانی مسیحی بود و خاطرات شیرینی از دوران خلافت حضرت علی(ع) داشت. همه چیز تا به اینجا تقریبا بی‌حاشیه می‌گذشت، اما ماجرا از آنجا آغاز شد که حمیرا ـ عشق پیشین شوذب ـ (سارا خوئینی‌ها) به زندگی شوذب وارد می‌شود.‌ معصومیت از دست رفته به نویسندگی حسن میرباقری و محمد بیرانوند ‌محرم ‌ ۸۲ از شبکه سه پخش شد.

در این مجموعه امین تارخ، فریبا کوثری، سارا خوئینی‌ها، داریوش فرهنگ، اکبری عبدی، داود رشیدی، غلامحسین لطفی، ابراهیم آبادی، رضا کرم‌رضایی و… بازی کردند.

میرباقری، شوذب را در میانه عشق بین این دو زن ترسیم کرده بود تا به این ترتیب در قالب یک مثلث عشقی (شوذب، ماریا، حمیرا) دامنه انتخاب بین حق و باطل را نه فقط در عرصه کربلا، بلکه در همه ادوار زمانی و مکانی گسترش دهد.

معصومیت از دست رفته در مورد تردیدها، شک‌ها و فاصله بین ایمان آرمانی و ایمان القایی ساخته شده بود و در روزهای عاشورا مردی را نشان می‌داد که درگیر امتحان سخت الهی شده است. این سریال خیلی خوب توانست داستان حاشیه‌ای اما جذاب را در کنار حوادث عاشورا و البته با مضمون کلی آموزه‌های این اتفاق بزرگ به نمایش بگذارد.

معصومیت از دست رفته از آن جهت توجه مخاطبان را به خود جلب کرد که جزئیات خود را به اندازه و با روندی منطقی به تصویر کشیده بود. با این که زمان داستان سریال همعصر با واقعه عاشورا ترسیم شد، اما خبری از خود واقعه نبود و این موضوع به مخاطب کمک می‌کرد تصوری فراتر از آنچه در کربلا رخ داده را درک کند.

درگیرشدن ناخواسته شوذب با اغتشاشات کوفه به خاطر حرکت امام حسین(ع) و کمک به عبیدالله، زنده‌شدن دوباره عشق حمیرا در دل شوذب، ماندن در پست خزانه‌داری کوفه، مرگ ماریا، قربانی‌شدن پسرش و… حوادثی را رقم می‌زد که این سریال را در نوع خود جذاب‌تر می‌کرد.‌

موسیقی زیبا و سازگار با فضای سریال، گریم‌های متناسب با شخصیت‌ها، دیالوگ‌های گیرا و جذاب و استفاده از بازیگران متناسب با شخصیت‌های داستان چون امین تارخ برای شوذب و داریوش فرهنگ برای عبیدالله بن‌زیاد، نشان از توانایی میرباقری در ساخت این مجموعه مذهبی داشت.

میرباقری در این سریال نشان داد با وجود این‌که هسته اولیه داستان در تاریخ واقعیت دارد، اما می‌توان از یک موضوع حاشیه‌ای و نه چندان مهم تاریخی ـ مذهبی و صرفا با دست گذاشتن روی مباحث اخلاقی و دینی، یک اثر موفق تاریخی ساخت که هم بینندگان از دیدن آن لذت ببرند و هم به عنوان یک اثر ماندگار باقی بماند.