سهشنبه ۹ آبان iبه نقل از منبع ذکر شده در انتهای خبر در پورتال خبری ممتاز نیوز منتشر گردیده است
در نشست نقد و بررسی نمایش ˝آوازهخوان طاس˝ مطرح شد:
عضو هیات علمی دانشگاه شهید iبهشتی و استاد نشانهشناسی و ادبیات تطبیقی با اشاره iبه الگوها و تفکرات اوژن یونسکو گفت: همه تلاش یوسکو برای برهم زدن عادتها و تکرارها است.
به گزارش تفسیری هنرآنلاین، نشست نقد و بررسی تئاتر “آوازهخوان طاس” با حضور کارگردان، بازیگران، طراح صحنه و کارشناسان تئاتر در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
در ابتدای بحث iبهمن نامورمطلق، عضو هیات علمی دانشگاه شهید iبهشتی و استاد نشانهشناسی و ادبیات تطبیقی با اشاره iبه الگوها و تفکرات اوژن یونسکو گفت: همه تلاش یوسکو برای برهم زدن عادتها و تکرارهاست. او وقت را فرومیریزد. هویت و شخصیت فرد را از او میگیرد و با استفاده از نام های مشابه، این بیهویتی را القا میکند. در این نمایش ما با تخریب وقت، گونه، ارتباط و هویت روبرو هستیم. یونسکو در این نمایشنامه ضدآیکون و نشانه است، هیچ قهرمانی ندارد و نمی خواهد هیچ ایدئولوژیای را شکل بدهد؛ ضمن اینکه من متن اصلی نمایش را مطالعه نمودهام و iبه نظرم متن این نمایش نه ترجمه وفادار iبه متن است و نه اقتباس!
در ادامه صادق رشیدی، مدرس تئاتر با انتقاد از بروشور نمایش گفت: بروشور و اطلاعات داخل آن باید iبه تماشاچی اطلاعاتی بدهد و iبه او کمک کند در حالی که بروشور این نمایش، چنین خاصیتی ندارد. از طرفی یونسکو در این اثر همه چیز را iبه تناقضات میکشد و هیچ چیز از نظم و قاعده برخوردار نمی باشد؛ در حالی که در طراحی صحنه ما یک نوع قرینگی و نظم را میبینیم که iبه نظرم با محتوای کار هماهنگی ندارد.
سعید اسدی، عضو هیات علمی دانشگاه هنر هم با تاکید بر ویژگیهای نمایشنامههای یونسکو گفت: این یک نمایش ضداسطوره و ضد ژانر است. هرچند که ما باید بدانیم یونسکو در پس همهی این سوالها و برهم زدن عادتها چه میخواهد iبه ما بگوید و در این صورت است جایگزینی برای آن پیدا میکنیم.
بهمن معتمدیان، کارگردان این نمایش همهی این بازخوردها را ناشی از برداشتهای متفاوت دانسته و گفت: ما بر اساس فرضیات خودمان جلو رفته و این نمایش را آماده نمودیم. این ایرادات تنها وقتی قابل قبول است که ما با پیشفرض این دوستان کار را آغاز نموده بودیم. iبه نظرم همه این مشکلات از آنجایی ناشی میشود که شکلها و انواع مختلف تئاتر در کشور ما اجرا نمیشود.
پوریا آریانپور، طراح صحنه این نمایش هم ضمن تاکید بر برداشتهای مختلف از یک نمایشنامه گفت: قرا نمی باشد در تئاتری که خود همه تلاشش را برای برهم زدن عادتها و تکرارها میکند، ما iبه جزئیات تا این حد اهمیت بدهیم و iبه کوچکترین نشانهها هم iبها داده و ایران بگیریم. ما برای نشان دادن بیزمانی و مکانی نمایش در نهایت iبه رنگ سفید رسیدیم. ما نمیخواستیم هرج و مرج ایجاد کنیم و تعلیق را در بخشهای دیگر نمایش iبه اجرا گذاشتیم. نمادهای کنار صحنه کاملا iبه اجزای بدن انسان اشاره دارد که نوعی آنارشی است و بر نشانه ستیزی یونسکو تاکید دارد.
انتهای پیام/۵۲/۵۳
آخرین خبرها
منبع: خبرگزاری هنر آنلاین