تهران نشین هستم اما رییس جمهور مرزنشین‌ها هم خواهم بود

به گزارش باشگاه خبرنگاران ؛ “محمدرضا عارف” کاندیدای یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری بیانه ای در باره اقوام و مذاهب کشور صادر کرد.
 
متن این بیانیه به شرح زیر است:

تهران‍‌‌ نشین هستم اما رییس جمهور مرزنشین‌ها هم خواهم بود.من یزدی هستم و به آن افتخار می کنم، اما اگر رییس جمهور شدم، رییس جمهور برداران و خواهران خودم در کردستان، سیستان و بلوچستان، کرمانشاه، ایلام، بوشهر، هرمزگان، گلستان، خوزستان و خراسان شمالی و جنوبی و دیگر استان‌ها خواهم بود. من مسلمان هستم اما خدمت‌گذار زرتشتیان، یهودیان، مسیحیان هم خواهم بود.
 

از نظر بعضی تنوع قومیتی و مذهبی نامطلوب است و به آن نگاه امنیتی دارند و از آن در هراسند. اما من به عنوان یک اصلاح طلب،به تنوع قومی و مذهبی نگاه فرهنگی و مثبت دارم. یقین دارم تنوع سبب پویایی است.تعهدات من به اقوام عزیز و اقلیت شریف این مرز و بوم چنین است:

 
۱) تشکیل معاونت اقوام در سفر خودم به یکی از استان‌ها، یکی از اشخاص خوش‌فکر پیشنهاد داد که در ریاست جمهوری معاونت اقوام تشکیل شود. جهت پیگیری حقوق به حق اقوام ،معاونت اقوام  را ایجاد خواهم کرد.

۲) آزادی آموزش زبان و آیین محلی و بومی: جهت اقوام در نظر گرفته‌یم که آموزش زبان و آیین محلی رسمی و تسهیل شود.طبق قانون حداقل ۱۰درصد از برنامه‌های آموزشی به معرفی حرفه‌ها، هنر، جغرافیا، آیین و رسوم و نیازها و شرایط اقلیمی و جغرافیایی استان‌ها به ویژه مناطق روستایی و عشایری تخصیص می یابد. من متاسفم از اینکه باید آموزش زبان و آیین محلی اقوام و اقلیت در کشور ما محدود باشد. آموزش زبان و آیین محلی و بومی حق مردم است.

۳) انتصاب مدیران برآمده از اقوام و مذاهب: تغییر نگاه به اقوام  در دولت ضروری است. اقوام نباید این حس را داشته باشند که عامدانه در محرومیت نگاه داشته شده‌اند.اگر انتظار داریم که همه جهت ایران باشند، ایران نیز باید جهت همه باشد. ما شهروند درجه یک و دو نداریم. مذاهب مختلف در کشور ما جایگاه درجه یک دارند. بر مبنای اصل شایسته سالاری، اگر یک اقلیت دینی هم جهت جایگاهی مناسب بود، فراتر از دید قومیتی و مذهبی آن پست را در اختیارش قرار می‌دهم. منش من در قبل چنین بوده و بر آن خواهم بود.

مردم عزیز ما بدانند هرگونه اجحاف به حقوق اقلیت‌های دینی که در قانون اساسی کشورمان نیز تصریح شده است،خاستگاهش نه جمهوریت نظام است و نه اسلامیت آن، بلکه ناشی از فهم غلط و تنگ‌نظرانه عده ای محدود است،از هر دو مقوله جمهوریت و اسلامیت.
به امید خداوند، کشوری خواهیم شد که در دنیا به خاطر احترام به تمام انسان‌ها فارغ از نژاد، قوم و مذهب و زندگی جمعی شادمانه زبانزد باشد.