جام جم آنلاین: سریال «پشت کوه‌های بلند» به کارگردانی امرالله احمدجو در ادامه سریال به یادماندنی «روزی روزگاری» ساخته شده است که از شبکه ۳ سیما پخش می‌شود.
این سریال حال و هوایی تاریخی دارد. ایده تیتراژ با حال و هوای تاریخی سریال کاملا همگام است و برای انتقال حس زمانی از بنا و پتانسیل‌های معماری استفاده کرده که هوشمندانه و خوب است.
تیتراژ کات نمی‌خورد. ما در طول تیتراژ یک بنای به هم پیوسته را می‌بینیم که از رواقی به رواق دیگر در آن حرکت می‌کند و در پس هر کدام از این رواق‌ها اگر آجری نباشد، یک بنای دیگر دیده می‌شود. این بنا یا بخشی از میدان نقش جهان یا حیاط یک خانه با معماری سنتی یا یک مسجد قدیمی است.
اجرای همه این تصاویر هم به نحو احسن صورت گرفته و جایی از آن به هیچ‌وجه توی ذوق نمی‌زند. در ضمن جلوی رواق‌ها شاهد اشیای مختلف سنتی هستیم که قادرند در یک نگاه حال و هوای سنتی و تاریخی سریال را منتقل کنند.
پس از گذشت چند رواق، پشت یکی از این دیوارها ناگهان سر و کله یک بچه یا فردی پیدا می‌شود که به جای دیگر می‌رود و جریان و شوخ‌طبعی محیط داستان را بازگو می‌کند.
رنگ‌ها هارمونی دارند. فضای استان‌های مرکزی کشور عمدتا رنگ و بوی خاک دارند و همان‌طور که در تیتراژ شاهد آن هستیم رنگ غالب، آجری و خاکی است که رعایت این هماهنگی قابل ستایش است.
از آنجا که داستان دنباله‌ای بر گذشته است، شخصیت‌ها تا حدود زیادی آشنا هستند، پس برای این که صرفا یادآوری شوند باید نام شخصیت آنها نوشته شود. در تیتراژ ابتدا تنها نیمرخ دو شخصیت اصلی نمایش داده می‌شود و نام واقعی با نام داستانی کنار هم درج می‌شوند. اما در ادامه شخصیت‌ها کنار نام واقعی‌شان معرفی می‌شوند که ایده جالب و خوبی است.
اسامی نستعلیق خوشنویسی شده و اندازه و رنگ و همچنین ظهور و محوشان کاملا متناسب با ریتم موسیقی و فضای تیتراژ است اما در عنوان‌بندی یک نکته جالب دیگر نیز وجود دارد و آن این که برخی اسامی در کادرهای دوخطه سفید نوشته شده‌اند که بخوبی سنت تذهیب و خطاطی در صفحه مذهّب را یادآور می‌شود و بسیار دلنشین است.
موسیقی تیتراژ خیلی با موسیقی سریال روزی‌روزگاری ارتباط ندارد. شاید به آن ماندگاری هم نباشد، اما در نوع خود بسیار خوب ساخته شده و همه مفاهیم نظیر گذشته و طنز و داستان در داستان بودن و پرشخصیت بودن سریال را در دل خود دارد، آن هم به دلیل ریتم و از آن مهم‌تر سازبندی‌اش است که تکثر داستانی و شخصیت‌ها را تداعی می‌کند. همچنین شمه‌ای از موسیقی محلی نواحی‌ای که داستان در آن اتفاق افتاده نیز شنیده می‌شود.
حمیدرضا رفعت‌نژاد
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version