جام جم آنلاین: کودکان امروز می‌خواهند نحوه تازه‌ای از بودن را تجربه کنند، آنان در رویا‌های یک نویسنده سهیم می‌شوند، آن را بسط می‌دهند و مانند نخ بادبادکی به دنبال خود می‌کشانند تا با این قهرمانان غریب و دور از وطن احساس همانندی کنند و این دقیقا همان چیزی است که فرهنگ و جامعه نمی‌خواهد کودکان ما در جهان کودکی‌شان، قهرمانانی را بستایند که ازگوشت و پوست ما نیستند، دردهای تاریخ ما را نمی‌دانند و هیچ‌گاه در ساختار جامعه ما نزیسته‌اند، اما نسل نورسته‌ای که در جامعه‌ای زندگی می‌کند و برای فرهنگ دیگری آموزش می‌بیند چه آینده و سرنوشتی خواهد داشت؟
به گفته دکتر داوود شعبانیان، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه این امر آثار متعددی برای کودک دارد که مخرب‌ترین آن بحران هویت است. شخصیت نوجوانانی که به سمت جوانی حرکت و با دو ساختار فرهنگی رشد می‌کنند درست شکل نمی‌گیرد.
می‌پرسم آیا ما کمی بدبینانه فکر نمی‌کنیم شاید این ادبیات و فرهنگی که به سرزمین ما وارد می‌شود به اعتلایمان کمک کند، همان‌طورکه قرن‌ها پیش فرهنگ‌های پیشین چنین کردند.
این مناسب جامعه‌هایی چند منبعی است که هرکدام درون یک ساختار منسجم نقش خود را ایفا می‌کنند، اما جامعه ما جامعه‌ای در حال گذار است، جامعه‌ای که ساخت منسجم ندارد و در این حالت کودک ما از طرق مختلف اطلاعات کسب می‌کند، اما این اطلاعات وقتی روی او اثر می‌گذارد که جذابیت ظاهری داشته باشد بعد بتدریج اول جذابیت ظاهری روی ذهن کودک و بعد پیام او را تحت‌تاثیر و در نهایت ذهنش را جهت می‌دهد.
پس باید کودک را چگونه آگاه کرد؟
چند عامل روی کودک اثر می‌گذارد؛ خانواده، گروه‌های دوستی، مدرسه و رسانه‌های ارتباط‌جمعی، اما خانواده تاثیر پایه‌ای روی شخصیت کودک دارد و وظیفه آگاه‌دهی بر عهده خانواده است، اما متاسفانه خیلی از این قبیل مسائل که در جامعه به وجود می‌آید به خاطر ضعف نقش خانواده و عدم ارتباط آن با آموزش و پرورش ـ که می‌توانند همدیگر را تقویت کنند ـ است.
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version