جام جهانی فوتسال دیگر چشمک نمی‌زند

اما بیش از آن‌که مسائل و کاستی‌های فنی و حتی کیفیت حریفان در مرحله نخست جام جهانی (اسپانیا، مراکش و پاناما)‌ نگران‌کننده باشد، تیم ملی درگیر برخی اختلافات داخلی و تبعات آن است و بهتر بگوییم گزینش ترکیب نهایی تیمی که عازم تایلند خواهد شد، حرف و حدیث‌هایی را برای این تیم موجب شده و کش و قوس‌هایی را به وجود آورده است.

به واقع مشکلات تیم ملی فوتسال از زمانی شدت گرفت که این تیم اوایل خرداد امسال به پیکارهای فوتسال قهرمانی‌ آسیا در امارات رفت و در نیمه‌‌نهایی به تایلند باخت و به رتبه سوم اکتفا کرد. هرچند این تیم به جام جهانی راه یافت، اما به سبب از دست‌دادن عنوان قهرمانی موروثی ایران که در ۱۰ دوره از ۱۲ دوره این رقابت‌ها به رتبه نخست رسیده، انتقادهای شدیدی را از بازیکنان و مربیان این تیم و سران فوتسال کشور موجب شد.

شمس در مسیر ترابیان

عجیب‌تر آن‌که عباس ترابیان، رئیس کمیته فوتسال ایران با وجود تمایل آشکار علی صانعی به استعفا از پست سرمربیگری تیم ملی فوتسال به اصرار، وی را در این سمت ماندنی ساخت و سپس حسین شمس، سرمربی سابق تیم ملی فوتسال و منتقد درجه یک فدراسیون را به​عنوان یکی از اعضای کمیته جدید فنی فوتسال کشور جذب این نهاد کرد تا شمس با عدول از مقام یک منتقد تائیدکننده کارهایی باشد که کمیته فوتسال انجام می‌دهد.

در حقیقت این اتفاق عجیب افتاد و مردی که به اعتقاد خیلی‌ها اصلا نباید یک سال و نیم پیش از سمت سرمربیگری تیم ملی فوتسال برکنار می‌شد، با هم‌آوا‌شدن با ترابیان، ابقای صانعی را در این پست، منطقی و صحیح شمرده و با این ایده عجیب‌تر ترابیان هم که یک مربی مجرب اسپانیایی را به تهران بیاورند تا به صانعی خط فکری بدهد، موافقت کرد.

با وجود این، مشکل اصلی و فعلی تیم ملی، نه تمامی مسائل فوق، بلکه انتخاب‌هایی است که صانعی برای بازی‌های دوستانه پیش‌رو و به​واقع برای جام جهانی صورت داده است. وی در فهرست اخیر خود نه وحید شمسایی را انتخاب کرده و نه مصطفی نظری را. حال آن‌که شمسایی با وجود بالارفتن سنش در پیکارهای آسیایی امارات باز آقای گل شد و تجربه نظری هم برای حفاظت از دروازه ایران هنوز به کار می‌آید. در ادامه ماجراهای عجیب اخیر فوتسال شمس که در دوره دوم سرمربیگری‌اش در تیم ملی فوتسال درگیری‌های متعددی با شمسایی داشت و وی را متهم به خودخواهی و تکروی و عدم مشارکت در کارگروهی و تن‌ندادن به کارهای دفاعی می‌کرد، از صانعی خواست با عدول از نظرش شمسایی را دعوت کند.

باز عجیب‌تر آن‌که او نه نیاز فنی تیم ملی فوتسال به وی بلکه این مساله که شمسایی با حضور در جام جهانی اولین بازیکنی شود که در چهار دوره متوالی این جام بازی کرده و از این بابت افتخاری بزرگ برای ایران را موجب شود، به​عنوان پایه استدلال خود عنوان کرد.

او کجا بود؟!

صانعی که گفته است شمسایی به سبب حضور نداشتن در لیگ برتر فوتسال و تمایل به شرکت در لیگ دسته اول این رشته‌، صلاحیت حضور در تیم ملی را ندارد ـ و اگر انتخاب شود، خیانت به سایرین خواهد بود ـ‌ این روزها گرفتار پیامدهای ماجرای فوق است و تمرکزی را که باید روی تقویت تیمش و اعتلای بازی فنی او داشته باشد، عملا ندارد و اگر ماجرای شمسایی آن جور که عده‌ای می‌خواهند درست نشود، او عملا آن را همراه با خود به جام جهانی در تایلند خواهد برد و هر ناکامی‌ در آنجا، منتج از غیبت کاپیتان سال‌های اخیر تیم ملی و برترین گلزن تاریخ مسابقات ملی فوتسال تلقی خواهد شد و حتی غیبت احتمالی نظری هم می‌تواند مشکل‌ساز باشد؛ هر چند صانعی دلیل عدم‌گزینش این سنگربان تحسین‌شده در جام جهانی ۲۰۰۸ را مصدومیت وی عنوان کرده ا ست: «در مورد شمسایی به حد کفایت صحبت کرده‌ام و در مورد نظری هم باید بگویم روزی که برای دیدن آخرین میزان آمادگی‌اش به تبریز رفتم، اصلا بازی نکرد و سوال این است اگر مشکلی ندارد، پس چرا بازی نکرد؟»

صانعی ظاهرا به جوان‌ترها توجهی بیشتر دارد، زیرا دلیل انتخاب نشدن جواد اصغری‌مقدم و مجید لطیفی را هم در دسترس‌بودن جوان‌ترهایی چون حمید احمدی عنوان کرده است. این در حالی است که برخی می‌گویند مجید لطیفی در جریان مسابقات امسال فوتسال قهرمانی ‌آسیا با صانعی اختلاف نظر پیدا و به گونه‌ای با وی قهر کرد (!) و یک روز حاضر نشد سوار اتوبوسی شود که تیم ملی فوتسال را به ورزشگاه می‌برد. مسائلی که صانعی بی‌اساس می‌داند.

تاخیر در شروع تمرینات

صانعی حتی احتمال دعوت از شمسایی را در صورت الحاق وی به یک تیم کویتی و درخشش او در لیگ آن کشور منتفی ندانسته است، اما نمی‌تواند این را بپذیرد که چرا شمسایی به میل خود از پیوستن به یک تیم لیگ برتر در فصل جاری این مسابقات سرباز زده است. او این فرضیه رایج را هم که به هر حال تجربه فراوان شمسایی به درد تیم ملی در جام جهانی فوتسال خواهد خورد، رد می‌کند و می‌گوید این که اکثر دعوت‌شده‌ها پیشینه حداقل ۳۰ بازی ملی را دارند، سبب می‌شود بار تجربه بین‌المللی تیم کم نباشد و فقدان احتمالی شمسایی لطمه‌ای را به تیم ملی وارد نکند. صانعی به​واقع فقط تاخیر در شروع برنامه‌های آماده‌سازی و تمرینی تیم ملی فوتسال را دغدغه اصلی‌اش می‌داند و نه مسائل مرتبط با شمسایی و امثال آن را.

در حالی که در جدیدترین جدول تیم‌های برتر فوتسال جهان، ایران به رده هفتم تنزل کرده و اضافه بر اسپانیا، برزیل، ایتالیا و روسیه، تیم‌های پرتغال و آرژانتین هم از ما پیشی گرفته‌اند، نگاه ترابیان در درجه اول به رقابت‌های جام جهانی است. آنجا که ایران در گام نخست در روزهای ۱۲، ۱۵ و ۱۸ آبان با تیم‌های اسپانیا، مراکش و پاناما مسابقه می‌دهد و تصور می‌شود حتی در صورت شکست در دیدار نخست با غلبه بر مراکش و پاناما به​عنوان تیم دوم گروه راهی مرحله بعدی ‌شود. این چیزی است که آشکارا در توان ذاتی فوتسال ایران و در ظرفیت آن است اما این که تیم اعزامی ما به تایلند صاحب چنین ظرفیتی باشد و این وضعیت را برتابد، در معرض تردید قرار دارد و مسائل حاشیه‌ای فوق و سیاست‌ها و گزینش‌های صانعی می‌تواند از کارایی‌های آن به طور محسوس بکاهد.

اگر قدری سیاست داشتیم

در حالی که بعد از درخشش خیره‌کننده تیم ملی فوتسال ایران در جام جهانی ۲۰۰۸ هدف ما برای دوره ۲۰۱۲ رسیدن به نیمه‌نهایی و حتی فینال عنوان شده بود، اینک کمتر کسی از این‌گونه مسائل صحبت می‌کند و هدفگذاری بدون اعلام رسمی آشکارا فرق کرده و برخلاف گذشته جام جهانی به ما چشمک نمی‌زند و افسوس که پایه‌گذار این وضعیت، نه مسائل فنی، بلکه کش و قوس‌های داخلی این ورزش بوده است. مساله‌ای که اگر قدری سیاست داشتیم و در انتخاب مربیان تیم ملی و استفاده اکمل از شرایط موجود هنر بیشتری به خرج می‌دادیم، اینک در این نقطه نایستاده بودیم.

وصال روحانی / جام جم