جام جم آنلاین: پس از صدای زنگ تلفن، صدایی گرم می‌گفت ارادتمند، جانی دالر… این جمله کلید ورود مخاطبان رادیو به دنیایی پر رمز و راز بود؛ دنیایی ملتهب با داستان‌هایی جسورانه و جذاب که در امواج نامرئی رادیو پرواز می‌کرد و خانه نشینی با مردم ایران را تجربه می‌کرد.
زنده یاد حیدر صارمی با آن صدای گرم و خاص، چنان با مهارت داستان‌های پلیسی را هدایت می‌کرد که شنونده با تمام وجودش درگیر می‌شد و با التهاب لحظه به لحظه را پی می‌گرفت.
دهه ۴۰ بود و مردم کمتر به رسانه‌ها دسترسی داشتند و رادیو برایشان همنشینی خواستنی و دلربا بود. مردم با جان دل پای برنامه‌هایی مثل قصه شب، راه شب، صبح جمعه با شما، گل ها، شب‌های زاینده‌رود، هزار و یک شب و… می‌نشستند و بیشتر خانه‌ها در بازه زمانی بعد از غروب تا واپسین دقایق شب ـ و حتی تا سحرگاه ـ از صدای رادیو خالی نمی‌شد. رفاقت مردم ایران با رادیو، دیرپا و صمیمانه بوده است.
زنده‌باد یاد کسانی مثل منوچهر نوذری، علی تابش، محتشم، تفکری، حمید قنبری، هوشنگ امیرفضلی، عزت‌الله مقبلی، حمید عاملی، مجید محسنی و… !
با مرور زمان، کم کم نمایش‌های رادیویی به حاشیه رانده شدند. ورود رسانه‌هایی جدید با امکاناتی نظیر تصویر و رنگ، رادیو را به گوشه رینگ فرستاد. رادیو اما هرگز از زندگی مردم حذف نشد. مردم همیشه رابطه خود را با رادیو به عنوان رسانه‌ای مردمی‌تر از بقیه حفظ کردند.
در زمان جنگ، رادیو از اخبار مثبت و منفی آن خبر می‌داد. به یاد بیاوریم لحظه شگفت‌انگیز اعلام خبر فتح خرمشهر را از رادیو… رادیو با مردم همراه ماند و جذابیت خود را کم و بیش حفظ کرد، بویژه از اواسط دهه ۷۰ با اوج گیری دوباره رادیو جوان و با ظهور چهره‌هایی جوان و جدید، روزهایی طلایی برای رادیو رقم خورد.
یکی از اتفاقات مهم سال‌های اخیر در رادیو نیز تاسیس رادیو نمایش بود.
رادیو نمایش با توجه قابل تحسین مدیران رادیو (دکتر صوفی و همراهان) برای پاسخ به نیازی قدیمی تاسیس شد. نمایش‌های رادیویی که سال‌ها بود جای خالی‌شان در رادیوی وطن بشدت حس می‌شد، با تاسیس این شبکه جایگاهی مناسب برای خود یافتند و حالا در سالگرد این شبکه می‌شود از موفقیت ـ البته نسبی ـ این شبکه گفت و آرزوهایی بزرگ‌تر داشت.
نمایش‌های رادیویی با توجه به این که محملی برای نوآوری، ایجاد جذابیت‌های کلامی، استفاده از تکنیک‌ها، افکت‌ها و… به حساب می‌آیند، همچنان مورد علاقه و احترام مردم هستند. نمونه‌اش همین شبکه نمایش است که در عمر کوتاه خود براحتی به شبکه‌ای موفق و پرمخاطب بدل شده و جایگاه خود را حفظ کرده است.
شبکه نمایش که با اقدامات جذابی نظیر پخش فیلم سینمایی (با صداپیشگی حرفه‌ای‌ها) و اجرای نمایشنامه‌های مردم‌محور و جذاب، فضای خوبی برای خود ایجاد کرده بود، مدتی است بر طبل تکرار می‌کوبد و انگار از آن ذوق و شوق اولیه خبری نیست.
بازیابی برنامه‌های نمایشی جذاب سال‌های گذشته، تبلیغات موثر و بیشتر درباره این شبکه، راه‌اندازی برنامه‌های تخصصی انتقادی ـ آموزشی، جذب و معرفی چهره‌های جدید با صدای بکر و ماندگار از جمله اقداماتی هستند که این شبکه می‌تواند انجام دهد و خونی تازه به رگ‌های جوان خود تزریق کند.
این شبکه همچنین می‌تواند با انتخاب متن‌هایی آشنا برای مردم، و با اطلاع‌رسانی درباره پخش آنها از شبکه، بازیابی مخاطب را به بهترین نحو انجام دهد. مثلا چه ایرادی دارد سریال‌های موفق سال‌های اخیر در این شبکه بازخوانی شود ؟ تصور کنید مثلا سریال نرگس در رادیو نمایش اجرا شود…
حتما شنیده‌اید ماجرای نمایش رادیویی اورسن ولز را و آشفتگی مردم در پی اجرای هنرمندانه او از حمله فضایی‌ها.
رادیو می‌تواند چنین تاثیری داشته باشد. رادیو نمایش می‌تواند مردم را درگیر و با آنها رفاقت کند و جانشینی موقر و محبوب برای همه برنامه‌هایی باشد که دوست داشتیم و از دست رفت.(جام جم – ضمیمه قاب کوچک)
حمید سلیمی
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version