صادرات غیر نفتی ضریب تاثیرپذیری کشور از تحولات سیاسی و اقتصادی جهان که بواسطه تکیه بر اقتصاد نفتی بوجود می‌آید را کاهش می‌دهد.
صادرات غیر نفتی به خصوص کالاهای صنعتی ضمن ایجاد ارزش افزوده بالا، وضعیت اشتغال در جامعه جوان ایران را بهبود بخشیده و سبب کسب درآمدهای ارزی برای تامین نیازهای وارداتی در کشور می‌شود و همچنین ضریب تاثیرپذیری کشور از تحولات سیاسی و اقتصادی جهان که بواسطه تکیه بر اقتصاد نفتی بوجود می‌آید را کاهش می‌دهد.
به ویژه اینکه در تحولات نوین اقتصاد جهانی که به سمت حذف کلیه موانع غیرتعرفه‌ای و کاهش تعرفه‌ها حرکت می‌کند، به منظور افزایش سهم کشور در اقتصاد جهانی و دستیابی به رشد و توسعه اقتصادی پایدار، جهش صادراتی امری الزامی بوده و عزم جدی را می‌طلبد.
مطالعات اخیر ثابت کرده است رشد بهره‌روی عوامل تولید، در مقایسه با افزایش انباشت سرمایه، اثر بیشتری بر تولید دارد که یکی از منابع افزایش بهرهوری صادرات است. صادرات باعث می‌شود تا بنگاه‌های داخلی در سطح گسترده‌ای به عوامل تولید با هزینه کمتر دست یابند.
عوامل صادراتی به دلیل تقویت تحرک عوامل تولید، نیروی کار متخصص¬تر و همچنین فن‌آوری برتر بهرهوری بالاتری داشته باشند بعلاوه اینکه بخش صادرات از طریق منافع جانبی حاصله قادر خواهد بود تا بر بهرهوری کل عوامل تولید اثر مثبت بگذارد و موجبات افزایش کل تولید اقتصاد را فراهم آورد. در این حال بخش‌های غیرصادراتی نیز بطور غیرمستقیم از طریق استفاده از خدمات مدیریتی، راهبرد بازاریابی، بهبود فناوری و توسعه حمل و نقل و ارتباطات از منافع ناشی از افزایش صادرات بهره می‌برند.
بطور کلی صادرات غیرنفتی منجر به افزایش تخصص و کارآیی در بخش¬های تولیدی شده و در نهایت باعث تخصیص مجدد منابع از بخش¬های غیرتجاری و غیرکارآ به بخش‌های تجاری می‌گردد که این پدیده می‌تواند به رشد تولید کمک نماید./س
امیر رضا سوری کارشناس اقتصادی
باشگاه خبرنگاران